Σε ηλικία 94 ετών πέθανε συγγραφέας Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος.
Το έργο του, που κατατάσσεται στη μεταπολεμική ελληνική λογοτεχνία, διακρίνεται από τη λιτότητα του λόγου, τη λεπτή ειρωνεία και την τρυφερή νοσταλγία για τα δύσκολα χρόνια της νιότης.
Η αναγνώριση ήρθε το 1995 με το βραβείο διηγήματος από το περιοδικό Διαβάζω, όπως αναφέρει η ΕΡΤ.
Για την απώλεια του Υπουργού Πολιτισμού Ηλία Ξ. Παπαδημητρακόπουλου Λίνα Μενδώνη έκανε την εξής δήλωση:
«Με μεγάλη λύπη έμαθα για τον θάνατο του Ηλία που εμπιστεύτηκε ένα σεμνό αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικό έργο.
Συνειδητός και επίμονος κύριος της μικρής φόρμας, ο Χ.Χ. Παπαδημητρακόπουλος ξεκινά πάντα από την εμπειρία. Οι ιστορίες του, που επιστρέφουν συνεχώς στον Πύργο των παιδικών του χρόνων και στις πόλεις στις οποίες έζησε και υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός, τείνουν να αναδημιουργήσουν, με μια σιωπηλή και αυθεντική νοσταλγία, έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια.
Ιστορίες με ελλειπτική, ευθεία, πυκνή και αστραφτερή γλώσσα, καλοφτιαγμένες αλλά τόσο φυσικές, ακόμα κι όταν χρησιμοποιεί ξεχασμένους, σήμερα, τύπους της καθαρίστριας.
Τα νέα της Σ.Σ. Παπαδημητρακοπούλου αποτελούν ένα πολύ προσωπικό κεφάλαιο της γραμματείας μας. Η εντελώς προσωπική και ξεχωριστή γραφή του χαρακτηρίζεται από ένα μείγμα τρυφερότητας και λεπτής ειρωνείας, αλλά και δράματος και χιούμορ, καθώς και από μια διεισδυτική, αλλά δίκαιη και καυστική προσέγγιση του σύγχρονου κόσμου.
Ο Χ.Χ. Παπαδημητρακόπουλος ήταν μεγάλος δεξιοτέχνης της γλώσσας. Μας έχει κληροδοτήσει ένα έργο περιορισμένο ως προς το εύρος του, αλλά σπάνιο ως προς τα συναισθήματα και την έκφρασή του. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους πολλούς φίλους του.
Ο δρόμος του συγγραφέα
Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας, όπου έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Μετά τον θάνατο του δικηγόρου πατέρα του το 1943, η οικογένειά του πέρασε δύσκολες στιγμές.
Όπως έγραψε αργότερα, από ανάγκη σπούδασε στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1949 έως το 1955.
Κατά τη δεκαετία 1959 έως 1968 υπηρέτησε στην Καβάλα. Εκεί έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα με το διήγημα «Ο Φρακασάνες», το οποίο δημοσίευσε με ψευδώνυμο στο περιοδικό Cavalieri Argo το 1962.
Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά Σκάπτη Ύλη (Καβάλα), Θαχυδρόμος (Καβάλα), Διάλογος (Θεσσαλονίκη), Διάλογος (Λεχαινά), Αντί, Μάπα, Χρονικό και Το Τέταρτο. Υπηρέτησε επίσης ως διευθυντής σύνταξης του περιοδικού Ιατρικής Επιθεώρησης των Ενόπλων Δυνάμεων για πολλά χρόνια.
Παραιτήθηκε από το Στρατό το 1983 με το βαθμό του Ανώτερου Γενικού Χειρουργού.
Κατά καιρούς αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, ενώ επιμελήθηκε και την έκδοση βιβλίων λιγότερο γνωστών συγγραφέων, όπως ο Όμηρος Πέλλας (1921-1962).
Είναι επίσης υπεύθυνος για την πρώτη κριτική παρουσίαση στην Ελλάδα του έργου του Νίκου Καχτίτση με ιδιωτική έκδοση το 1974. Τα πιο πρόσφατα έργα του είναι η συλλογή διηγημάτων Le Trésor des rossignols (2009) και το διήγημα Συγκοπή πλατάνου (2010). ).
Το 2007 γυρίστηκε το ντοκιμαντέρ «Home by the Sea» για αυτόν σε σκηνοθεσία Λευτέρη Ξανθόπουλου.
