Χωρίς δραματική προοπτική, ο αρχηγός του Εργάτες Ο Keir Starmer θα είναι αυτός που θα περπατήσει μέσα από τις γυαλιστερές μαύρες πόρτες της Downing Street 10 σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες ως πρωθυπουργός μιας χώρας που φωνάζει για αλλαγή.
Ας δούμε πρώτα τις υποσχέσεις του:
Ο Αστέρι έχει δεσμευτεί να:
- Αναπτύξτε την οικονομία της χώρας αλλάζοντας τους νόμους περί σχεδιασμού και επενδύσεων και οδηγώντας σε μια νέα βιομηχανική στρατηγική.
- Είπε ότι θα δημιουργήσει ουθανατηφόρο περιουσιακό ταμείο 7,3 δισεκατομμυρίων λιρών για να βοηθήσει στη μετάβαση σε μηδενικές εκπομπές.
- Η δημόσια ενεργειακή εταιρεία Great British Energy, με προϋπολογισμό 8,3 δισεκατομμυρίων λιρών, θα δει το ενεργειακό δίκτυο του Ηνωμένου Βασιλείου να απελευθερωθεί από τον άνθρακα έως το 2030.
Και ο Starmer λέει ότι όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν χωρίς να αυξηθούν οι φόροι εισοδήματος.
Μείγμα
Το υπόλοιπο μανιφέστο των Εργατικών είναι ένα μείγμα ενός μετριοπαθούς κεντρώου σχεδίου αναμεμειγμένου με μαλακό σοσιαλισμό.
Αυτό περιλαμβάνει την εφαρμογή φόροι στα ιδιωτικά σχολεία να βοηθήσει στη χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης και των φορολογικών πλεονεκτημάτων για τη χρηματοδότηση της μετάβασης στην καθαρή ενέργεια. Υπάρχουν επίσης υποσχέσεις σχετικά με τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη μείωση των λιστών αναμονής για την υγεία και τον έλεγχο της μετανάστευσης.
Οι επικριτές του στα δεξιά λένε ότι ο Στάρμερ θα πρέπει να αυξήσει τους φόρους για να χρηματοδοτήσει τα σχέδιά του, ενώ οι σκεπτικιστές στα αριστερά λένε ότι το πρόγραμμά του δεν είναι αρκετά τολμηρό ή φιλόδοξο για να βελτιώσει τη Βρετανία.
Αναδιατάξτε το χάος
Ο Starmer θα πάρει ένα Βρετανία με πληθωρισμό ρεκόρ τα τελευταία δύο χρόνια, με τα επιτόκια να εκτινάσσονται στα ύψη, γεγονός που προκάλεσε πτώση της λίρας στερλίνας σε χαμηλό όλων των εποχών έναντι του δολαρίου, αντιμετωπίζοντας ακόμα μια κρίση κόστους ζωής και δοκιμασμένη από ηλικιωμένους ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣs για ιατρικές διαδικασίες στο πρόσφατο ιστορικό της.
Και η οποία φυσικά γνώρισε πολιτική αναταραχή τα τελευταία οκτώ χρόνια, μετά την δημοψήφισμα του 2016 υπέρ της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με άλλα λόγια, είναι ένας μακρύς κατάλογος πραγμάτων που πρέπει να λυθούν σε πέντε χρόνια και ενώ τα δημόσια οικονομικά είναι σε αταξία. Το ερώτημα για τον Στάρμερ, αν κερδίσει, είναι αν το χάος αποδειχτεί πολύ μεγάλο να ανατρέψει την κατάσταση και αν έχει την πολιτική ικανότητα να επιφέρει την αλλαγή που υποσχέθηκε.
Ένας κύριος από τη δουλειά
Στα 61 του, ο Στάρμερ μοιάζει με μια κλασική φιγούρα του βρετανικού κατεστημένου.
Κορυφαίος δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, έγινε Διευθυντής Δημοσίων Εισαγγελιών το 2008, επικεφαλής της Εισαγγελικής Υπηρεσίας του Στέμματος, μια ανώτερη θέση για την οποία ανακηρύχθηκε ιππότης.
Έγινε έτσι ο πρώτος ηγέτης των Εργατικών που μπήκε στην πολιτική με τον ευγενικό τίτλο «Σερ» στο όνομά του.
Παιδικά χρόνια
Ωστόσο, σύμφωνα με τα πρότυπα των σύγχρονων πολιτικών ηγετών, ο Στάρμερ είναι σχετικός. «σεμνής καταγωγής».
Γεννημένος το 1962, μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη νότια του Λονδίνου. Ο πατέρας του ήταν κατασκευαστής εργαλείων που εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο και η μητέρα του ήταν νοσοκόμα με σοβαρές σωματικές αναπηρίες, κάτι που τελικά οδήγησε στον ακρωτηριασμό του ενός ποδιού της.
Ο Στάρμερ δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι υπέφερε από φτώχεια, αλλά μιλούσε μόνο για τις οικονομικές δυσκολίες που επηρέασαν την οικογένειά του καθώς και τις μαθησιακές δυσκολίες που εμπόδιζαν τον μικρότερο αδερφό του.
Το σίγουρο είναι ότι αυτές οι πρώτες εμπειρίες διαμόρφωσαν τις πολιτικές απόψεις του Στάρμερ. Παραδέχτηκε ότι έβλεπε τους ανθρώπους να κοιτούν περιφρονητικά τον πατέρα του επειδή δούλευε σε ένα εργοστάσιο ή επειδή στενοχώρησε τον αδερφό του.
Το ιστορικό όνομα
Οι γονείς του ήταν ωστόσο πολύ πολιτικοποιημένοι για αυτόν τον λόγο και ονόμασαν τον μεγαλύτερο γιο τους από τον εμβληματικό ηγέτη των Εργατικών στο Κοινοβούλιο, Keir Hardy (1856-1915).
«Είναι ο πρώτος ηγέτης των Εργατικών σε μια γενιά που μίλησε για τάξη και σνομπισμό», δήλωσε στο CNN ο βιογράφος του Τομ Μπάλντουιν.
«Μπορεί να μην τον κάνει μαχητή τάξης, αλλά σίγουρα τον κάνει κάποιον που κατανοεί τα διαφορετικά επίπεδα υπερηφάνειας, φιλοδοξίας και ενοχής… Το νιώθει. διεγερτικό της ασέβειας τι περνούσε ο πατέρας του… Μιλάει πολύ για τη δύσκολη ζωή της αδερφής του, αφού δεν πήγε στο κολέγιο», προσθέτει ο Baldwin.
Ο Στάρμερ επέλεξε να σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, πριν ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του στο Οξφόρδη. Αρχικά πίστευε ότι θα ακολουθούσε νομική καριέρα δουλεύοντας για συνδικάτα, αλλά καθώς η πολιτική του άποψη εξελίχθηκε με βάση τις σπουδές του, άρχισε να ενδιαφέρεται ολοένα και περισσότερο για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το φάντασμα του Κόρμπιν
Ο Στάρμερ έχει κάνει πολύ δρόμο από τότε που μπήκε στην πολιτική. Εξελέγη βουλευτής το 2015 σε ηλικία 52 ετών και εντάχθηκε στο σκιερό υπουργικό συμβούλιο των Εργατικών ένα χρόνο αργότερα.
Μάλιστα, ο τότε ηγέτης των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν τον διόρισε αρχηγό της ομάδας του Brexit μετά το δημοψήφισμα του 2016.
Ο Κόρμπιν είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στη βρετανική πολιτική και το γεγονός ότι ο Στάρμερ ήταν μέλος της ηγετικής του ομάδας εξακολουθεί να τον στοιχειώνει. Ο Κόρμπιν ήταν ιστορικά στην άκρα αριστερά του Εργατικού Κόμματος με απόψεις -πριν γίνει ηγέτης του- όπως ο πυρηνικός αφοπλισμός και η αποχώρηση της Βρετανίας από το ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν σκοτώθηκε αντί να δικαστεί ήταν ακόμη και «τραγωδία».
Ο Στάρμερ υπηρέτησε στο σκιερό υπουργικό συμβούλιο του Κόρμπιν κατά τις εκλογές του 2017 και του 2019, τις οποίες οι Συντηρητικοί αναφέρουν συχνά ως απόδειξη ότι αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια, θεωρώντας τον ως τον άνθρωπο που θα εργαστεί για να κάνει τον Κόρμπιν πρωθυπουργό.
Ωστόσο, από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στην αποχέτευση. Ο Στάρμερ έδιωξε τον Κόρμπιν από το Εργατικό Κόμμα μετά την πολύκροτη έρευνα για τον αντισημιτισμό στο Εργατικό Κόμμα της εποχής του Κόρμπιν. Το απέρριψε εμμέσως λέγοντας ότι υποστήριζε τον Κόρμπιν γνωρίζοντας ότι θα έχανε. Και μόνο όταν του ζητήθηκε να απαντήσει σε μια συνέντευξη στο BBC είπε ότι «θα ήταν καλύτερος πρωθυπουργός» από «αυτόν που είχαμε», δηλ. τον Μπόρις Τζόνσον.
Επί αρχών και κυνισμού
Σήμερα, ο Στάρμερ ισχυρίζεται ότι οδήγησε τους Εργατικούς πίσω στη νίκη των εκλογών.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αυτό είναι αλήθεια, αλλά οι επικριτές του στα αριστερά τον κατηγορούν ότι χρησιμοποίησε τον Κόρμπιν και την αριστερή πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος για να κερδίσει την ηγεσία του κόμματος το 2020. ενταχθούν σε πολλές αριστερές θέσεις όπως η κρατικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, η κατάργηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, οι υψηλότεροι μισθοί και η ανατροπή των συντηρητικών μεταρρυθμίσεων στην πρόνοια. Υποσχέσεις που εγκατέλειψε μόλις ανέβηκε στην εξουσία.
Ο Τζέιμς Σνάιντερ, πρώην υπεύθυνος επικοινωνίας του Κόρμπιν, είπε στο CNN: «Ο Στάρμερ δεν είναι άνθρωπος αρχής. Η εκστρατεία του για να γίνει ηγέτης των Εργατικών ήταν ανέντιμος. Ο κυνισμός και η απουσία πολιτικών για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων θα οδηγήσει σε βαθιά απογοήτευση που θα μπορούσε είτε να τροφοδοτήσει τη σκληρή δεξιά είτε ένα μελλοντικό κίνημα βάσης για αλλαγή. »
Εξαγορά ή απειλή
Ο Στάρμερ έχει απαντήσει μερικές φορές σε κατηγορίες ότι βάζει τη χώρα του πάνω από το πολιτικό του κόμμα και ότι είναι δυνατό να αλλάξεις τα πράγματα μόνο αν είσαι στην εξουσία.
Για όσους βρίσκονται στα δεξιά, ο Στάρμερ είναι ένας άνθρωπος που θα πει τα πάντα για να πάρει την εξουσία. Είναι αυτός που μπορεί να υποστηρίξει τον Κόρμπιν, «αντι-ΝΑΤΟϊκό» και «υπασπιστή των τρομοκρατών», μόνο και μόνο για να πάρει αυτό που θέλει.
Είναι, λένε, κίνδυνος για τη Βρετανία.
Από αριστερά, Ο Στάρμερ είναι κάποιος που δεν πιστεύει στη ριζική αλλαγή και που, από τη στιγμή που θα έρθει στην εξουσία, τελικά δεν θα είναι τόσο διαφορετικός από έναν ηγέτη των Τόρις.
Εάν οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις είναι σωστές, ο Στάρμερ θα κερδίσει μια τεράστια ιστορική πλειοψηφία στη Βουλή των Κοινοτήτων. Αλλά το μέλλον θα μπορούσε να είναι πιο δύσκολο.
Κίνδυνος
Η τρέχουσα κατάσταση των οικονομικών της Βρετανίας, σε συνδυασμό με τα δικά του πολιτικά και προσωπικά χαρακτηριστικά, θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο Στάρμερ δεν έχει την λευκή επιταγή που θα απολάμβανε κανονικά ένας ηγέτης στο Κοινοβούλιο χωρίς αντίπαλο.
Και η αποτυχία να μετατραπεί αυτή η κοινοβουλευτική εξουσία σε απτά αποτελέσματα –σε μια εποχή που το εκλογικό σώμα απαιτεί κάτι διαφορετικό– θα μπορούσε να σημαίνει ότι μέσα σε πέντε χρόνια η μετριοπαθής κεντροαριστερή ατζέντα του θα μπορούσε τελικά να αποδειχθεί τεράστιος πολιτικός κίνδυνος. παρόμοιο με αυτό που ταλανίζει τους συντηρητικούς τα τελευταία χρόνια.
Με πληροφορίες από το CNN
