Πριν από δεκαετίες, οι Αμερικανοί συνέρρεαν στην Main Street για να ψωνίσουν. Μια σειρά από μικρά, μαμαδίστικα μαγαζιά στέκονταν δίπλα δίπλα σε ένα ή δύο δεντρόφυτα τετράγωνα, εκθέτοντας τα προϊόντα τους μέσα από μεγάλες, φιλόξενες βιτρίνες.
ΕΤΣΙ, Το 1956 συνέβη κάτι που άλλαξε για πάντα αυτή την εμπειρία αγορών. Μια νέα μορφή λιανικού εμπορίου πήρε τη φασαρία του εμπορίου της Main Street και την αναδημιούργησε μέσα σε ένα πολύ μεγάλο κυβικό κτίριο που – σκόπιμα – δεν υπήρχαν παράθυρα.
Αγορές “χωρίς παράθυρα”
Η γέννηση του αμερικανικού εμπορικού κέντρου σηματοδότησε την αρχή του α εποχή αγορών χωρίς παράθυρα που υπάρχει ακόμη σε μεγάλο βαθμό. Η στρατηγική ήταν έξυπνη και οι μικρές λεπτομέρειες του σχεδίου – από την αρχιτεκτονική του κουτιού χωρίς παπούτσια μέχρι τα φυτά σε γλάστρες – εξετάστηκαν προσεκτικά. Αυτά ήταν μέτρα εξοικονόμησης κόστους για τους διαχειριστές εμπορικών κέντρων, τα οποία είχαν επίσης στόχο να ενθαρρύνουν τους επισκέπτες των εμπορικών κέντρων να ξοδεύουν ελεύθερα. Ο αφύσικα φωτεινός τεχνητός φωτισμός προσπάθησε να δημιουργήσει ένα αέναο ημερήσιο περιβάλλον. Με αυτόν τον τρόπο, οι επισκέπτες του εμπορικού κέντρου έμειναν περισσότερο από το αναμενόμενο και ξόδεψαν περισσότερα από όσα θα ήθελαν.
Ένας άλλος λόγος που τα εμπορικά κέντρα απέφευγαν τα παράθυρα είχε να κάνει πραγματικά με εμπορεύματα, είπε στο CNN ο Burt Flickinger, ειδικός στο λιανικό εμπόριο και διευθύνων σύμβουλος στην εταιρεία συμβούλων λιανικής Strategic Resource Group.
Λιγότερα παράθυρα και περισσότεροι τοίχοι, εξήγησε, σήμαιναν περισσότερο χώρο για τους λιανοπωλητές για να προσθέσουν ράφια και μπαρ για να αποθηκεύουν τα προϊόντα τους και να μεγιστοποιήσουν τις πωλήσεις ανά τετραγωνικό πόδι στα καταστήματά τους, κάτι που διαφορετικά θα χάνονταν υπέρ μιας θαμπής θέας σε ένα χώρο στάθμευσης εμπορικού κέντρου .
Αλλά ο πιο ύπουλος λόγος για τον οποίο τα εμπορικά κέντρα περιορίζουν τις βιτρίνες τους μπορεί να είναι να ενθαρρύνουν τους αγοραστές να το κάνουν χάνω την αίσθηση του χρόνου.
«Οι αγοραστές δεν μπορούν να δουν βροχή ή χιονοθύελλες χωρίς παράθυρα. Τα ψώνια χωρίς παράθυρα δημιουργούν ένα περιβάλλον αγορών χωρίς περισπασμούς”, είπε ο Flickinger. “Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται μια αίσθηση διαχρονικότητας και άνεσης, οι οικογένειες ξοδεύουν περισσότερα χρήματα επειδή μπορούν να επικεντρωθούν μόνο στα ψώνια και την εμπειρία των αγορών.”
Σοκ και δέος μέσα
Το πρώτο πλήρως κλειστό εμπορικό κέντρο – το Southdale Center στη Μινεάπολη – άνοιξε το 1956. Έγινε το πρωτότυπο για αυτό που ακολούθησε, καθώς ελεγχόμενα εσωτερικά εμπορικά κέντρα που μπορούσαν να παραμείνουν ανοιχτά όλο το χρόνο εμφανίστηκαν στα προάστια της χώρας.
Ο αρχιτέκτονας του 1,2 εκατομμυρίου τετραγωνικών μέτρων Southdale Center ήταν ο αυστριακής καταγωγής Victor Gruen, ο οποίος θεωρείται πρωτοπόρος του μοντέρνου σχεδιασμού των εμπορικών κέντρων. Ίδρυσε την Gruen Associates, μια ακόμη υπάρχουσα εταιρεία αρχιτεκτονικής, σχεδιασμού και τοπίου με έδρα το Λος Άντζελες.
Ήθελε να εντυπωσιάσει τους αγοραστές σοκάροντας και προκαλώντας τους δέος τη στιγμή που μπήκαν στο κτίριο και είδαν τα φωτισμένα καταστήματα και καφετέριες, ακόμη και τα έργα τέχνης που εκτίθενται γύρω από το εμπορικό κέντρο.
Στο κέντρο της διάταξης του εμπορικού κέντρου θα υπήρχε ένα σιντριβάνι ή ένας φεγγίτης, πιθανότατα το μόνο σημείο εισόδου για το φυσικό φως να εισέλθει στον τεράστιο χώρο. Προσθέστε φυτά και μουσική για να δημιουργήσετε μια ελκυστική αισθητηριακή εμπειρία.
Η παραδοσιακή δομή του εμπορικού κέντρου ήταν είτε σε σχήμα Τ είτε σε σχήμα σταυρού με τα τέσσερα κεντρικά καταστήματα σε κάθε πλευρά, είπε στο CNN η Stephanie Cegielski, αντιπρόεδρος έρευνας για το Διεθνές Συμβούλιο Εμπορικών Κέντρων.
«Όταν ξεπερνάς αυτό το «T», όλα είναι για σένα. Ως αγοραστής, εξετάζετε συνεχώς τι ακολουθεί και τι συμβαίνει στον έξω κόσμο», είπε.
Επειδή όλη η επιχείρηση είναι στραμμένη προς τα μέσα, ο Cegielski είπε ότι δεν έχει νόημα να υπάρχουν παράθυρα από μόνα τους, “εκτός αν είναι ένα πολυκατάστημα που έχει τη δική του ξεχωριστή είσοδο στο εμπορικό κέντρο, κάτι που θα δημιουργούσε αυτό το παράθυρο προς τα έξω”. είπε. .
Το εξωτερικό ήταν μια διαφορετική ιστορία. Το εμπορικό κέντρο Southdale ήταν λειτουργικό και μονότονο στην εμφάνιση και αυτό είναι το σχέδιο που συνέχισαν να ακολουθούν όλα τα παραδοσιακά κλειστά εμπορικά κέντρα. «Τα εμπορικά κέντρα είναι πραγματικά χτισμένα για να φιλοξενούν το εσωτερικό τοπίο. Όλη η αρχιτεκτονική ενέργεια που συνήθως φαίνεται στο εξωτερικό ενός κτιρίου σε ένα αστικό περιβάλλον συγκεντρώνεται στο εσωτερικό. Ένα εμπορικό κέντρο είναι ένας αυτόματος πωλητής», δήλωσε στο CNN σε συνέντευξή του στο CNN η Alexandra Lange, κριτικός αρχιτεκτονικής και συγγραφέας του «Meet me by the Fountain: An Inside Story of the Mall».
Λιγότερα παράθυρα σημαίνει χαμηλότερους λογαριασμούς ενέργειας
Ως μπόνους, “ήταν πολύ φθηνότερο για τους κατασκευαστές εμπορικών κέντρων να μην εγκαταστήσουν πολλά παράθυρα που έβλεπαν στο εξωτερικό γιατί θα κόστιζε λιγότερο η θέρμανση και η ψύξη του χώρου του πολυκαταστήματος”, δήλωσε ο Thomas McMillan, διευθυντής του Κέντρου. σπουδών λιανικής στο Mays Business School στο Texas A&M University, σε συνέντευξη στο CNN.
Το κόστος ενέργειας είναι συνήθως το δεύτερο υψηλότερο λειτουργικό κόστος για τους λιανοπωλητές μετά το κόστος εργασίας. «Η πολυπλοκότητα των ενεργειακά αποδοτικών παραθύρων με διπλά τζάμια δεν ήταν πανταχού παρούσα όταν κατασκευάστηκαν πολλά εμπορικά κέντρα στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια και μετά την ενεργειακή κρίση της δεκαετίας του 1970, οπότε ο κλιματισμός μπορούσε να διαρρεύσει από το τζάμι», είπε.
Πηγή: CNN
