Καλεσμένη στο «The 2Night Show» ήταν η Κατερίνα Κακοσαίου, η οποία είναι η μεγαλύτερη από τα πέντε παιδιά του Γιάννη Πλούταρχου και που τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να ακολουθήσει τα βήματα του τραγουδιστή του πατέρα της.
Η Κατερίνα Κακοσαίου μίλησε για τη σχέση με τα αδέρφια της και τι σήμαινε να μεγαλώνεις ως παιδί του Γιάννη Πλούταρχου.
«Συχνά με πλησιάζουν και πάνε στην αδερφή μου την Ελεονώρα να βγάλουν φωτογραφία γιατί μας μπερδεύουν. Είναι 8 χρόνια μικρότερη από εμένα. Όλα τα αδέρφια τραγουδούν, κάποια στιγμή τους έβαλα στο στούντιο και γράψαμε όλοι ένα τραγούδι. μαζί… Η μάνα μου τραγουδούσε κανονικά στα μαγαζιά, αλλά το άφησε αυτό για να μας μεγαλώσει, φυσικά με τη βοήθεια της γιαγιάς μας. Η Ελεονώρα τελείωσε σχολή DJ μήπως πάει στη μουσική τεχνολογία. Η Παναγιώτα δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρόλο που έχει ωραία φωνή. Ο Κωστής, ο μικρότερος -είναι 13 τώρα- έχει την πιο όμορφη φωνή, πρόσφατα δούλεψε στο trap, αλλά έχει πολύ ωραία φωνή, μελετούσε τον Καζαντζίδη από μικρή», είπε αρχικά η Κατερίνα Κακοσαίου όταν μιλώντας για αυτήν. αδέρφια.
Στη συνέχεια, η Κατερίνα Κακοσαίου θυμήθηκε την πρώτη φορά που ανέβηκε στη σκηνή.
“Την πρώτη φορά που ανέβηκα στη σκηνή ήταν όταν σπούδαζα στην Κύπρο, ήμουν 20 χρονών. Ήμουν μόνος και σχεδόν γύριζα την πλάτη μου στον κόσμο και κοίταζα τους μουσικούς με ντροπή… C “Ήταν φρικτό, δεν “Θέλω να μάθω τι άκουσε ο κόσμος. Ήταν πολύ λάθος. Πήρα τον μπαμπά μου κλαίγοντας, μου είπε να του στείλω ένα βίντεο, το έβλεπε και έλεγε “όχι, δεν είναι παιδί μου”», είπε η Κατερίνα Κακοσαίου.
Όσο για τον αδερφό της, Γιώργο Κακοσάο, η Κατερίνα αποκάλυψε: “Το ότι είμαι κόρη του Γιάννη Πλούταρχου δεν με επηρέασε. Οι καθηγητές μου δεν με συμπαθούσαν πολύ, παραλίγο να τσακωθώ μαζί του. Σε αντίθεση με τον Γιώργο που δεν ήταν καλός μαθητής, αλλά που ήταν πολύ δημοφιλής και που είχε τους ίδιους βαθμούς με εμένα Ο Γιώργος είναι λίγο: «Δεν σε ενοχλώ, μη με ενοχλείς»…
Ο Γιώργος ήταν πολύ προστατευτικός και εξακολουθεί να είναι. Κι εγώ απέναντί του, αλλά προσπαθώ να μην διαταράξω την λεπτή ισορροπία της οικειότητάς του, αν τον ρωτήσω κάτι θα μου πει, δεν θα έρθει να το πει ο ίδιος. Με τα αδέρφια και τις αδερφές μου, νιώθω σαν να σχηματίζουμε μια γροθιά, ότι έχω πολλά χέρια να με σηκώσουν αν χρειαστώ βοήθεια».
