Γράφτηκε από τον Romfea.gr. 04/06 10:04 π.μ.
ΜΗΝΥΜΑ
Ιεράνυμο της Αθήνας και της Πάσης Ελλάδα
Για το περιβάλλον της Παγκόσμιας Ημέρας
(5 Ιουνίου 2025)
Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου), ο Αρχιεπίσκοπος του Μακαριώτη της Αθήνας και όλη η Ελλάδα, κ. Ieronymos, ως Πρόεδρος του Αγίου Συνόνου της Εκκλησίας της Ελλάδας, όπως κάνει κάθε χρόνο, έστειλε φέτος:
“Είμαστε υπεύθυνοι και αξιολάτρευτοι ενόψει του προβλήματος της οικολογικής κρίσης που συνδέεται με την κλιματική κρίση και όχι μόνο την αλλαγή του κλίματος.
Αυτό δεν είναι πρόβλημα του μέλλοντος, αλλά ένα πρόβλημα με το παρόν με επείγουσες και επικίνδυνες διαστάσεις.
Η ανθρώπινη και η φύση απειλούνται, επειδή η οικολογική κρίση είναι συνέπεια της μη βιώσιμης αλληλεπίδρασης του ανθρώπου με φυσικά οικοσυστήματα, τα οποία δυστυχώς εμπόδισαν τα όρια της ικανότητας να μεταφέρουν οικοσυστήματα, όπως ορίζεται από την έννοια των «πλανητικών ορίων».
Όρια που γίνονται αποδεκτές η επιστήμη και η θεολογία, η ανθρώπινη και θεϊκή σοφία.
Αυτά τα όρια δείχνουν επειγόντως την ανάγκη να προχωρήσουμε σε έναν βιώσιμο μελλοντικό επαναπροσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο η κατανάλωση ενέργειας και τροφίμων και τροφίμων, η κυκλική οικονομία, οι επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές και περιβαλλοντική διακυβέρνηση με βάση την ηθική και επιστημονική τεκμηρίωση.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μιλά πάντα για την «κουλτούρα της μετακίνησης» που μας προσκαλεί σε έναν συνεχή αγώνα για ασκητική θέση και μας παρακινεί σε μια ευγνώμων και δοξολογική κατανόηση του κόσμου.
Η δημιουργία ως θεϊκή δημιουργία μας θέτει πριν από τις ευθύνες μας και μας κάνει να ακούμε την οικολογική κρίση ως «κραυγή της γης και της φύσης», να ζήσουμε στον κόσμο, να μην είναι πειστικά με το πνεύμα της ευχαρίστησης και της εγωιστικής εξομολόγησης.
Η «ιεραρχική σχέση του ανθρώπου και της φύσης» μας θυμίζει την ενότητα του πνεύματος και της ύλης, του Θεού και της δημιουργίας, της θεολογίας και του πολιτισμού και μας βοηθά να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος στη χριστιανική διδασκαλία είναι «η συμπερίληψη του κόσμου».
Εξάλλου, σύμφωνα με την ιερή παράδοση της εκκλησίας, ο άνθρωπος είναι «επιβλέπων της ορατής δημιουργίας, ένας μυστηριώδης βασιλιάς της γης στη γη … στο μικρό μεγάλο» (Άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος, στο Άγιο Πάσχα, σ. 36, 632).
Ως οικονομία και αξιωματικοί – και όχι μόνο ως οικολόγοι – συνειδητοποιούμε ότι η οικολογική κρίση αρχίζει με τη συμπεριφορά μας σε αντίθεση με την ηθική και δεν περιορίζεται στη φυσική ανεπάρκεια των αγαθών.
Όπως υπογραμμίστηκε στο Διεθνές Φόρουμ του Νταβός (1999), η πίεση για πάντα η αυξανόμενη παραγωγικότητα και οι υπερβολικές ταινίες υλικών αγαθών αναλύουν οποιοδήποτε άλλο “περιοριστικό παράγοντα και μετατρέπει τις οξείες κοινωνικές συγκρούσεις του παρελθόντος”.
“Η δημιουργία υπάρχει ως δώρο από τον Θεό” και το φυσικό περιβάλλον αποτελεί μέρος της πνευματικής ζωής και χρειάζεται ειδική προστασία και συμπεριφορά.
Επομένως, καθίσταται επιτακτική ανάγκη να συνεργαστούν όλες οι κοινωνικές, πολιτιστικές και πολιτικές οργανώσεις με την εκκλησία, προκειμένου να εμπλουτιστούν ο διάλογος και οι ενέργειες προς μια λεπτή, καθολική και διεπιστημονική διαχείριση.
Η θεμελίωση μιας «ολιστικής οικολογίας» που θα συνδέσει την προστασία του περιβάλλοντος με την κοινωνική οικονομία, καθώς και τη σχέση με τα όρια ανάπτυξης και βιωσιμότητας, εξακολουθεί να απαιτεί την επίτευξη «βιώσιμης ανάπτυξης». Μετά από όλα, «ο Θεός έχει κατασκευάσει πάντα φαινόμενα και δίνει στους ανθρώπους ανάπαυσης και την έκκληση για προσφορές και το νόμο της δικαιοσύνης που τους έδωσαν» (Άγιος-Μακάριος ο Αιγύπτιος).
Χρειαζόμαστε έναν συνεχή αγώνα που θα τοποθετήσει τον άνθρωπο και τη φύση στο κέντρο της θείας δημιουργίας, ιδίως σήμερα στην εποχή της πίεσης της διαμόρφωσης και της εικονικής πραγματικότητας του ψηφιακού κόσμου, που περιορίζει την ανθρώπινη οντολογία (αν δεν την ακυρώσει).
Τώρα, όπως πάντα, οι προσευχές της εκκλησίας αποκτούν μια νέα κοινωνική δυναμική ενόψει των προκλήσεων της παρακμής, της αποσύνθεσης και της αποσύνθεσης του κόσμου που δημιουργούνται από τις νέες τεχνολογίες με τη χρήση τους (τεχνητή νοημοσύνη).
Η φύση ως δάσκαλος και εκπαιδευτικό νοσοκομείο για τις ανθρώπινες ψυχές (βασιλική) μας θυμίζει πάντα τη διαχρονική και τη σοφία της σοφίας: «Κανένας άνθρωπος δεν έχει καλέσει, αλλά ένας άνθρωπος» (Άγιος Ιωάννης Δαφίνος).
Αθήνα Ιερώνυμος, Πρόεδρος
Η αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρος του είναι εξουσιοδοτημένη μόνο εάν η romfea.gr ονομάζεται πηγή με ενεργό σύνδεσμο σε αυτήν την εγγραφή.
