Μόλις δύο χρόνια έχουν περάσει από εκείνη τη μοιραία νύχτα όταν ένας αναίσθητος οδηγός οδήγησε περισσότερα από 100 χλμ. παρέσυρε και σκότωσε τον 21χρονο νεαρό Έμμα Καρυωτάκη αφήνοντάς την αιμόφυρτη στην άσφαλτο στην Καμάρα Θεσσαλονίκης.
Εκείνο το μοιραίο βράδυ, η 21χρονη φοιτήτρια έφυγε από το σπίτι της για να επισκεφτεί μια φίλη της, αλλά δεν τα κατάφερε.
Η περίπτωσή του Έμμα συγκινηθήκαμε όχι μόνο γιατί έφυγε τόσο ξαφνικά, τόσο άδικα, αλλά και γιατί οι γονείς του πήραν την απόφαση να δωρίσουν τα όργανά της, «ήταν κάτι που είχε ρωτήσει τον εαυτό της αν της συνέβαινε κάτι, ήθελε να της δωρίσουμε τα όργανά της», μας είπε η μητέρα της. Κέλλυ Καμπάκη.
Διαβάστε περισσότερα: Λουλούδια και φωτογραφίες της Έμμα αφαιρέθηκαν από το τροχαίο δυστύχημα
Η αλήθεια είναι ότι όταν μιλάς σε μια μητέρα που χάνει το παιδί της, δεν μπορείς να πεις πολλά. Βασικά, δεν μπορείς να πεις τίποτα. Δεν υπάρχουν λόγια. Δεν μπορούμε να βρούμε τις λέξεις. Ωστόσο, η μητέρα της Έμμα θέλει να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη της κόρης της και είναι συγκλονισμένη.
«Σε αυτά τα 2 χρόνια σκέφτηκα τι έζησα και Νιώθω σαν να έχω ζήσει μια ζωή. Από αυτήν, άλλη, λες και είχε φύγει για τη Θεσσαλονίκη για να ακολουθήσει τα μαθήματά της. Αυτά είναι τόσο αντίθετα συναισθήματα. Αυτό που έζησα τα τελευταία δύο χρόνια, δεν θα το ευχόμουν ούτε στον χειρότερο εχθρό μου», μας λέει με ενθουσιασμό η μητέρα της Έμμα. Κέλλυ Καμπάκη.
«Δεν έχω δει ούτε μια φωτογραφία του ατυχήματος»
«Δεν είδα ούτε μια φωτογραφία του ατυχήματος, δεν άκουσα καμία περιγραφή στο δικαστήριο, τι είδαν, τι είδαν οι αυτόπτες μάρτυρες, δεν άντεχα να το ακούσω.
Η τελευταία μου εικόνα είναι η στιγμή που φεύγει από το σπίτι, κλείνει την πόρτα πίσω της με ένα χαμόγελο και της λέω «Γεια σου μωρό μου, να προσέχεις τον εαυτό σου, σε αγαπώ». Δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα άλλο. Όχι άλλες εικόνες» απάντησε η κ. Καμπάκη όταν τη ρώτησα ποια εικόνα της Έμμα θυμόταν.
«Το πνεύμα είναι κολλημένο στην Εμμανουέλα 24 ώρες την ημέρα»
«Σε ρουφάει η καθημερινότητα Θέλεις δεν θέλεις μπαίνεις στην καθημερινότητα, γιατί δεν υπάρχει άλλη διέξοδος Υποχρεώσεις, δουλειά, σπίτι, ύπαρξη άλλου παιδιού.
Η καθημερινή ζωή επιστρέφει όπως ήταν πριν, αλλά το μυαλό δεν λειτουργεί πλέον όπως πριν. Δεν έχεις την ενέργεια και το μυαλό για καθημερινές δραστηριότητες.» Η μητέρα της Έμμα θα μου πει πώς πάει η καθημερινότητά της τώρα.
«Το μυαλό είναι κατά 70% κολλημένο 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα στην Εμμανουέλα, το υπόλοιπο 30% λειτουργεί. Είναι η νέα μου πραγματικότητα, η νέα μου καθημερινότητα και νομίζω ότι είναι η καθημερινότητα όλων των ανθρώπων που έχασαν το παιδί τους.
«Αφήσαμε λουλούδια και 2 ώρες αργότερα τα πέταξαν»
Και ενώ μιλούσαμε με την κα Καμπάκη, Αποφάσισα να τον ρωτήσω τι ακριβώς είχε συμβεί και γιατί τους είχαν πάρει από το μέρος όπου είχε εξαφανιστεί η Έμμα. για την Εγνατία και πιο συγκεκριμένα το χρονικό, λουλούδια, φωτογραφίες και σημειώσεις που άφησαν συγγενείς και φίλοι του.
«Πριν από ένα μήνα περίπου, μια συμφοιτήτρια και φίλη της Έμμα που περνούσε μου είπε ότι τα είχαν κατεβάσει όλα. Μάλιστα, είχαμε βάλει μια νέα φωτογραφία πολύ πρόσφατα γιατί η παλιά ήταν ξεθωριασμένη και την είχαν αφαιρέσει όλοι. μαζί με μερικά φρέσκα λουλούδια που μας είχαν μείνει.
Μετά από λίγες μέρες πέρασε η αδερφή της με τις φίλες της Έμμα και άφησαν φρέσκα λουλούδια. Αμέσως τα αφαίρεσαν και συνεχίζεται. Αυτό συμβαίνει συνέχεια, δεν είναι σαν να συνέβη μια φορά αλλά πέντε φορές.
Αφήσαμε τα λουλούδια και τα έφεραν πίσω φρέσκα. Δύο ώρες αφότου φύγαμε, τους πέταξαν έξω. Ούτε μαράθηκαν δηλαδή ούτε χάλασαν την εικόνα. »
«Το όνειρό μου ήταν να του φέρω λουλούδια για τις επιτυχίες του»
Ζητήσαμε από την κ. Καμπάκη να μας πει αν ενημέρωσε τον Δήμο Θεσσαλονίκης για το περιστατικό: «Δεν το μίλησα από την πρώτη στιγμή. Μένω στα Χανιά, δεν ήμουν Θεσσαλονίκη. Στην αρχή νόμιζα ότι δεν με ένοιαζε, αλλά κάποια στιγμή όταν βλέπεις κάτι να συμβαίνει επανειλημμένα σε ενοχλεί.
Μίλησα με τον αντιδήμαρχο για την καθαριότητα που μου είπε ότι ο δήμος δεν έχει καμία σχέση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος θα έμπαινε εκεί και θα τα έβγαζε όλα αυτά. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος ιδιώτης πέρασε από εκεί 5 φορές και τους έβγαλε.
Ωστόσο, δεν ξέρω τι να πιστέψω. Μπορεί να κάνω λάθος, υπάρχει πάντα αυτή η πιθανότητα. Δεν είδα τίποτα με τα μάτια μου. Ένας πυλώνας είναι ένας πυλώνας. Καλώς ή κακώς, δεν προορίζεται να γίνει μνημείο. Ίσως έχουν δίκιο, απλώς στενοχωρήθηκα.
Εγώ το όνειρό μου ήταν να του πάρει λουλούδια για τις επιτυχίες του. Ίσως αυτό που συνέβη είναι μια ευκαιρία να αλλάξει κάτι εκεί. Νομίζω να μην ποστάρω φωτογραφία, να βάλω κάτι πιο μόνιμο, κάτι πολύ μικρό, διακριτικό, όχι εκκλησάκι ή λιβάνι αλλά κάτι πολύ μικρό το οποίο θα συνοδεύεται από φωτογραφία.
Ζήτησα άδεια από τον δήμο, ίσως μου τη δώσουν, μπορεί και όχι. Ό,τι και να γίνει, είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Αυτό που με πληγώνει περισσότερο είναι η μικροπρέπεια του κόσμου. Φυσικά, οι περισσότεροι με στηρίζουν. Υπάρχουν όμως και άλλα.
Αλλά είμαι κουρασμένος και δεν τα αντέχω. Τελείωσα με τη δικαιοσύνη, την Πολιτεία και τους δολοφόνους του παιδιού μου. Είναι πολύ καταστροφικό για την ψυχή», καταλήγει η μητέρα της Έμμα.
