Στέφανος
Για την ενασχόλησή του με τη συγγραφή, ο Στέφανος Ξενάκης είπε:
«Αυτό δεν έγινε συνειδητά, είχα μια επιχείρηση που έκλεισε το 2015 λόγω των κακών μου επιλογών και βρέθηκα χωρίς κανένα μέσο βιοπορισμού.
Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ και να βλέπω από κάτω. Το 2016 πάω στη Βαρβάκειο και βλέπω μια κυρία που ήταν πολύ προσεγμένη και πήγα σπίτι και έγραψα μια ιστορία για μένα πώς τα καταφέρνεις.
Μετά από δύο τρεις μέρες, έγραψα μια άλλη ιστορία και συνειδητοποίησα ότι μου άρεσε να εκφράζω αυτό που ένιωθα μέσα από τις ιστορίες που έβλεπα».
«Στα 40 μου συνειδητοποίησα πόσο είχα αδικήσει τον εαυτό μου»
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο Στέφανος
«Η σχέση με τον εαυτό μας είναι τόσο βασανισμένη και βασανιστική. Είμαι 56, οπότε στα 40 πήγα σε ένα σεμινάριο και μια κυρία μας κάνει NLP, νευρογλωσσικό προγραμματισμό, οπτικοποίηση, κλείνουμε τα μάτια και έχει ωραία μουσική.
Το νοητικό τοπίο είναι πας στο πράσινο, περπατάς, βλέπεις ένα σπίτι, μπαίνεις και βλέπεις ένα σημείο, το αρπάζεις και έρχεται ένα μικρό παιδί», είπε χαρακτηριστικά ο Στέφανος Ξενάκης.
«Κάποια στιγμή σηκώνεις το δίχρονο στην αγκαλιά σου και κάποια στιγμή ξεσπά από μέσα μας το παραμύθι ότι αυτός είναι ο μικρός μας εαυτός, πρέπει να έκλαψα 5-10 λεπτά.
Δεν είχα φιλήσει ποτέ. Ούτε μια φορά στη ζωή μου, ούτε στη φαντασία μου. Και γύρω στα σαράντα συνειδητοποίησα πόσο είχα αδικήσει τον εαυτό μου», εξομολογήθηκε.
«Όταν έγραψα το «Δώρο», δεν περίμενα αυτό που συνέβη»
Για τη μεγάλη επιτυχία του βιβλίου του «Το δώρο» ο Στέφανος Ξενάκης
«Όταν έγραψα το «The Gift», δεν περίμενα τι θα συνέβαινε. Ξέραμε ότι θα είχε επιτυχία γιατί πολλές ιστορίες από το «The Gift» είχαν γίνει viral στο διαδίκτυο.
Όμως η πώληση 250.000 αντιτύπων στην Ελλάδα και πάνω από 600.000 στο εξωτερικό είναι κάτι που μας διέφυγε, το λατρέψαμε, το λατρέψαμε και μας εξέπληξε θετικά. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε εγώ ούτε οι συντάκτες μου το περιμέναμε σε αυτό το βαθμό», είπε ο Στέφανος Ξενάκης.
“Έκανα 14 χρόνια ψυχοθεραπεία. Μίλησα με έναν άντρα και του ζήτησα να μου πει τρία καλά πράγματα για τον εαυτό του και μου είπε, “Δεν ξέρω τίποτα πολύ σοβαρό ότι κάνουμε τόσο λάθος. Η αυτοεκτίμηση είναι”. άλλο πράγμα και αλαζονεία άλλο.
Είναι πολύ σημαντικό, ανά πάσα στιγμή, να έχω τρία καλά πράγματα να πω για τον εαυτό μου. Το ότι δεν το κάνουμε νομίζω ότι οφείλεται και στην προηγούμενη γενιά. Η Louise Hale είπε ότι είμαστε θύματα θυμάτων.
Τότε, νόμιζαν ότι το να μιλάς για τον εαυτό σου και να λες καλά λόγια ήταν αλαζονεία και πομπωδία.
Από ένα σημείο και μετά, αν έβλεπες κάτι καλό, σου έλεγαν να μην το πεις για τον εαυτό σου, θα το έκανε κάποιος άλλος.
Έμαθα να μην λέω ωραία λόγια για τον εαυτό μου. Λέω συχνά άσχημα λόγια για τον εαυτό μου και το θεωρώ κατάκτηση, αλλά δεν είναι. Είναι αυτοπροκαλούμενο».
