Κάποτε μια από τις πλουσιότερες κοινότητες στην Αφρική, η Kolmanskop σήμερα, έχει κυριολεκτικά «καταπιεί» την έρημο Ναμίμπ.
Σε εγκαταλελειμμένη «πόλη των διαμαντιών»», όπως αλλιώς λέγεται, που κάποτε ήταν μια από τις πλουσιότερες κοινότητες της Ναμίμπια, έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ζούσε κανείς στο Kolmanskop. Το να περπατάς στην πόλη είναι σαν να μπαίνεις σε έναν πίνακα του Σαλβαδόρ Νταλί.
Τα κτίρια ήταν κάποτε σπίτια και επιχειρήσεις. Υπήρχε ένα κρεοπωλείο που ειδικεύεται στα βιεννέζικα λουκάνικα και ένα γεμάτο ταχυδρομείο τις Παρασκευές καθώς έφθαναν ταχυδρομεία από τον έξω κόσμο σε αυτή την απομονωμένη πόλη (που είχε πληθυσμό αρκετές εκατοντάδες). Αυτά τα σπίτια είναι άδεια τώρα – η φωτεινή μπλε ή πράσινη μπογιά στους τοίχους ή η λουλουδάτη ταπετσαρία, που σιγά σιγά απομακρύνεται από τον χρόνο και τη φύση.
Το εσωτερικό αυτών των κτιρίων είναι «πλημμυρισμένο» από έρημο και άμμο και τα μόνα ίχνη σε αυτούς τους αμμόλοφους έχουν αφήσει οι τουρίστες που έρχονται να τους επισκεφτούν ή από τα ερπετά που περιφέρονται ακόμα στη γύρω περιοχή.
Η άμμος χτύπησε τις πόρτες από τους μεντεσέδες τους, αλλά τις κράτησε όρθιες. Κατάπιε κουφώματα κρεβατιού και σήκωσε τις μπανιέρες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι οροφές ή τα κουφώματα έχουν απογυμνωθεί και σπάσει έτσι ώστε το φως να λάμπει μέσα από εγκαταλελειμμένα σοκάκια, τονίζοντας την αίσθηση ότι μπορεί να βρίσκεστε σε μια καθηλωτική έκθεση τέχνης Tate Modern και όχι σε μια πόλη φαντάσματα.
Από μερικά παράθυρα, βλέπουμε μόνο την έρημο Ναμίμπενώ άλλα μπορείς να δεις ακόμη και τη σιδηροδρομική γραμμή που κάποτε ήταν ο λόγος της ύπαρξής της πόλη.
Πώς το Kolmanskop έγινε η πόλη των διαμαντιών
Η ιστορία του Kolmanskop ξεκινά τον Απρίλιο 1908όταν ένας εργάτης σιδηροδρόμων ονόματι Zacharia Lewala ανακάλυψε μια αστραφτερή πέτρα ενώ εργάζεστε στη γραμμή.
Ο Lewala, ο οποίος δεν ανταμείφθηκε για αυτή την ανακάλυψη, έδωσε την πέτρα στον Γερμανό ανώτερό του, August Stauch, ο οποίος σωστά την προσδιόρισε ως διαμάντι -και ζήτησε αμέσως άδεια για αναζήτηση. Αφού επιβεβαιώθηκε ότι ο βράχος ήταν διαμάντι, η διαμαντένια βιασύνη, οι ανιχνευτές χρυσού και όλα αυτά, έφτασαν σύντομα στο Kolmanskop και η περιοχή έχει γίνει ένα απίθανο καταφύγιο πολυτέλειας στην εχθρική έρημο.
Το Kolmanskop ήταν τότε μέρος της γερμανικής Νοτιοδυτικής Αφρικής, μιας αποικίας που χτίστηκε από τη βία και τη γενοκτονία. Η αποικία διήρκεσε μέχρι το 1915 και τελικά έγινε Ναμίμπια το 1990. Τον Σεπτέμβριο του 1908, οι αποικιοκράτες δήλωσαν “απαγορευμένη περιοχή» που περιελάμβανε το Kolmanskop, γνωστό και ως Diamond Zone No. 1οι οποίες απαγόρευσε την είσοδο στην περιοχή και έλεγξε την εξόρυξη στην πόλη.
Τον Φεβρουάριο του 1909, α κεντρική αγορά διαμαντιώνστο οποίο μόνο ένας είχε πρόσβαση Γερμανική εταιρεία. Αυτό οδήγησε τους ερευνητές πιο βόρεια, όπου ανακάλυψαν περισσότερα διαμάντια. Μόνο το 1909 παρήχθησαν εκεί περίπου μισό εκατομμύριο καράτια, αριθμός που θα έφτανε 1,5 εκατομμύριο τα επόμενα πέντε χρόνια. Φυσικά, αυτό τροφοδότησε την έκρηξη των διαμαντιών.
Τα ορυχεία έκλεισαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, αλλά αργότερα επεξεργάστηκαν ξανά και συνέχισαν να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο πλούτος του Kolmanskop κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 Τα καταφερε μια από τις πλουσιότερες πόλεις σε όλη την Αφρική -αλλά ήταν οι 300 Γερμανοί και οι οικογένειές τους, και όχι οι πολύ πιο πολυάριθμοι ντόπιοι εργάτες του Oshiwambo, που είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν αυτόν τον πλούτο.
Η αρχή του τέλους για το Kolmanskop ήρθε το 1928, όταν ανακαλύφθηκαν τεράστια αποθέματα διαμαντιών αλλού. -πιο συγκεκριμένα στο Oranjemund, στο νοτιοδυτικό άκρο της Ναμίμπια. Υπήρξε μια σημαντική μετακίνηση ανθρώπων από το Kolmanskop στη νέα τοποθεσία, και αφού το Consolidated Diamond Mines (CDM), το οποίο είχε αγοράσει το κοίτασμα διαμαντιών μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, εγκατέλειψε το Kolmanskop το 1943, ο χρόνος τελείωσε. Η εξόρυξη σταμάτησε το 1950 και η πόλη εγκαταλείφθηκε το 1956..
