Σε μια μικρή πόλη στις κολομβιανές Άνδεις, ο Clovisneris Bejarano γονατίζει μπροστά σε ένα γυάλινο κουτί που περιέχει το «πετρωμένο» πτώμα της μητέρας του. Πέθανε πριν από 30 χρόνια, αλλά μοιάζει σαν να κοιμάται.
Η Saturnina Torres de Bejarano είναι ντυμένη με το ίδιο ροζ φόρεμα και πράσινη μάλλινη φανέλα στην οποία ήταν θαμμένη, κρατώντας ένα ψεύτικο κόκκινο γαρύφαλλο στα απόκοσμα καλοδιατηρημένα χέρια της.
«Το πρόσωπό της είναι ακόμα στρογγυλό, ενώ τα μαλλιά της είναι ακόμα πλεγμένα», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο η 63χρονη Beharano από την τελευταία κατοικία της μητέρας της, ένα μουσείο που παρουσιάζει το σώμα της και 13 άλλων ανθρώπων από την πόλη Shan Bernardo, περίπου 100 χιλιόμετρα. Μακριά. νότια της Μπογκοτά, μουμιοποιήθηκαν μυστηριωδώς μετά τον θάνατό τους.
«Αν ο Θεός ήθελε να την κρατήσει έτσι… πρέπει να υπάρχει λόγος», είπε ο Beharano.
Ο Τόρες θάφτηκε στο Δημοτικό Κοιμητήριο του Σαν Μπερνάρντο το 1993.
Όταν εκτάφηκε το 2001, οι συγγενείς της τη βρήκαν με τα μαλλιά, τα νύχια και μεγάλο μέρος του ιστού της ανέπαφα.
Δεν ήταν πραγματικά έκπληξη. Δεκάδες μουμιοποιημένα πτώματα έχουν βρεθεί σε νεκροταφεία από το 1963.
«Όταν ξεκίνησαν όλα, οι άνθρωποι ήταν λίγο δύσπιστοι για το τι συνέβαινε, νόμιζαν ότι ήταν μεμονωμένα περιστατικά», δήλωσε ο Rothio Vergara, οδηγός μουσείου.
«Με την πάροδο του χρόνου, έχει γίνει όλο και πιο συνηθισμένο να βρίσκουμε πτώματα σε αυτή την κατάσταση», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Μερικοί είχαν ακόμη και μάτια, τα οποία συνήθως φθείρονται γρήγορα».
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ανακαλύπτονταν περίπου 50 μούμιες κάθε χρόνο, αλλά ο αριθμός αυτός έχει πλέον μειωθεί σε μια χούφτα ετησίως.
Επιβράβευση μετά θάνατον;
Παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες των ειδικών να εξηγήσουν το φαινόμενο – το οποίο έχει επίσης παρατηρηθεί σε χώρες όπως το Μεξικό και η Ιταλία – Ο λόγος της φυσικής μουμιοποίησης στο San Bernardo δεν έχει διευκρινιστεί ποτέ.
Μερικοί ντόπιοι «πιστεύουν» ότι η διαδικασία (της μουμιοποίησης) οφείλεται στο ότι το άτομο ήταν πολύ καλό και ότι είναι μια ανταμοιβή μετά θάνατον» είπε η Βεργκάρα.
«Υπάρχουν άλλοι που το θεωρούν… τιμωρία».
Οι περισσότεροι είναι πεπεισμένοι ότι αυτό οφείλεται στην υγιεινή διατροφή των κατοίκων της εύκρατης περιοχής San Bernardo και στον ενεργό, αγροτικό τρόπο ζωής τους.
Αλλά αυτό δεν επιβεβαιώνεται πάντα από τα γεγονότα: Μία από τις μούμιες ανήκει στον Χόρχε Αρμάντο Κρουζ, ο οποίος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη μεγάλη πόλη της Μπογκοτά, όπου πέθανε προτού τον φέρουν πίσω στη γενέτειρά του για ταφή.
Δεν υπάρχει σαφές μοτίβο για μουμιοποιήσεις: τα άτομα που εμπλέκονται είναι διαφορετικών ηλικιών τη στιγμή του θανάτου τους και δεν κυριαρχεί συγκεκριμένο φύλο ή τύπος σώματος.
Δεν υπάρχει επίσης κάποια συγκεκριμένη περιοχή του νεκροταφείου που να έχει περισσότερες μούμιες από άλλες.
Σαν φούρνος
Πολλοί πιστεύουν ότι η απάντηση πρέπει να βρίσκεται στους τάφους.
Οι πρώτες μούμιες ανακαλύφθηκαν στο San Bernardo αμέσως μόλις άνοιξε το νεκροταφείο, το οποίο δεν έχει υπόγειους τάφους.
Πριν από τη δεκαετία του 1960, η πόλη είχε δύο νεκροταφεία χωρίς γνωστές περιπτώσεις μουμιοποίησης, είπε η Βεργκάρα.
Το κλίμα της περιοχής είναι υγρό, κάτι που κανονικά θα βοηθούσε την παρακμή, όχι θα την εμπόδιζε, πρόσθεσε.
Η ανθρωπολόγος Daniela Betancourt από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας είπε ότι το φαινόμενο μπορεί να οφείλεται στην τοποθεσία του νεκροταφείου σε μια απότομη πλαγιά βουνού.
«Ο άνεμος που φυσάει συνεχώς είναι ζεστός. Υποθέτουμε ότι οι θόλοι λειτουργούν σαν φούρνοι…σε αφυδατώνουν.
«Αυτό το θέμα πρέπει να επαληθευτεί», είπε ο Μπετανκούρ στο Γαλλικό Πρακτορείο.
«Υπάρχει έλλειψη (μελετών) για το τι συμβαίνει και τις συγκεκριμένες συνθήκες που αναγκάζουν αυτούς τους ανθρώπους να μουμιοποιηθούν», κατέληξε.
naftemporiki.gr
