Πενήντα ένα χρόνια ολοκληρώθηκαν φέτος με την αιματηρή εξέγερση στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973. Στα δραματικά γεγονότα της εποχής, ο λαός έχασαν τη ζωή τους και πολλά τραυματίστηκανκατά τον αγώνα κατά της χούντας των συνταγματαρχών.
Πέντε δεκαετίες μετά τα ιστορικά γεγονότα, κάποιοι αμφισβητούν την ύπαρξη των νεκρών. Σε απόσπασμα από την εκπομπή του Αρχεία της ΕΡΤ «Εδώ και σήμερα – θυμάμαι…» Γονείς δύο νεαρών περιγράφουν συγκλονιστικά πώς έμαθαν για τον θάνατο των παιδιών τους.
Ο Ιωάννης Κομνηνός, πατέρας Ο Διομήδης Κομνέν, 17 ετών, σκοτώθηκε από σφαίρα στην καρδιά στη συμβολή των οδών Αβέρωφ και Μάρνη, αφηγείται τη στιγμή που έφτασε στο νεκροτομείο:
“Σε ένα ενημερωτικό δελτίο ανακοίνωσαν τα ονόματα των πρώτων θανάτων. Άλλοι φίλοι, το άκουσαν και με πήραν τηλέφωνο δύο φορές. Ο πρώτος μου είπε χωρίς να με φιλήσει «Κάτσε, να σου πω μερικά τρομερά, τρομερά νέα».… Την επόμενη μέρα, τα ξημερώματα, άρχισα να τρέχω προς τις στρατιωτικές αρχές. Έφτασα σε ένα σημείο με άδεια, στη οδό Μασσαλίας, όπου βρισκόταν το νεκροτομείο, και μέσα ήταν ο Καψάσκης, ο ιατροδικαστής και οι βοηθοί του.
Η σορός έπρεπε να αναγνωριστεί. Με οδήγησαν στον θάλαμο του ψυγείου, άνοιξαν ένα συρτάρι και έβγαλαν έναν παγωμένο Διομήδη. Γυμνό, φυσικά. Τα μάτια ανοιχτά. Και στο στήθος η σφαίρα. Γύρω από τον πυρίτη. Διατήρησα μια κτηνώδη ψυχραιμία και ζήτησα ένα ψαλίδι. “Τι θέλετε;” Κόψε μια τούφα από τα μαλλιά του. Έσκυψα, φίλησα τον γιο μου στα μάτια και στην πληγή του και έφυγα. Ένας αστυνομικός μου είπε, «α, αυτά τα παιδιά! Δεν ακούνε…» Αυτή ήταν η εκδοχή του».
«Γιατί τον σκότωσες;»
Μιλάει και στην εκπομπή Ανθή Μυρογιάννηη μητέρα του 20 χρόνια φοιτητής Μιχαήλ Μυρογιάννηπου εκτελέστηκε εν ψυχρώ, με σφαίρα στο κεφάλι, από τον Ταγματάρχη Νικόλαο Δερτιλή, στη συμβολή των οδών Στουρνάρη και Πατήσια.
«Ήταν μαθητής στη σχολή και από την πρώτη στιγμή ήταν στην École Polytechnique. Δεν ήρθε σπίτι να κοιμηθείμόλις λίγα λεπτά για να μου δείξει ότι είναι καλά.
Γιατί τον σκότωσε; Ποιος ήταν ο λόγος; Μόλις πήγαμε στο νοσοκομείο και ανοίξαμε το δωμάτιο, υπήρχαν τέσσερα πτώματα. Δεν πρόλαβε να μάθει…Ξεχώριζα το παιδί μου από τα πόδια που φαινόταν. Όταν είδα το πρόσωπό του, τρελάθηκα…»
Επίσης αναφέρεται προσπάθεια από ξένους να το αγοράσουν πίσω μείνετε σιωπηλοί για την απώλεια του παιδιού σας.
«Πήραμε τηλέφωνο και είπαν «κυρία Μυρογιάννη» -μου μίλησε, δεν θα το ξεχάσω, τόσο ευγενικά- «ό,τι έγινε με το παιδί σας. Τίποτα δεν μπορεί να διορθωθεί. Τώρα μπορείτε να λύσετε τα οικονομικά σας προβλήματα και να ζήσετε σαν βασίλισσα. Θα σου δώσουμε όσα χρήματα θέλεις, αρκεί να μην μιλήσεις όταν συνεδριάζει το δικαστήριο».
