Ο Αποστολή ζώων έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην εκπομπή «Ελένη». Η τραγουδίστρια αποκάλυψε τον λόγο για τον οποίο αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι αλλά και την περίοδο που ήθελε να αποστασιοποιηθεί από όλα και όλους.
Η Αποστολία Ζώη αναφέρθηκε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ δυσκολιες ήταν αντιμέτωπη και έπρεπε να φάει στο πανεπιστημιακό κλαμπ χωρίς να είναι φοιτήτρια.
“Δεν είχα στο μυαλό μου ότι θα κάνω καριέρα. Βασικά, οι λόγοι ήταν βιοποριστικοί. Ήταν έξτρα χαρτζιλίκι. Οι γονείς μου ήταν μια μεσοαστική οικογένεια, που έπρεπε να μορφώσει τρία κορίτσια, κάτι που ήταν πολύ δύσκολα.Δεν θέλαμε να τα βαρύνουμε.Θυμάμαι ότι είχα μια χαρτοπετσέτα και έγραψα ακόμα και τις τσίχλες που πήρα για να φαίνεται το ποσό που έπρεπε να διαθέσω για τον μήνα μου.. .Κάποια στιγμή στη ζωή μου έπρεπε να πάω στο κλαμπ, παρόλο που δεν ήμουν φοιτητής, για να φάω, γιατί δεν είχα τίποτα να φάω», είπε.
Στη συνέχεια, η Αποστολία Ζώη μίλησε και για την περίοδο που η καριέρα της ήταν σε πολύ καλό σημείο αποφάσισε να απομακρυνθεί και να μείνει για ενάμιση χρόνο στο Πήλιο.
«Έκανα ένα διάλειμμα σε μια πολύ κομβική στιγμή της καριέρας μου, αυτή της ανόδου κατηγορίας. Ήταν μια πολύ συνειδητή απόφαση. Έκανα μόνο πράγματα που μου άρεσαν. Είχα νοικιάσει ένα σπίτι στο Πήλιο, έπαιζα όλη μέρα. .. Αποφάσισα όμως να τα αφήσω για να γυρίσω πίσω Ψάρευα πολύ…Είχα μια βάρκα εκεί και ψάρευα Όταν είσαι μέσα σε ένα βουνό, σαν το Πήλιο, που έχει μια υπέροχη ενέργεια… Το χειμώνα , δεν υπάρχει κανένας.Ο ένας και μοναδικός γείτονας που είχα ήταν 1,5 χλμ.» εξήγησε ο τραγουδιστής.
Τέλος, για τον χαμό των γονιών της, η Αποστολία Ζώη είπε: «Ο λόγος που επέστρεψα είναι γιατί το ξαναέφτιαξα στο μυαλό μου και αφού δεν μπορείς να αλλάξεις αυτό που συμβαίνει, μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που το βλέπουμε. Αφορμή στάθηκε ο θάνατος των γονιών μου, που έβγαλε πολλά πράγματα που έπρεπε να εξερευνήσω… Ο καιρός περνά, η απώλεια είναι λίγο διαφορετικά αλλά είναι ένα αγκάθι που σου γρατζουνίζει την ψυχή.
Πολλές φορές το συζητώ με τις αδερφές μου. Είχαμε χρόνο να μιλήσουμε πολύ με τους γονείς μου, είχαμε χρόνο να λύσουμε πολλές απορίες… Δεν ξέρω πώς θα ένιωθα αν οι γονείς μου είχαν φύγει αμέσως. Επειδή μεγάλωσα σε αυτό το περιβάλλον, είναι τόσο ρομαντικό στην ψυχή μου, που νομίζω ότι στην κοινωνία που ζούμε είναι τόσο δύσκολο να βρεις κάτι αντίστοιχο. Είμαι τόσο ρομαντικός. Πιστεύω στον πρίγκιπα του παραμυθιού που θα έρθει. Πόσο ανόητο…”.
