«Δεν έχω φόβο, δεν έχω μετανιώσει, θα το έκανα ξανά»είναι τα λόγια του Ελευθερίας Παλαιστίδουαυτήν εκπαιδευτικός του 3ου δημοτικού σχολείου Ταύρουο οποίος διώκεται για παράλειψη εκπλήρωσης των υπηρεσιακών του καθηκόντων.
Στο στόχαστρο ήταν η κ. Παλαιστίδου γιατί εκτέθηκε στον χώρο του 3ου δημοτικού σχολείου Ταύρου τις δημιουργίες των μαθητών του για την ειρήνη, πάνω στις οποίες ήταν γραμμένο το σύνθημα «ελευθερία στην Παλαιστίνη».
Αυτό πυροδότησε την αντίδραση του Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αθηνών κ. Γιάννη Κουμέντου, ο οποίος ζήτησε την απόλυση της δασκάλας.
Πέμπτη 7 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση κατά της δίωξης της δασκάλας στις εγκαταστάσεις της 4ης Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, Λεωφόρος Συγγρού. 165 στη Νέα Σμύρνη.
Επικοινωνήσαμε μαζί της Ελευθερία Παλαιστίδου και εκείνη εμφανώς συγκινημένη αλλά και με θάρρος μας εξήγησε τι ακριβώς είχε συμβεί.
Κυρία Παλαιστίδου, ας βάλουμε τα δεδομένα σε μια σειρά, πείτε μας τι ακριβώς έγινε.
“Διδάσκω την πέμπτη δημοτικού. Από τις 21 Σεπτεμβρίου, που είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, ξεκίνησα μια εργασία με τους μαθητές μου να γράφουν για μια μικρή ιστορία που έχουν ακούσει, δει ή διαβάσει και η οποία έχει σημαδέψει. Μερικά παιδιά είχαν γράψει στιγμιότυπα οι βομβαρδισμοί.
Άρχισε μια κουβέντα για τον πόλεμο και τους πολέμους που ξέρουν. Τα παιδιά συνήθως αναφέρουν αυτούς που είναι πιο κοντά τους, αυτόν από την Ουκρανία και αυτόν από την Παλαιστίνη. Αναρωτιόντουσαν πού είναι το Ισραήλ, πού είναι η Παλαιστίνη, πόσο μακριά είναι από εμάς. Πού είναι η Ουκρανία και η Ρωσία. Κάναμε διάφορες συζητήσεις. Κάποιοι είχαν περισσότερες γνώσεις.
Τα παιδιά ήξεραν ότι θα δημιουργούσαμε εικαστικές δημιουργίες, όπως κάθε χρόνο.
Στο σχολείο μου συνήθως κρεμάμε παιδικές ζωγραφιές στα κάγκελα για να φαίνονται έξω και να τις βλέπουν οι γονείς. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης μεταξύ των καθηγητών, αποφασίσαμε ότι κάθε δάσκαλος πρέπει να συνεργαστεί με το τμήμα του.
Τα παιδιά ζωγράφισαν λουλούδια, πεταλούδες, το σημάδι της ειρήνης. Θέλουμε να ξορκίσουμε το κακό μέσα από αυτούς τους πίνακες. Γράψαμε επίσης το σύνθημα «Ελευθερία στην Παλαιστίνη».
Την ημέρα της ανάρτησης των δημιουργιών των παιδιών, έφυγα αργά από το σχολείο γιατί είχα συνάντηση γονέων. Ο επόπτης με πήρε τηλέφωνο και φώναξε να αφαιρεθούν οι δημιουργίες των παιδιών. Του είπα ότι θα το συζητήσω με τον διευθυντή
Η πρώτη ενέργεια ήταν να κατεβάσουμε τις δημιουργίες των παιδιών γιατί δεν ξέραμε τι ακριβώς γινόταν, δεν ξέραμε τίποτα. Όταν κατέβηκαν, ο κ. Σχόλια στο σχολείο. Ήταν 3 μ.μ. Με ρώτησε ποιος το έκανε και του είπα «εγώ». Λέει “γιατί;” Λέω ότι επειδή αυτό κάνουμε πάντα, κρεμάω πάντα τις εικαστικές δημιουργίες των παιδιών έξω από την τάξη μου.
Μου είπε «γιατί ελευθερία στην Παλαιστίνη;» Έμεινα άναυδος.
Μου είπε ότι το θέμα έφτασε στο υπουργείο και ότι εκείνη την ώρα τον κάλεσε στο τηλέφωνο ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης και ο ίδιος τον ενημέρωσε ότι το πανό είχε αφαιρεθεί. Μου είπε επίσης ότι ο δήμαρχος Ταύρου-Μοσχάτου είχε πάρει τηλέφωνο και τον διευθυντή, ενώ από το σχολείο είχε έρθει και ο αντιδήμαρχος Παιδείας.
Ο επόπτης, κ. Σχόλια, ζήτησε από εμένα και τον διευθυντή να ερευνήσουμε τις απόψεις. Ο διευθυντής είπε ότι δεν γνώριζε ότι οι δημιουργίες των παιδιών είχαν κρεμαστεί στα μπαρ εκείνη την ημέρα. Είχε δουλειά, έφτασε αργά, ακολουθούσε όλη μέρα και, δεδομένης της πορείας της πορείας, δεν είχε ορατότητα. Αλλά το να κρεμάμε τις εικόνες στα κάγκελα ήταν κάτι που κάναμε κάθε χρόνο. »
Κρεμάστηκαν οι ζωγραφιές των παιδιών. Τι έγινε μετά;
«Την επόμενη μέρα, τα παιδιά με ρώτησαν “γιατί δεν είναι οι ζωγραφιές μας εδώ;” Δεν είπα τίποτα γιατί ο κ. Κουμέντος ζήτησα μια έρευνα για τις απόψεις και του εξήγησα ότι είχαμε πάρει άλλα μέτρα, για τον πόλεμο στον Κόλπο, παρόμοια μέτρα πόλεμο στη Σερβία και ότι ακολουθούμε πάντα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων.
Δεν είχα τίποτα άλλο να του πω. Μου άνοιξε πειθαρχική υπόθεση, μου ζήτησε εγγράφως να απολυθώ. Μου είπε ότι δεν ήταν σύμφωνο με την ιδιότητά μου ως δημόσιος υπάλληλος να μην δείξω τύψεις. Δεν θα δείξω τύψεις. »
Θα το ξανακάνατε;
«Ναι, θα το έκανα ξανά».
Έχετε επικοινωνήσει με τους γονείς των μαθητών σας;
«Βεβαίως μου λένε: «Τι σας έκαναν κυρία Ελευθερία; Στην καλύτερη δασκάλα του σχολείου;»
Φοβάσαι; Σκέφτηκες για μια στιγμή «α, πού το βρήκα αυτό;» ;
«Όχι, ούτε για μια στιγμή. Έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Με συγκίνησε πολύ η αλληλεγγύη, με συγκίνησε πολύ ο Παλαιστίνιος πρέσβης που με πήρε τηλέφωνο και μου είπε «ευχαριστώ πολύ».
Δεν μπορώ να αναλάβω το παλαιστινιακό ζήτημα. Αλλά με συγκίνησε ο κόσμος, η Παλαιστίνη που μου πρόσφερε αυθόρμητα το κασκόλ της. Δεν νιώθω ότι έκανα τίποτα για να με καλέσει ο πρέσβης. Νιώθω την ανάγκη για αλληλεγγύη από αυτούς τους ανθρώπους. Με συγκίνησαν οι συνάδελφοί μου που με στήριξαν.
Δεν νιώθω φόβο, αλλά θυμό. Είμαι επιστήμονας, θέλω να κάνω τη δουλειά μου σύμφωνα με τις οδηγίες που έλαβα, με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, της Βουλής των Ελλήνων.
Δεν μπορώ να ζητήσω συγγνώμη για την «ελευθερία στην Παλαιστίνη», που προέκυψε σε μια συνομιλία. Έτσι καταργείται ο εκπαιδευτικός μου ρόλος. Αν καταδικαστώ, σημαίνει ότι θα πάψει η εκπαιδευτική ελευθερία του κάθε συναδέλφου.
Αυτά θα μας πάνε σε άλλες εποχές, τους κατηγορώ. Αν μου αφαιρεθεί η εκπαιδευτική ελευθερία, θα πρέπει να ζητήσω συγγνώμη για όλα και αυτό δεν βοηθάει την ίδια τη δουλειά μας.
Όταν ήμουν τρίτη δημοτικού, η δασκάλα μας έβαλε να κάνουμε τα πολιτικά μας και τη ρώτησα «τι πολιτική έχουμε» και δεν μπορούσε να μου απαντήσει γιατί είχαμε χούντα. Δεν θέλω να είμαι έτσι, νομίζω ότι δεν υπάρχει δάσκαλος».
