Είναι το παλαιότερο και ένα από τα μεγαλύτερα στη Λατινική Αμερική. Προσελκύει εκατοντάδες επισκέπτες. Αλλά έχει ένα ελάττωμα. Ο Μητροπολιτικός Καθεδρικός Ναός της Πόλης του Μεξικού γέρνει! Και όχι μόνο αυτός.
Τα κτίρια στο ιστορικό κέντρο, αιωνόβια κτίρια, γέρνουν τόσο πολύ που αποτελούν αντικείμενο συζήτησης κατά τις ξεναγήσεις.
Η καθίζηση εμφανίζεται σε όλο τον κόσμο, αν και ανεπαίσθητη σε πολλά μέρη. Για παράδειγμα, σε μεγάλο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών υπάρχει καθίζηση περίπου δυόμισι έως πέντε εκατοστών.
Όμως το Μεξικό «σπάει» τα κοντέρ. Ορισμένες περιοχές της πόλης έχουν υποχωρήσει έως και 50 πόντους ετησίως τις τελευταίες δεκαετίες, είπαν οι ερευνητές. Συνολικά, τα στρώματα αργίλου κάτω από το έδαφος έχουν συμπιεστεί κατά 17% τον περασμένο αιώνα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η καθίζηση είναι εμφανής και στον τερματικό σταθμό του αεροδρομίου, στους διαδρόμους προσγείωσης και στους σταθμούς skytrain.
Γιατί το Μεξικό είναι πιο επιρρεπές
Αιτία της έντασης του φαινομένου είναι η άντληση νερού από υπόγεια, αφού πάνω από το ήμισυ της ύδρευσης της πόλης προέρχεται από υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες,
«Για περισσότερα από 120 χρόνια υπάρχει καθίζηση στην πόλη μας», δήλωσε στην Washington Post ο Enrique Cabral-Cano, γεωφυσικός στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μεξικού. «Αλλά το μόνο που κάνουμε είναι να πετάμε την μπάλα».
«Το φαινόμενο της καθίζησης δεν έχει απασχολήσει πραγματικά τους πολιτικούς και τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων», είπε ο Cabral-Cano.
«Δεν είναι στο ραντάρ τους, παρόλο που όλοι γνωρίζουν ότι συμβαίνει».
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο η πόλη βυθίζεται είναικαι το μαλακό έδαφος στο οποίο χτίστηκε. Η σημερινή Πόλη του Μεξικού βρίσκεται πάνω σε ξηρές λιμνοθάλασσες, χτισμένες σε αργιλώδη εδάφη που μπορούν εύκολα να συμπιεστούν εάν αφαιρεθεί το νερό.
Καθώς ο αυξανόμενος πληθυσμός εξαντλεί τους φυσικούς πόρους, η πόλη άρχισε να σκάβει πηγάδια και να αντλεί υπόγεια νερά για να καλύψει τις ανάγκες. Το έδαφος άρχισε να συρρικνώνεται.
Επιδείνωση με την πάροδο του χρόνου
Η βύθιση επιδεινώθηκε με την πάροδο του χρόνου, έδειξαν οι έρευνες. Στη δεκαετία του 1900, η πόλη βυθιζόταν με ρυθμό περίπου 9 εκατοστών το χρόνο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, τα ποσοστά καθίζησης έφτασαν τα 28 εκατοστά ετησίως. Για ένα διάστημα, τα ποσοστά βελτιώθηκαν για λίγο, επιστρέφοντας στα 9 εκατοστά, με την άντληση να περιορίζεται στα πηγάδια στο κέντρο της πόλης.
Όμως, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, τμήματα της πόλης έχουν υποστεί καθίζηση που κυμαίνεται από 38 έως 50 πόντους,
Σήμερα, περίπου το 70 τοις εκατό της παροχής νερού για τους σχεδόν 22 εκατομμύρια κατοίκους της πόλης προέρχεται από τα υπόγεια ύδατα. Το νερό αντλείται πιο γρήγορα από ό, τι μπορεί να αναπηδήσει πίσω.
Επιπλέον, το σκυρόδεμα και η άσφαλτος της πόλης εμποδίζουν μέρος της βροχής να εισχωρήσει στο πορώδες τμήμα του υδροφόρου ορίζοντα.
Η κλιματική αλλαγή επιβαρύνει επίσης την ικανότητα του πλανήτη να ανανεώνει τους υδάτινους πόρους. Η υπερβολική θερμότητα επιταχύνει την εξάτμιση των επιφανειακών υδάτων και επηρεάζει τα φαινόμενα βροχοπτώσεων.
Φαύλος κύκλος
Καθώς η πόλη μπαίνει στην περίοδο των βροχών, η κατάσταση φαίνεται ζοφερή. Από τις 30 Απριλίου, ολόκληρη η χώρα υποφέρει από μια «σοβαρή» ξηρασία.
«Η λύση δεν είναι να αντλούμε νερό από το έδαφος, αλλά το χρειαζόμαστε για να ζήσουμε», δήλωσε ο Dario Solano-Rojas, γεωλόγος μηχανικός στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μεξικού. «Πρέπει να σκεφτούμε τρόπους για να αλλάξουμε τη διαχείριση του νερού.
Αλλά καθώς οι υδροφόροι ορίζοντες εξαντλούνται, οι φορείς εκμετάλλευσης του νερού αρχίζουν να σκάβουν σε νέα μέρη και βαθύτερα υπόγεια. Είναι αυτονόητο ότι αυτό επιδεινώνει το πρόβλημα.
«Υπάρχουν μόνο τόσα πολλά που μπορείς να κάνεις ως άτομο», είπε ένας κάτοικος. «Ελπίζω απλώς το σπίτι σας να μην επηρεαστεί σημαντικά».
naftemporiki.gr
