Γράψε σε ένα γράμμα στον φίλο σου Λουκίλιους Γύρω στο 62 μ.Χ., αναπτύχθηκε ο Ρωμαίος φιλόσοφος Σενέκας δύο επιχειρήματα υπέρ της χορτοφαγίας.
Το πρώτο επιχείρημα προήλθε από έναν Ρωμαίο φιλόσοφο ονόματι Σέξτιος, ο οποίος έζησε τον πρώτο αιώνα π.Χ. και ήταν γνωστός για τον απλό τρόπο ζωής του, τον οποίο ο Σενέκας θαύμαζε πολύ.
Όπως λέει Medicalxpress.comΩ Σέξτιους υποστήριξε ότι οι άνθρωποι μπορούν να λάβουν όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται τρώγοντας φυτά.
Αυτό σημαίνει ότι η θανάτωση ζώων για τροφή γίνεται αποκλειστικά και μόνο για την ευχαρίστηση της κατανάλωσης τους. κρέας.
Ο Σέξτιος το πίστευε σκοτώνουν ζώα γιατί η ηδονή κάνει τους ανθρώπους να αναπτύξουν τη συνήθεια της σκληρότητας. Από ηθική άποψη, οι άνθρωποι δεν πρέπει να αναπτύσσουν τη συνήθεια της σκληρότητας και επομένως δεν πρέπει να σκοτώνουμε ζώα μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση της κατανάλωσης κρέατος.
Αυτό το επιχείρημα διαφέρει από τα περισσότερα σύγχρονα επιχειρήματα υπέρ της χορτοφαγίας, τα οποία συνήθως επικεντρώνονται στα δικαιώματα των ζώων, υποστηρίζοντας ότι τα ζώα αξίζουν φροντίδα ή ότι η θανάτωση τους προκαλεί περιττό πόνο.
Η συνήθεια της σκληρότητας δεν επικεντρώνεται στα ζώα καθόλου. Αντίθετα, εστιάζει στο πώς το κατανάλωση κρέατος επηρεάζει τους ανθρώπους που τρώνε κρέας. Μας προειδοποιεί ότι κάνοντας τη σκληρότητα συνήθεια, επηρεάζεται ο χαρακτήρας μας.
Ακόμα κι αν συμφωνούμε θεωρητικά ότι μπορείτε να λάβετε όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεστε από τα φυτά και ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να αναπτύξουν ηθικά τη συνήθεια της σκληρότητας, εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένα προβλήματα με αυτό το επιχείρημα.
Θα μπορούσατε να ρωτήσετε: «Ποιος αναπτύσσει τη συνήθεια της σκληρότητας;» » Οι περισσότεροι κρεατοφάγοι δεν σκοτώνουν μόνοι τους τα ζώα που τρώνε.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί που σκοτώνουν είναι εκείνοι που αναπτύσσουν τη συνήθεια της σκληρότητας. Οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε αυτοί οι άνθρωποι, αλλά πιθανότατα δεν θα θέλαμε να είναι κάποιος σκληρός λόγω της δικής μας συμπεριφοράς που αναζητά ευχαρίστηση.
Όλα αυτά, ωστόσο, εξαρτώνται από το αν η θανάτωση ζώων για το κρέας τους δημιουργεί πράγματι μια συνήθεια σκληρότητας. Σίγουρα, η ευχαρίστηση να σκοτώνει κανείς για τον εαυτό του θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Αλλά στους περισσότερους ανθρώπους δεν αρέσει να σκοτώνουν ζώα, μόνο να τα τρώνε.
Το επιχείρημα της μετανάστευσης
Ο Πυθαγόρας πίστευε ότι κάθε ψυχή περνούσε από το ένα σώμα στο άλλο μετά τον θάνατο. έτσι έλεγε”μετενσάρκωση“. Έτσι, όταν ο γονιός σας πεθάνει, για παράδειγμα, η ψυχή του μπορεί να μετακινηθεί στο σώμα ενός ζώου. Εάν στη συνέχεια σκοτώσετε αυτό το ζώο για φαγητό, θα έχετε σκοτώσει κατά λάθος τον γονέα σας.
Μπορείτε να πείτε, “Λοιπόν, δεν πιστεύω στην ψυχή” ή “Δεν πιστεύω ότι περνά από το ένα σώμα στο άλλο”. Ο Sotion έχει ένα αντεπιχείρημα. Ακόμα κι αν δεν πιστεύετε στη μετεμψύχωση, είναι ακόμα πιθανό η μετεμψύχωση να είναι πραγματική. Και αν υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα ότι ένα ζώο θα μπορούσε να στεγάσει την ψυχή ενός αγαπημένου προσώπου, αυτή η πιθανότητα από μόνη της θα πρέπει να είναι αρκετή για να σας κάνει να αποφύγετε την κατανάλωση κρέατος.
Είσαι πεπεισμένος; Είναι ενδιαφέρον ότι ο Sotion υποστηρίζει ότι δεν είναι απαραίτητο να αποδεχθούμε τη μετεμψύχωση για να αποφύγουμε την κατανάλωση κρέατος. Απλά σκεφτείτε ότι η μετεμψύχωση είναι δυνατή.
Αλλά ακόμα κι αν πιστεύετε στη μετεμψύχωση, προσωπικά δεν νομίζω ότι αυτό το επιχείρημα σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσετε να τρώτε κρέας. Ας πούμε ότι η μετεμψύχωση είναι πραγματική και σκοτώνεις το ζώο που κυριεύει την ψυχή του αγαπημένου σου.
Λοιπόν, το αγαπημένο σας πρόσωπο είναι καλά – η ψυχή του απλώς μετακομίζει σε άλλο σώμα.
Ίσως αν πιστεύετε ότι κάθε ψυχή έχει μόνο έναν περιορισμένο αριθμό ζωών, ίσως φοβάστε ότι τερματίζοντας τη ζωή του ζώου θα καταστρέψετε τις ψυχές των γονιών σας. Αλλά εξαρτάται από την εκδοχή της μετεμψύχωσης που πιστεύετε.
Ακόμα κι αν αποτύχει, υπάρχει κάτι επιτακτικό πίσω από το επιχείρημα της μετεμψύχωσης. Η ιδέα πίσω από την Πυθαγόρεια άποψη για τη μετεμψύχωση είναι ότι άνθρωποι και ζώα μοιάζουν.
Εάν μια ανθρώπινη ψυχή μπορεί να εισέλθει σε ένα σώμα ζώου, οι άνθρωποι και τα ζώα πρέπει να είναι πολύ παρόμοια είδη. Και αν τα ζώα είναι πραγματικά σαν εμάς, γιατί είμαστε διατεθειμένοι να τα σκοτώσουμε για φαγητό, αλλά όχι τους άλλους ανθρώπους;
Η χορτοφαγία δεν ήταν συνηθισμένη στον αρχαίο κόσμο. Είχε όμως λίγους οπαδούς, συχνά από θρησκευτικές αιρέσεις, όπως Πυθαγόρειοι. Αλλά η κατανάλωση κρέατος συνδέθηκε επίσης με τη θρησκευτική τελετή και υπήρχε συζήτηση μεταξύ των φιλοσόφων σχετικά με την κατανάλωση ζώων.
Αυτό το γνωρίζουμε από το βιβλίο του Πορφύριου On Abstinence from Animal Food (3ος αιώνας μ.Χ.), το οποίο θα σας βοηθήσει να μάθετε για τα αρχαία επιχειρήματα υπέρ της χορτοφαγίας.
