Το 1992 ήταν μια δύσκολη χρονιά για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Ο Τζορτζ Μπους υποσχέθηκε να μειώσει και να εξαλείψει τους φόρους, αλλά δεν τα κατάφερε.
Ο Μπιλ Κλίντον, παρά τις νύξεις για σκάνδαλο γύρω από το όνομά του, εμφανίστηκε σε ισχύ ως φαβορί για να γίνει ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Ρος Περό, ηγέτης του Συντηρητικού Μεταρρυθμιστικού Κόμματος, είχε το θράσος όχι μόνο να θέσει υποψηφιότητα, αλλά και να παραμείνει στην εκλογική κούρσα, υποσχόμενος ισοσκελισμένους κρατικούς προϋπολογισμούς, τέλος στις προσλήψεις εργαζομένων από πολυεθνικές και τόπο εφαρμογής ενός πρωτοποριακού συστήματος για την χρόνος, ηλεκτρονική δημοκρατία.
Μάλιστα, υπήρξε και δημοσκόπηση (Ιούνιος 1992) που έδινε στον Πέρο προβάδισμα τριών μονάδων (!) έναντι των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών.
Τελικά;
Ο Μπους διαλαλούσε τις νίκες του αμερικανικού στρατού στον Πόλεμο του Κόλπου και προσπάθησε να κρύψει τα τεράστια ελλείμματα του Υπουργείου Οικονομικών (300 εκατομμύρια δολάρια).
Ο Μπιλ Κλίντον διεξήγαγε μια εκστρατεία που απήλαυσε ακόμη και τους Ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους και ο Περό ήταν σε επιφυλακή για να προκαλέσει μια έκπληξη. Τελικά, ναι, ο Περό δεν κατάφερε να κερδίσει κανέναν ψηφοφόρο, αλλά το κατόρθωμά του ως προς το ποσοστό των ψήφων προκάλεσε αίσθηση.
Έλαβε το 18,9% των ψήφων, ενώ ο Μπιλ Κλίντον και οι Δημοκρατικοί πέτυχαν μια μάλλον αναμενόμενη νίκη, με 44,9% έναντι 39,1% των Ρεπουμπλικανών. Από το 2000, ο Περό εντάχθηκε στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Αυτή είναι η μόνη εκλογική διαδικασία στην ιστορία της πολιτείας των ΗΠΑ κατά την οποία ένας ανεξάρτητος υποψήφιος έσπρωξε τα ποσοστά του «μπλε» ή του «κόκκινου» κόμματος κάτω από το 40%.
