Η αυξημένη ανάγκη του Ισραήλ για αγροτικούς εργάτες μετά την απαγόρευση εισόδου στην Παλαιστίνια τεκμηριώνεται σε μια λεπτομερή έκθεση της Foreign Policy. Όπως αναφέρει, οι Παλαιστίνιοι εργάτες έχουν αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από Ινδούς και Ασιάτες αγροτικούς εργάτες, οι οποίοι φτάνουν στη χώρα με υψηλές προσδοκίες, οι οποίες τελικά απογοητεύονται.
Το FP περιγράφει την περίπτωση του Mahesh Odedara, ο οποίος υπέγραψε συμβόλαιο τον περασμένο Δεκέμβριο για να ζήσει και να εργαστεί για 5 χρόνια σε μια κατεστραμμένη από τον πόλεμο ξένη χώρα, χιλιάδες μίλια μακριά από το σπίτι. Ο 30χρονος αγρότης από την επαρχία Πορμπαντάρ λέει ότι γνώριζε τους κινδύνους που κρύβει η εργασία σε ένα ισραηλινό αγρόκτημα. Όμως το συμβόλαιο που υπέγραψε του υποσχέθηκε σταθερό 8ωρο, σημαντικά εργασιακά δικαιώματα βάσει της ισραηλινής νομοθεσίας και μισθό 5.571 σέκελ (περίπου 1.500 ευρώ), φυσικά πολύ υψηλότερο από τα χρήματα που κέρδιζε στην Ινδία.
Ο αγροτικός τομέας του Ισραήλ έχει απόλυτη ανάγκη από αγροτικούς εργάτες όπως ο Odedara. Μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου, η ισραηλινή κυβέρνηση απαγόρευσε την είσοδο στη χώρα σε δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους εργάτες, βασικό συστατικό του αγροτικού εργατικού δυναμικού του Ισραήλ. Στην αρχή του χειμώνα, τα αγροκτήματα αντιμετώπισαν μια «εργατική κρίση». Χωρίς κανένα σημάδι αλλαγής στην κυβερνητική πολιτική, οι αγρότες στράφηκαν έκτοτε στην εισαγωγή χιλιάδων ξένων εργαζομένων από χώρες όπως η Ινδία, το Μαλάουι και η Σρι Λάνκα για να καλύψουν τις ανάγκες τους.
12 ώρες, χωρίς… αμοιβή
Στην αρχή, οι προσδοκίες του Odedara ήταν υψηλές. Με τον νέο του μισθό, μπορούσε να στείλει στο σπίτι εκατοντάδες δολάρια κάθε μήνα για να στηρίξει τους γονείς του. Τα χρήματα θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την αγορά εξοπλισμού για την οικογενειακή φάρμα. Μια μέρα, ήλπιζε ο Odedara, ότι θα μπορούσε να αγοράσει ακόμη και ένα σπίτι στο Porbandar. Αλλά αμέσως μετά την άφιξή του στο Ισραήλ, είπε, συνειδητοποίησε ότι οι εργοδότες του δεν είχαν καμία πρόθεση να τιμήσουν τη σύμβασή του. Στο Ahituv, μια αγροτική κοινότητα στο βόρειο Ισραήλ, εργαζόταν σε βάρδιες 11 έως 12 ωρών μαζεύοντας προϊόντα. Αναγκάστηκε να εργάζεται τα Σαββατοκύριακα και του είπαν ότι θα αμείβονταν πολύ κάτω από το νόμιμο κατώτατο ωρομίσθιο. Στη συνέχεια, στο τέλος του μήνα, δεν πληρώθηκε καθόλου – το αφεντικό του Odedara τον ενημέρωσε ότι ο μισθός του, ανεξήγητα, είχε σταλεί στο γραφείο εργασίας του.
Συγκεκριμένα, όταν επικοινώνησε το FP για σχόλια, ο πρώην εργοδότης του Odedara αρνήθηκε ότι ο 30χρονος Ινδός εργάστηκε ποτέ για αυτόν. Ωστόσο, ένας άλλος μετανάστης εργαζόμενος που ανέφερε ότι εργαζόταν στον ίδιο εργοδότη επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς του σχετικά με τις συνθήκες εργασίας και την απώλεια μισθών· Η ισραηλινή υπηρεσία απασχόλησης δεν απάντησε σε αίτημα για σχόλιο.
«Είμαστε ανίσχυροι»
Η στέγαση ήταν επίσης ένα τεράστιο πρόβλημα. Ο Odedara κοιμόταν σε ένα αυτοσχέδιο δωμάτιο χτισμένο με ξύλινες σανίδες και λαμαρίνα παράθυρα. Το μπάνιο του ήταν μια τουαλέτα που βρισκόταν σε μια υπαίθρια χωμάτινη καλύβα και το ντους δεν είχε ζεστό νερό. Μέσα σε λίγους μήνες έχασε σχεδόν 25 κιλά.
Τώρα λέει ότι «λυπάται πραγματικά» που ήρθε στο Ισραήλ. Ο αδερφός του, Barat, είχε ήδη εργαστεί για τέσσερα χρόνια στο Ισραήλ ως φροντιστής και τελικά κατάφερε να του βρει δουλειά σε μια φάρμα με πολύ καλύτερες συνθήκες εργασίας. Σύμφωνα με τον Barratt, η κακοποίηση και οι παράνομες εργασιακές πρακτικές είναι ευρέως διαδεδομένες. «Μίλησα με πολλούς αγρότες που ήρθαν. Και όλοι έχουν το ίδιο πρόβλημα», είπε στο FP. «Πρέπει να αγωνιστούν για τον μισθό τους, για τα δικαιώματά τους, για τις θεμελιώδεις απαιτήσεις τους. Κανείς δεν τους βοηθάει. Είμαστε ανίσχυροι. »
Οι Παλαιστίνιοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι
Ο αγροτικός τομέας είναι θεμελιώδης για την εθνική ταυτότητα του Ισραήλ, αλλά έχει εξαρτηθεί για δεκαετίες από ένα μη Ισραηλινό εργατικό δυναμικό. Το 1967, αφού το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, η κυβέρνηση αποφάσισε να ενσωματώσει τους κατοίκους αυτών των περιοχών στην ισραηλινή οικονομία. Από τότε, «οι Παλαιστίνιοι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ισραηλινού εργατικού δυναμικού», είπε η Αντριάνα Κεμπ, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ που μελετά την ισραηλινή εργασία. «Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ολόκληρους τομείς όπως η γεωργία ή οι κατασκευές χωρίς να μιλήσουμε για αυτόν τον μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων».
