Η ευκαιρία που προσφέρει ΕΡΤ τηλεθεατές για να παρακολουθήσουν τη νέα σειρά “Η Μαρία έγινε Κάλλας” στο Ertflix σε δύο δόσεις (των πέντε επεισοδίων) είναι απολύτως τέλειο. Γιατί είναι βέβαιο ότι μόλις εκτοξευθεί, δεν σταματάμε σε ένα ή δύο επεισόδια. Πηγαίνουμε εκεί με μια κίνηση, γοητευμένοι από την εικόνα, την ατμόσφαιρα, τη μουσική, τις παραστάσεις.
Η Μαρία που έγινε Κάλλας σε βάζει στην εποχή της Η Αθήνα της Κατοχήςόταν ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση δεν είχε διακόψει τη ζωή της πόλης, τις συναντήσεις, τις γιορτές, το θέατρο, τις πρόβες και φυσικά την όπερα.
Ρεαλισμός και λυρισμός στην κατεχόμενη Αθήνα
Το ιστορικό αρχειακό υλικό είναι αριστοτεχνικά συνυφασμένο με εσωτερικά πλάνα σπιτιών, Λυρικός ή ακόμα και καταφύγια. Η σκηνοθεσία της Όλγας Μαλέα δίνει αληθοφάνεια, ρεαλισμό, αλλά και λυρισμό αν χρειαστεί, με στην κορυφή των πρώτων επεισοδίων την απολύτως ερωτική σκηνή -χωρίς να είναι έτσι-, στην οποία η Μαρία βάφει τα μαλλιά του Άγγλου στρατιώτη που ερωτεύτηκε. ως σκηνή παράλληλης δράσης στο τέλος του τέταρτου επεισοδίου, που ενώνει το παράπονο του Τόσκα με αυτό της Μαρίας.
Ανταύγειες υπάρχουν πολλά πράγματα σε μια σειρά, που από την αρχή της κέρδισε τα στοιχήματα της εποχής, χάρη στη σκηνοθεσία, τη φωτογραφία, τα περίτεχνα σκηνικά και τα κοστούμια, τις εικόνες αρχείου (βομβιστικές επιθέσεις, ταραχές ή δρόμους, όπως το Πανεπιστήμιο, γεμάτο άνθρωποι). Η μουσική δίνει τον δικό της τόνο στο συνολικό αποτέλεσμα, το γεγονός ότι για πρώτη φορά σε τηλεοπτική σειρά, το Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, ώστε η μουσική να μην περιορίζεται σε έναν συνοδευτικό ρόλο, αλλά να συμβάλλει σημαντικά στην κατασκευή της ατμόσφαιρα και στην εξέλιξη της πλοκής – όπως αρμόζει σε μια ιστορία για την Κάλλας.
Η φανατική μητέρα και survivor κυρία Λίτσα
Σε αυτό το εξαιρετικό σκηνικό, ηθοποιοί όπως η Ελένη Ράδου στον ρόλο της μητέρας της Μαρίας και η Ρένια Λουιζίδου στο ρόλο της φλογερής δασκάλας της, έχουν την ευκαιρία να δώσουν ζωή και φωτιά στην ιστορία, με ερμηνείες που χαιρόμαστε να βλέπουμε στην τηλεόραση. Παρόλο που τίποτα δεν ήταν λάθος με την παράσταση, όπως ακριβώς φαινόταν Ο Ραντού ως καταπιεστής, Η κυρία Λίτσα, μεγαλομανή μητέρα, φιλόδοξη και επιζήσασα, θα ήταν αρκετός λόγος για να τη δούμε ξανά και ξανά.
Οι ερμηνείες όλων των κεντρικών χαρακτήρων, συμπεριλαμβανομένης της 20χρονης πρωτοεμφανιζόμενης Κλεοπάτρας Ελευθεριάδου ως Μαρίας, συνδυάζονται φυσικά με την άλλοτε ρεαλιστική, άλλοτε λυρική ματιά του Μαλέααποτελούν ένα από τα μεγάλα ατού της σειράς, μας προσκαλούν να ταυτιστούμε, να νιώσουμε, να συγκινηθούμε.
Ωστόσο, αν λείπει κάτι από τα πρώτα πέντε επεισόδια μιας τηλεοπτικής μεταφοράς της οποίας ο τίτλος περιέχει το όνομα της Κάλλας, είναι η προσωπικότητα της ίδιας της Κάλλας, η εμβάθυνση του χαρακτήρα της συναρπαστικής Ελληνίδας, όπως και η Μαρία, πριν γινόταν πάντα Κάλλας.
Μαρία, πριν γίνει Κάλλας, και τα στερεότυπα
Αυτό που λείπει ξεκάθαρα από την παράσταση είναι η ίδια η Μαρία, η οποία όχι μόνο δεν καταφέρνει να γίνει Κάλλας, αλλά παραμένει και μονοδιάστατη ως Μαρία. Τα πρώτα πέντε επεισόδια, τουλάχιστον, δεν επικεντρώνονται στον κεντρικό χαρακτήρα παρά μόνο μέσω επαναλαμβανόμενων στερεοτύπων. Εστιάζουν περισσότερο στο οπτικό κομμάτι, στα μη κολακευτικά ρούχα, τα ατημέλητα χτενίσματα και τα ψεύτικα σπυράκια που πολλαπλασιάζονται στο πρόσωπο της Μαρίας. Και για όσους δεν καταλαβαίνουν (!), τουλάχιστον μία φορά ανά επεισόδιο, τη βλέπουμε να λέει «είμαι άσχημη» και «κανείς δεν με θέλει».
Εντάξει, καταλαβαίνουμε, ξέρουμε και δεν ανησυχούμε –άλλωστε το άσχημο θα γίνει κύκνος. Αλλά το Εσύ καλείς υπήρχε μια γυναίκα που δημιούργησε τον δικό της μύθο, αλλάζοντας την ιστορία της όπερας. Ως Μαρία, πέρα από μια αχάριστη κόρη, τι άλλο ήταν, πώς ένιωθε για τη ζωή στην κατεχόμενη Αθήνα και τι σήμαινε πραγματικά για εκείνη το δώρο της φωνής της;
Από βιβλική άποψη, ο χαρακτήρας τουΗ Μαρία ζει στις φτωχογειτονιές, συχνά περιορίζεται σε παρόμοιες σκηνές, με παρόμοιες λέξεις, που περιγράφουν εικόνες, τις οποίες ήδη καταλαβαίνουμε. Περιττό και λίγο κουραστικό, γιατί ουσιαστικά αποδυναμώνουν τον χαρακτήρα της Μαρίας, που αναδεικνύεται πολύ πιο εύκολα σε σκηνές όπως η πολύ έντονη στο πέμπτο επεισόδιο, όπου τα μέλη του θιάσου της βγάζουν τα γυαλιά το ένα μετά το άλλο, παρά όταν εκείνη επαναλαμβάνει για 5η φορά «κανείς δεν με θέλει».
Θα μπορούσες να πεις ότι στα πρώτα πέντε επεισόδια δεν παίζει καθόλου Εσύ καλείςλίγο -και στο βάθος- η Μαρία, η μητέρα της, η δασκάλα και η αδερφή της και περισσότερο η Αθήνα του 1941, η σχέση της με τους κατακτητές και με την τέχνη της Όπερας, σε μια γοητευτική εποχή, υψηλού επιπέδου και καλλιτεχνικού ταξιδιού, με έρωτες , πάθη και πολλά μουσική. Όσο για τη Μαρία, που θα γίνει Κάλλας, έχουμε πέντε επεισόδια για να την ανακαλύψουμε – πέρα από τα κουμπιά.
