Αυτήν αστυνομική κράτηση του 39 ετών που το παραδέχτηκε σκότωσε με σφυρί την 32χρονη σύζυγό του Στο Αμπελώνεςαποφάσισαν σήμερα (12/10) οι ανακριτικές αρχές.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο κατηγορούμενος δήλωσε συντετριμμένος από την πράξη του, επαναλαμβάνοντας ότι δεν είχε σχεδιάσει το έγκλημα, το οποίο απέδωσε «σε ζήλεια που τον συσκότισε».
Ο δράστης του αποτρόπαιου αυτού εγκλήματος φέρεται να σκότωσε την 32χρονη στις 28 ή 29 Νοεμβρίου και ειδοποίησε την αστυνομία μια εβδομάδα αργότερα, αφού έκρυψε το άψυχο σώμα της στη σοφίτα του σπιτιού τους.
Με υπόμνημα που κατέθεσε ο 39χρονος περιέγραψε την ημέρα της δολοφονίας με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Αμπελόκηποι: Το χρονικό του φόνου
«Γύρω στη 1:30 π.μ., ξύπνησα και διαπίστωσα ότι η γυναίκα μου είχε εξαφανιστεί δίπλα μου. Την έψαξα και τη βρήκα στο μπάνιο να μιλάει στο μεγάφωνο σε μια βιντεοκλήση.
Την άκουσα να λέει ότι επρόκειτο να πάρει τον μεγαλύτερο γιο μας και να φύγει ενώ στην άλλη άκρη της γραμμής άκουσα μια αντρική φωνή (ακόμα και τη φωνή του παιδικού μου φίλου) να απαντά θετικά στα λόγια της.
Του ζήτησα να μπει στο δωμάτιο για να μιλήσουμε. Στην πραγματικότητα βγήκε άδειος, αρνούμενος πρώτα ότι μίλησε στο τηλέφωνο (λέγοντας ότι έβλεπε δήθεν “βίντεο”) και μετά παραδέχτηκε
Ότι μιλούσε με έναν άντρα, συγκεκριμένα τον παιδικό μου φίλο, και ταυτόχρονα μου είπε ότι θα έπαιρνε τον μεγαλύτερο και θα έφευγε, αφού δεν είχα λεφτά, δίνοντάς μου μάλιστα και τα προσβλητικά χαρακτηριστικά ότι «είμαι λίγο ενός κανενός», «μικρού» και ότι «μια ζωή με την οποία κοιμάμαι ψέματα».
Προσπαθώντας μάταια να κρατήσω την ψυχραιμία μου, τη ρώτησα «γιατί παίρνει μαζί της τη μεγαλύτερη αφού έχουμε δύο παιδιά».
Τότε μου απάντησε με απόλυτη ψυχρότητα, κοιτώντας με κατάματα, ότι δεν ήταν παιδί μου (σ.σ. ο μεγαλύτερος).»
Το ισχυρίστηκε ο 39χρονος αυτό τον οδήγησε σε «έντονη ψυχική υπερδιέγερση» που πυροδότησε έναν ανεξέλεγκτο μηχανισμό μέσα του.
“Το άφησα να γλιστρήσει τόσο κατανοητό ότι το παιδί μου, το οποίο λατρεύω, δεν ήταν δικό μου και χωρίς κανέναν έλεγχο στις πράξεις μου, Άρπαξα ένα σφυρί από την τσάντα με τα εργαλεία κατασκευής μου που είχα στην κρεβατοκάμαρα και τη χτύπησα στο κεφάλι.
Κατέρρευσε στο κρεβάτι μας και τυφλώθηκε εντελώς από τα έντονα συναισθήματα που βίωνα εκείνη τη στιγμή, Έπιασα το καλώδιο από έναν φορτιστή που ήταν δίπλα μου και του το έσφιξα γύρω από το λαιμό.
Όταν λίγα δευτερόλεπτα αργότερα συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί, τρελάθηκα κι εγώ Προσπάθησα να το επαναφέρω δύο φορές. Πίεσα το στήθος της και προσπάθησα να την κάνω να αναπνεύσει αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ήμουν σε κατάσταση πανικού. Την σκέπασα και την έβαλα στην ντουλάπα.
Τα παιδιά δεν ξύπνησαν και δεν άκουσαν τίποτα. Το πρωί έφυγαν για το σχολείο, χωρίς να ξαφνιαστούν από την απουσία της μητέρας τους, αφού πάντα τους έπαιρνα τηλέφωνο για να τους επιβεβαιώσω ότι ξύπνησαν και ότι θα έφευγαν για το σχολείο, αφού έφευγα νωρίς, γύρω στις 6 π.μ. πήγαινε στη δουλειά.
Δεν άντεξα, δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που συνέβη. Δεν άντεχε το μυαλό μου. Ήθελα όμως να το πω στις αρχές γιατί δεν άντεχα άλλο, οπότε κάλεσα την αστυνομία και τους τα είπα όλα με ειλικρίνεια. Από τη μοιραία στιγμή που συνέβησαν αυτά τα γεγονότα, μέχρι την αυθόρμητη εμφάνισή μου στις Αρχές, βίωνα καθημερινά μια ουσιαστική και συνειδητή ενδοσκόπηση που με οδήγησε να αναζητήσω την αυτοτιμωρία μου.
Άλλωστε δεν σκέφτηκα ποτέ να φύγω…
Ακόμα και τα μηνύματα που έστειλα στον γιο μου από το κινητό της μητέρας του είχαν μόνο σκοπό να καθησυχάσω τα παιδιά μου και να μην κρύψω την άδικη πράξη μου, γιατί τελικά και να είχα χρόνο να τα διαγράψω δεν το έκανα, αλλά Αντίθετα, εγώ ο ίδιος το έθεσα υπόψη των αρχών κατά τη φάση της προκαταρκτικής έρευνας.
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τα συναισθήματά μου. Θα έδινα τα πάντα για να γυρίσω τον χρόνο πίσω να αλλάξει αυτό που συνέβη σε μια στιγμή ανεξέλεγκτης οργής.
