Τη σύνοδο “και τη βούληση του δεύτερου επιστημονικού συνεδρίου (φωτογραφία)

Στο πλαίσιο της δεύτερης επιστημονικής διάσκεψης του περιοδικού Theology, η 3η συνεδρία, υπό την προεδρία του Elias Evangelos, καθηγητή Authing, αφιερώθηκε στη μελέτη πολυδιάστατων προκλήσεων που θέτουν η τεχνητή νοημοσύνη στον σύγχρονο κόσμο, υπογραμμίζοντας ανθρωπολογικά, ανθρωπολογικά, φιλοσοφικά και φιλοσοφικά.

Ο κ. Christdoulos Flordis, επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Patras, ανέπτυξε την παρουσίαση: «Η οντολογική αποθήκευση της ανθρώπινης φύσης στην εποχή της νέας βιολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης. Αναφέρθηκε στην οντολογική διάσταση της ανθρώπινης φύσης στην εποχή της νέας βιολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης. Στο λόγο του, υπογράμμισε το έλλειμμα στην κατανόηση της ανθρώπινης φύσης της σύγχρονης τεχνολογίας και παρουσίασε μια σαφή διάκριση μεταξύ της οντολογικής και οντολογικής διάκρισης της φύσης, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τεχνολογίας, βιολογίας και θεολογικών εφαρμογών. Όπως είπε, οι οντότητες που δημιουργούνται στον τομέα της τεχνολογίας δεν είναι ανεξάρτητες, αλλά είναι ένα πολύπλοκο σύστημα στο οποίο ενσωματώνονται το υλικό, η ενέργεια και οι πληροφορίες.
Ο Archimandrite Isidoros Katsos, Επίκουρος Καθηγητής στην EKPA, με δική του πρόταση σχετικά με: «Έχω μια λέξη; Τεχνητή νοημοσύνη και η πρόκληση της θεολογίας» ανέλυσε δύο θεμελιώδεις τάσεις γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη. Ο πρώτος θεωρεί ότι η τεχνητή νοημοσύνη έχει ήδη διασχίσει το κατώφλι “νοημοσύνης” και είναι μια μορφή ανθρωπολογικής νοημοσύνης στον πλανήτη. Η δεύτερη τάση αντιτίθεται σε αυτή την άποψη, υποστηρίζοντας ότι τα προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης δεν έχουν πραγματική νοημοσύνη. Ο πατέρας Ισίδωρος αναφέρθηκε στη συνέχεια στην ανάγκη κατανόησης του λόγου με τεχνητή νοημοσύνη και υπογράμμισε τη διάκριση μεταξύ του ασθενούς και της ισχυρής τεχνητής νοημοσύνης, όπως εκφράζεται.

Η κ. Marina Stojanovic, γιατρός του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου, παρουσίασε την παρουσίαση για την «δημιουργικότητα στην ψηφιακή εποχή – την τεχνητή νοημοσύνη και τη δυνατότητα παραγωγής νέων θεολογικών προσεγγίσεων και εκκλησιαστικής τέχνης», υπογραμμίζοντας την επιρροή της σύγχρονης τεχνολογίας και τεχνολογίας. Μίλησε για την ελευθερία που προσέφερε η τεχνολογία ως δημιουργική δύναμη και αναφέρθηκε στη διαφορά μεταξύ της ανθρώπινης λογικής και της λογικής των άλλων πλασμάτων, με αποτέλεσμα την έννοια της λογικής μεταξύ των πατέρων της Εκκλησίας και της μείωσης της ομιλίας στη θεϊκή διάσταση.

Τέλος, ο κ. Petros Panagiotopoulos, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Αριστοτέλης dethessaloniki, στην παρουσίασή του: «Οι επιπτώσεις της νευροεπιστήμης και των εξελισσόμενων εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης στην εκκλησιαστική πρακτική» αναφέρθηκαν στη νευροεπιστήμη και τη ένωση τους. Μίλησε για τις εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης στην εκκλησιαστική πρακτική και τις αναμενόμενες εξελίξεις στον τομέα της ιατρικής και νευροεκφυλιστικής θεραπείας. Τόνισε επίσης ότι η σύγχρονη κοινωνία πρέπει να επιδιώξει κοσμική αίσθηση και τους στόχους της, επειδή η ανθρωπότητα και η αλληλεγγύη είναι πιο σημαντικές από τις ανθρώπινες δυνατότητες.

Πηγαίνω συνεδρία: σώμα, πουκάμισο κενού: Θεολογικές απαντήσεις στην ψηφιακή εξάλειψη

Η τελευταία σύνοδο του περιοδικού της Δεύτερης Επιστημονικής Διάσκεψης της Θεολογίας – υπό την προεδρία του Ιβάν Δημήτρου, του Πανεπιστημίου Ομότιμου Καθηγητή της Σόφιας και του Στυλιανού Τσόβανιδης, καθηγητή, Πανεπιστημιακών Παραδόσεων Αριστοτέλη Ορθοδοξίας και Ισλάμ.

Στην αρχή της συνόδου, ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Εσθονίας, εκπρόσωπος του Hahnomos, κ. Damaskinos, απευθύνθηκε στη χάρη της Εκκλησίας της Εσθονίας, η οποία μίλησε για τη μεγάλη πνευματική χαρά και την πνευματική χαρά του εξαιρετικά κατάλληλου θέματος της διάσκεψης και της συμμετοχής της εκκλησίας. Η τεχνολογία έχει εισαχθεί στην καθημερινή μας ζωή. Είχαμε παραδοθεί στη χρήση της τεχνολογίας και τείνουμε να την εμπιστευόμαστε όλο και περισσότερο. Στον Χριστιανισμό, ωστόσο, η εμπιστοσύνη στρέφεται στον υπερβατικό Θεό. Στη χώρα μας πρόσφατα, γίνεται μια προσπάθεια να περιοριστεί η χρήση της τεχνολογίας στο εκπαιδευτικό σύστημα χρησιμοποιώντας τυπωμένα βιβλία και όχι ψηφιακά κείμενα, καταλήγοντας στον κ. Damaskinos ότι η ορθόδοξη παράδοση αντιστάθηκε πάντα στον δυϊσμό. Η υπερβολική χρήση της τεχνολογίας στην εκπαίδευση δημιουργεί την κακή εικόνα των ανθρώπων. Η ορθοδοξία επιμένει στο σκάνδαλο της ενσάρκωσης και κατέληξε στο συμπέρασμα λέγοντας: «Συγχαίνουμε αυτό το συνέδριο και την ελπίδα ότι το έργο του θα γίνει γνωστό στον ορθόδοξο κόσμο.

Ο πατέρας. Ο Philotheos-Fotios Maroudas (Doctor, University of Strasbourg) ανέπτυξε την πρόταση: «Ισλαμική χριστιανική άποψη του σώματος του σώματος στην ψηφιακή εποχή: Ορθόδοξος και Σουνίνας». Τόνισε ότι το σώμα είναι ιερό και μίλησε για τη φυσική ουσία του ανθρώπου που υποβαθμίζεται με την ταχεία ανάπτυξη της τεχνολογίας. Στην ορθόδοξη θεολογία, ο άνθρωπος είναι μια δημιουργία του Θεού και μια ενιαία πραγματικότητα μέσα από την ενσάρκωση του Θεού, ο Λόγος υπενθυμίζει τον ιερό χαρακτήρα του σώματος. Στη σουνιτική παράδοση, το σώμα είναι θεϊκό και το σώμα δεν είναι τυχαίο. Στην ορθοδοξία, η σωτηρία αφορά ολόκληρο τον άνθρωπο, την ψυχή και το σώμα. Ο θεϊκός Χάρις ενεργεί στο σώμα και η θεϊκή ημέρα των ευχαριστιών είναι μια πράξη αναφοράς στον κόσμο στον Θεό. Στο Σουνιτικό Ισλάμ, το σώμα εκδηλώνεται με ηθική και δίκαιη διάσταση και είναι φορέας της θείας ευθύνης και η φροντίδα του σώματος είναι το αποτέλεσμα της υπακοής και ενός στοιχείου ευσέβειας τόσο στην ορθόδοξη όσο και στην σουνιτική παράδοση, η φυσική παρουσία είναι σημαντική και όχι η αναπαράσταση. Σε συνδυασμό, υπήρξαν πολλές συζητήσεις σχετικά με την εξαργύρωση του σώματος μέσω της τεχνολογίας. Αλλά είναι υπαρξιακό να διατηρηθεί η αξία του σώματος.

Ο κ. Achilleas Delopoulos, μεταδιδακτορικός ερευνητής Ekpa, στην παρουσίασή του: «Η φιλοδοξία της εκκλησιαστικής σωτηρίας προς την αποσυμπιεσμένη ύπαρξη» τόνισε ότι η αλήθεια του ανθρώπου δεν μπορεί να αποκλείσει το σώμα. Η αλήθεια τελειώνει με τη θεϊκή ημέρα των ευχαριστιών, με το φάρμακο της αθανασίας. Πρόσθεσε ότι παρόλο που η ψηφιακή τεχνολογία και τα κοινωνικά μέσα προσφέρουν τη δυνατότητα προώθησης της μυστηριώδους ζωής της εκκλησίας – όπως οι ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας – η εκκλησία δεν είναι θέατρο. Η εικονική επιτήρηση, τόσο ελκυστική όσο φαίνεται, δεν αντικαθιστά τους ζωντανούς στο μυστήριο.
Πρόσθεσε επίσης ότι η εκκλησία δεν συνδέεται μόνο με την απεικόνιση των λειτουργικών πράξεων, αλλά με την εμπειρία τους. Τόνισε ότι χωρίς φυσική παρουσία, δεν υπάρχει σωτηρία, επειδή η εκκλησία δεν αναγνωρίζει μια αποκαλυπτική ύπαρξη. Στο εκκλησιαστικό γεγονός, ο στόχος είναι να ολοκληρωθεί η μετατροπή του ανθρώπου, κάτι που δεν μπορεί να γίνει έξω από την απτή και απτή συμμετοχή.

Ο Metropolitan Polyanis και ο Kilkisi, κ. Βαρθολομαίος, ανέπτυξαν την πρόταση: ψηφιακή λειτουργικότητα: το μυστήριο της εκκλησίας σε μια οθόνη και την οντολογία της εκκλησίας. “Το θεμελιώδες είναι το γεγονός ότι η εκκλησία είναι μια επίθεση, δεν είναι μια οργάνωση με κοινές πεποιθήσεις. Πρόσθεσε επίσης ότι η αναφορά στο σώμα εκφράζει την ενότητα μέσα στην ποικιλομορφία. Το σώμα υποθέτει διαφορετικά μέρη, αλλά ταυτόχρονα United.
Επιπλέον, τόνισε ότι, ανεξάρτητα από τη χρησιμότητά του της οθόνης ως τεχνολογικό μέσο, ​​δεν έχει τη δύναμη να μεταδώσει τη θεία χάρη ή να προσφέρει μια πραγματική εταιρεία. Η θεϊκή λειτουργία, που υπογράμμισε, δεν είναι ένα απλό θέαμα ή εικόνα, αλλά είναι μια εμπειρία και ένα μέρος του εσχατολογικού μυστηρίου της εκκλησίας. Αναφερόμενος στην πανδημική περίοδο, έκανε μια σαφή διάκριση: η τηλεοπτική εκπομπή της συνάρτησης που ήδη προηγουμένως ήταν μια ευκαιριακή επιλογή, ενώ η ψηφιακή αντικατάσταση της λατρείας στην πανδημία ήταν μια αλλαγή στην εκκλησιαστική εμπειρία, με βαθύτερες θεολογικές συνέπειες.

Επισημαίνει επίσης ότι, αν και ο ψηφιακός άνθρωπος επικοινωνεί πιο γρήγορα, δεν επικοινωνεί πάντα βαθύτερα. Τόνισε την ανάγκη για τον ποιμένα να είναι τόσο τεχνολογικά όσο και πνευματικά, και η στήριξη απόστασης πρέπει να παραμείνει συμπληρωματική παρά να αντικαταστήσει τη σχέση ζωντανής. Υπογράμμισε την ανάγκη να εκπαιδεύσει τους κληρικούς στη χρήση των ψηφιακών μέσων και κάλεσε την εκκλησία να καταθέσει με τόλμη ότι ο Χριστός είναι παρών στον ψηφιακό κόσμο, όχι ως αφηρημένη παρουσία, αλλά ως άτομο που αναζητά μια αυθεντική σχέση.

Φωτογραφίες: Christos Bonis