Ο ατυχήματα Γεγονός στο υδάτινο περιβάλλον καλοκαίρι Είναι λιγότερο οδυνηρά – συχνά οδυνηρά για όλους μας – που δεν πρέπει να υποτιμούμε.
Το πιο οδυνηρό μάθημα επισημαίνεται πνιγμός Άτομα που τραβήχτηκαν από ισχυρά ρεύματα και δεν τα είχαν προγραμματίσει Ένα “ασφαλισμένο” σωσίβιοΔηλαδή που συνδέονται με το σώμα τους.
Ζάλη θάλασσα Με τα ρεύματα ή τα σπίτια (ξαφνικοί άνεμοι του ανέμου), μπορεί να γίνει λιγότερο επικίνδυνη δραστηριότητα εάν διδάσκουμε ορισμένα πράγματα των λαών της Κεντρικής Ευρώπης που έχουν υιοθετήσει την κουλτούρα της κολύμβησης στα ποτάμια, με Ειδικός εξοπλισμός.
Οι κάτοικοι Ελβετόςαυτήν Γαλλία Και της Γερμανία Συχνά επιλέγουν να συνδυάσουν τον αθλητισμό με ψυχαγωγία και ελεύθερη κυκλοφορία στις πόλεις τους κατά τους μήνες της άνοιξης και του καλοκαιριού, βυθίζοντας σε ποτάμια για να κινηθούν γρήγορα, οικολογικά και χωρίς να πληρώσουν για MMM, από ένα μέρος της πόλης σε άλλο.
Η διαδικασία ακολούθησε στην Ευρώπη
Εάν βρίσκεστε σε μια πόλη όπως Βασιλεία από την Ελβετία Διασχίζοντας από το Ρήνο, ένα ποτάμι με σχετικά καθαρά νερά όπου είναι εξουσιοδοτημένη η κολύμβηση, θα διαπιστώσετε ότι οι κάτοικοι χρησιμοποιούν τον ποταμό για να ασκήσουν, να επωφεληθούν από την κολύμβηση και να μετακινούνται κάθε ώρα της ημέρας.
Αλλά ας δούμε ποια διαδικασία ακολουθούν: πρώτα τοποθετούν όλα τα ρούχα και τα προσωπικά τους εφέ σε μια αδιάβροχη τσάντα που μεταδίδουν στα χέρια ή στον ώμο τους και για Περισσότερη ασφάλεια Χρησιμοποιούν επίσης ένα κανό διάσωσης με το οποίο συνδέονται.
Έτσι, αφού παραμένουν σε ένα μαγιό και καθόρισαν τα προσωπικά τους εφέ και τα ρούχα τους στην αδιάβροχη τσάντα, την οποία κρατούν, εισέρχονται στον ποταμό με την πρόσθετη ασφάλεια που παρέχεται από το κανό διάσωσης και αφήνουν το ισχυρό ρεύμα του ποταμού για να τα μεταφέρουν από το σημείο που βυθίζονται από το σημείο.
Επειδή Στα ποτάμια στα οποία κινούνται και επιπλέουν – Πηγή και τουριστικά σκάφη – Οι κάτοικοι εκπαιδεύτηκαν νωρίς για να παραμείνουν πολύ κοντά στην ακτή, ώστε να μην θέσουν σε κίνδυνο τη φυσική τους ασφάλεια. Μετά από όλα, στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, είναι ένα κοινό μυστικό ότι ο πολίτης συμμορφώνεται πλήρως με τους υφιστάμενους κανονισμούς και νομοθεσία Και προσκολλάται, χωρίς καμία διάθεση πάροδος Ή αθέτηση τους.
Ένα εξαιρετικά τυπικό παράδειγμα για το αν οι Ευρωπαίοι συμμορφώνονται με τους ισχύοντες κανονισμούς είναι ότι σε διαβάσεις επιπέδου πεζών, περιμένουν το πράσινο φως να φωτίζει για τους πεζούς και δεν διασχίζει το δρόμο, ακόμη και αν δεν υπάρχει αυτοκίνητο εν κινήσει εκείνη τη στιγμή.
Είναι προφανές ότι στα ποτάμια, μπορούμε να κολυμπήσουμε Μόνο προς αυτή την κατεύθυνση ότι το ρεύμα του ποταμού πηγαίνει σε εμάς Και όχι αντίθετα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κάτοικοι των πόλεων που διασχίζουν ο ποταμός λειτουργούν τα ρεύματα του ποταμού για να πάνε στη δουλειά το πρωί με το κολύμπι ή την επιστροφή από την εργασία, μετά την προαναφερθείσα διαδικασία.
Έχω Ελλάδα Λόγω της ύπαρξης 13.676 χιλιόμετρα ακτής Και επειδή η χώρα μας πηγαίνει παντού δια θαλάσσης, δεν έχουμε αναπτύξει μια τέτοια κουλτούρα.
Επιπλέον, το κεφάλαιό μας δεν έχει ποτάμι με νερό, επειδή για πολλά χρόνια, ο Kifissos βαρεθεί.
Στο εξωτερικό, οι άνθρωποι που κολυμπούν στα ποτάμια είναι εξαιρετικοί κολυμβητές και γνωρίζουν ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν ένα κανό διάσωσης για τη δική τους ασφάλεια.
Δηλαδή, δεν θεωρούν την υποτιμητική σωσίβιο ασφαλισμένος στο σώμα τους, αλλά ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ μέρος της διαδικασίας.
Έχω Οι ελληνικές θάλασσες αντίθετα, θα δούμε μερικές φορές ότι θα δούμε ότι οι κολυμβητές χρησιμοποιούν σωσίβια Και η σχετική εικόνα στον δικό μας πολιτισμό και η δική μας συνείδηση αναφέρεται σε κάποιον που δεν γνωρίζει το κολύμπι.
Αλλά αν ένας άνθρωπος που ξέρει ότι η κολύμβηση θέλει να περάσει σε μεγάλη απόσταση ή να κολυμπήσει στην ανοικτή θάλασσα σε περιοχές όπου υπάρχουν ισχυρά ρεύματα όπως Το διάσημο Μυρτό της Κεφαλονίας, Ο ασφαλισμένος στο σώμα Το σωσίβιο είναι απαραίτητο.
Τι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί
Σε περιοχές με σπείρες, ξαφνικές αλλαγές του ανέμου, του στροβίλου και των ρευμάτων, δεν αρκεί να κρατάμε ένα κανό διάσωσης στο χέρι μας, για παράδειγμα μια μικρή σανίδα κολύμβησης ή ένα κλασικό σωσίβιο ένα “σπαγγέτι” ή ένα κουλούρι, επειδή ο άνεμος μπορεί να το αφαιρέσει.
Είναι πολύ σημαντικό το κανό διάσωσης να συνδέεται με το σώμα μας, δηλαδή ασφαλές γύρω από το χέρι ή γύρω από τη μέση.
Είναι εξίσου απαραίτητο για τις κατάλληλες πληροφορίες των κατοίκων για τους κινδύνους που η θάλασσα μπορεί να κρύψει σε μια περιοχή αν θέλουμε να κάνουμε περισσότερο από μια σύντομη κολύμβηση στην παραλία.
Τα νησιά και ειδικά οι ψαράδες γνωρίζουν Κίνδυνος νερού Και μπορούν να μας συμβουλεύουν.
Έτσι, εάν τα σχέδιά μας δεν περιλαμβάνονται μόνο στην “τουριστική” κολύμβηση κατά μήκος της ακτής, ακόμα δίπλα στην ακτή, αλλά ακόμη περισσότερο, πρέπει να είμαστε σωστά ενημερωμένοι και να έχουμε τον ειδικό εξοπλισμό που θα εξασφαλίσει τη φυσική μας ακεραιότητα.
Εκτός από όλους τους κολυμβητές, είναι σημαντικό να σέβεστε τους κανόνες του ΝαυαγοσώστηςΔηλαδή να κολυμπήσετε με άδειο στομάχι, χωρίς σε Αλκοόλ που καταναλώνεταιΝα μετακινηθούμε κατά μήκος της ακτής και να υπολογίσουμε πάντα την απόδοση για την οποία πρέπει να διατηρήσουμε τις δυνάμεις.
Επιπλέον, δεν πρέπει να κολυμπήσουμε στα κανάλια στη μετακίνηση των σκαφών και αν θέλουμε να κάνουμε κάτι πιο απαιτητικό ή περισσότερο “cheeky”, θα πρέπει να μας ακολουθήσει για τη συνοδεία Τέλος πάντων ένα σκάφος ή μια βάρκα ή τουλάχιστον ένα sup-Δs να πούμε ότι η διαδικασία περιλαμβάνει επίσης σε υπεράκτιες φυλές.
Καθώς οι κανόνες του διασώστες το απαιτούν εάν ένα άτομο κινδυνεύει να πνιγεί και δεν είμαστε έμπειροι διασώστες, αλλά θέλουμε να προσφέρουμε βοήθεια, τον πλησιάζουμε μετά από να μας πάρουμε μαζί μας ένα πλωτό μέσο, ένα κανό διάσωσης, ένα συμβούλιο που μπορεί να πλημμυρίσει μαζί μας και να μας κρατήσει στην επιφάνεια.
Είναι πολύ σημαντικό να το θυμάστε αυτό Δεν είμαστε χωρίς βοηθητική εξάρτηση από έναν κολυμβητή Είναι πνιγμό και ποτέ δεν πηγαίνουμε σε αυτόν.
Τον πλησιάζουμε Έχοντας πάντα διαβεβαίωσε ένα πλωτό περιβάλλον πρώτα Στο σώμα μας και πάντα τον πλησιάζουμε από πίσω, ώστε να μην μπορεί να μας γράψει και να βυθιστεί στο νερό μαζί του.
Οι έμπειροι διασώστες έχουν μια ποινή για αυτά τα γεγονότα. Λένε ότι ο άνθρωπος πνιγμού βλέπει τον διασώστη που τον πλησιάζει ως βράχο, ο οποίος θέλει να γραφτεί πάνω του.
Όταν πνιγείτε, δεν έχετε οξυγόνο και ανεξάρτητα από τις προσεγγίσεις, το βλέπετε ως ευκαιρία να γράψετε και να βρείτε οξυγόνο. Αλλά οι διασώστες δεν είναι βράχοι.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει πάντα να τηρούμε τους κανόνες των συμβάντων διάσωσης, έτσι ώστε η ακεραιότητα της ζωής να μην κινδυνεύει.
