«Η παραδοσιακή χριστιανική οικογένεια αποτελείται από πατέρα, μητέρα και παιδιά»

«Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για τον γάμο»

Όπως μάθατε, μόλις πριν από λίγες μέρες, δηλαδή στις 23 Ιανουαρίου 2024, η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, που είναι η Ανώτατη Αρχή της Εκκλησίας μας, συνήλθε για να μελετήσει το ερώτημα που τίθεται σήμερα, δηλαδή τη θέσπιση «πολιτικού γάμου» ομοφυλόφιλων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο οικογενειακό δίκαιο.
Η Ιεραρχία συζήτησε επαρκώς αυτό το θέμα με υπευθυνότητα και νηφαλιότητα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την ενότητά της και στη συνέχεια αποφάσισε ομόφωνα τα όσα ανακοινώθηκαν.

Μία από τις αποφάσεις που πήρε ήταν να ενημερώσει το πλήρωμά της, που ήθελε να μάθει τις αποφάσεις και τις θέσεις της. Στο πλαίσιο αυτό, η Ιεραρχία απευθύνεται σε όλους σας για να εκφράσετε την αλήθεια για αυτό το σοβαρό θέμα.

1. Το έργο της Εκκλησίας, ανά τους αιώνες, είναι διπλό: θεολογικό, με την ομολογία της πίστης της, όπως αποκάλυψε ο Χριστός και έζησε οι άγιοι του, και ποιμαντικό, με τη συνοδεία των ανθρώπων προς τον Χριστό Ζωή.

Το έργο του είναι ορατό στην Αγία Γραφή και στις αποφάσεις των Οικουμενικών και των Τοπικών Συνόδων, οι οποίες καθιέρωσαν τους όρους της Ορθόδοξης πίστης και τους ιερούς κανόνες, που καθορίζουν τα όρια εντός των οποίων όλα τα μέλη της, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, πρέπει να κίνηση.

Έτσι, η Εκκλησία ποιμένες, δηλαδή θεραπεύει τις πνευματικές ασθένειες των ανθρώπων, ώστε οι Χριστιανοί να ζουν σε κοινωνία με τον Χριστό και τους αδελφούς τους, να απαλλαγούν από τον εγωισμό και να αναπτύξουν φιλανθρωπία και φιλανθρωπία, δηλαδή εγωιστική και εγωιστική αγάπη για να γίνουν ανιδιοτελείς. αγάπη.

2. Ο Θεός αγαπά όλους τους ανθρώπους, δίκαιους και άδικους, καλούς και κακούς, αγίους και αμαρτωλούς: αυτό κάνει και η Εκκλησία. Άλλωστε, η Εκκλησία είναι ένα πνευματικό νοσοκομείο που θεραπεύει τους ανθρώπους, χωρίς να αποκλείει κανέναν, όπως φαίνεται στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, που είπε ο Χριστός (Λουκάς 1, 3037).

Τα νοσοκομεία και οι γιατροί κάνουν το ίδιο για τις σωματικές ασθένειες. Όταν οι γιατροί χειρουργούν ανθρώπους, κανείς δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι δεν έχει αγάπη.

Αλλά οι άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά σε αυτή την αγάπη της Εκκλησίας: άλλοι τη θέλουν και άλλοι όχι. Ο ήλιος στέλνει τις ακτίνες του σε όλη τη δημιουργία, αλλά άλλες φωτίζονται και άλλες καίγονται, και εξαρτάται από τη φύση αυτών που δέχονται τις ακτίνες του ήλιου.

Έτσι, η Εκκλησία αγαπά όλα τα βαφτισμένα παιδιά της και όλους τους ανθρώπους που είναι δημιουργήματα του Θεού, μικρούς και μεγάλους, άγαμους και παντρεμένους, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς, επιστήμονες και μη επιστήμονες, πρίγκιπες και πρίγκιπες, ετεροφυλόφιλους και ομοφυλόφιλους, και ασκεί φιλανθρωπία σύμφωνα με η αγάπη του. , αρκεί βέβαια να το θέλουν οι ίδιοι και να ζουν αληθινά στην Εκκλησία.

3. Η θεολογία της Εκκλησίας για το γάμο πηγάζει από την Αγία Γραφή, τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και την παροχή του μυστηρίου του γάμου.

Στο βιβλίο της Γένεσης γράφεται: «Και έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο, τον δημιούργησε κατ’ εικόνα Θεού, αρσενικό και θηλυκό τους δημιούργησε. Και τους ευλόγησε, λέγοντας: «Αυξάνονται και πολλαπλασιάζονται και αναπληρώνουν τη γη και την υποτάσσουν και γίνε κυρίαρχος στα ψάρια της θάλασσας και στα πουλιά του ουρανού και σε κάθε θηρίο και σε όλη τη γη και σε κάθε ερπετό που σέρνεται στη γη» (Γεν., 1, 2728).

Αυτό σημαίνει ότι «η δυαδικότητα των δύο φύσεων και η συμπληρωματικότητά τους δεν είναι κοινωνικές εφευρέσεις, αλλά παρέχονται από τον Θεό». «Ο ιερός χαρακτήρας της ένωσης άνδρα και γυναίκας αναφέρεται στη σχέση Χριστού και Εκκλησίας». «Ο χριστιανικός γάμος δεν είναι ένα απλό σύμφωνο συμβίωσης, αλλά ένα ιερό μυστήριο, με το οποίο ο άνδρας και η γυναίκα λαμβάνουν τη χάρη του Θεού για να προχωρήσουν στη θέωσή τους»· «ο πατέρας και η μητέρα είναι συστατικά στοιχεία της παιδικής και ενήλικης ζωής. .

Ολόκληρη η θεολογία του Γάμου φαίνεται ξεκάθαρα στην ακολουθία του Μυστηρίου του Γάμου, στις ιεροτελεστίες και στους όρκους. Στο Μυστήριο αυτό αναγγέλλεται η ένωση άνδρα και γυναίκας εν Χριστώ Ιησού, με τις απαραίτητες προϋποθέσεις.

Τα αποτελέσματα του εν Χριστώ Γάμου είναι η δημιουργία ενός καλού γάμου και μιας καλής οικογένειας, η γέννηση παιδιών, καρπός της αγάπης και των δύο συζύγων, άνδρα και γυναίκας, και η σύνδεσή τους με τη ζωή της Εκκλησίας. Η μη ύπαρξη τέκνων χωρίς την ευθύνη των συζύγων δεν σπάει τον εν Χριστώ γάμο.

Η παραδοσιακή χριστιανική οικογένεια αποτελείται από πατέρα, μητέρα και παιδιά, και σε αυτή την οικογένεια μεγαλώνουν τα παιδιά, βιώνοντας τη μητρότητα και την πατρότητα που θα είναι απαραίτητα στοιχεία για την περαιτέρω ανάπτυξή τους.

Από την άλλη, όπως δείχνει η «Ευχολογία» της Εκκλησίας, υπάρχει σαφής σύνδεση μεταξύ των μυστηρίων του βαπτίσματος, του χρίσματος, του γάμου, της εξομολόγησης και της θείας κοινωνίας του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Κάθε ρήξη αυτού του δεσμού δημιουργεί εκκλησιαστικά προβλήματα.

Επομένως, βαπτιζόμαστε και χριζόμαστε για να συμμετέχουμε στο Σώμα και στο Αίμα του Χριστού. Ο γάμος γίνεται για να συμμετέχουν οι σύζυγοι και η οικογένεια στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και να μοιράζονται το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Οποιαδήποτε διακοπή αυτής της σχέσης με τα Μυστήρια συνιστά εκκοσμίκευση.

Η Εκκλησία βασίζεται σε αυτή την Παράδοση, που δόθηκε από τον Θεό στους Αγίους, και δεν μπορεί να δεχθεί καμία άλλη μορφή γάμου, πολύ περισσότερο τον λεγόμενο «γάμο ομοφυλόφιλων».

4. Σε ένα κράτος με εξουσίες, το κράτος με τα οργανωμένα του όργανα έχει την εξουσία να συντάσσει νομοσχέδια και να ψηφίζει νόμους, ώστε στην κοινωνία να υπάρχει ενότητα, ειρήνη και αρμονία.αγάπη.

Η Εκκλησία όμως είναι αρχαίος θεσμός, έχει παραδόσεις αιώνων, συμμετέχει κατά καιρούς σε όλες τις δοκιμασίες των ανθρώπων, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ελευθερία τους, όπως η ιστορία, η αρχαιότερη, δείχνει και η αρχαιότερη. . το νεότερο, και ο καθένας πρέπει να σταθεί με σεβασμό, τον οποίο διακηρύσσει κατά καιρούς.

Άλλωστε όλοι οι άρχοντες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι μέλη σε αρετή και δύναμη. Η Εκκλησία ούτε συνδιακηρύσσει ούτε αντιτίθεται, αλλά δηλώνει κατά Θεόν και καθοδηγεί όλους. Αυτός είναι ο λόγος που έχει έναν ιδιαίτερο λόγο να τον σέβονται.

Για το θέμα του λεγόμενου «πολιτικού γάμου ομοφυλόφιλων», η Ιερά Σύνοδος όχι μόνο δεν μπορεί να σιωπήσει, αλλά πρέπει να μιλήσει από αγάπη και φιλανθρωπία για όλους.

Γι’ αυτό και η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην πρόσφατη απόφασή της, ομόφωνα και ενωτική, για λόγους που δικαιολογούσε, δήλωσε «ότι είναι ευθέως αντίθετη με το προτεινόμενο νομοσχέδιο».

Και αυτή η ξεκάθαρη απόφαση βασίζεται στο γεγονός ότι «οι εμπνευστές του νομοσχεδίου και όσοι το εγκρίνουν προωθούν την κατάργηση της πατρότητας και της μητρότητας και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη πατρότητα, την εξαφάνιση των ρόλων και των δύο φύλων εντός της οικογένειας και του τόπου πάνω». τα ενδιαφέροντα των μελλοντικών παιδιών, οι σεξουαλικές επιλογές των ομοφυλόφιλων ενηλίκων».

Επιπλέον, η καθιέρωση της «υιοθεσίας παιδιού» «καταδικάζει τα μελλοντικά παιδιά να μεγαλώνουν χωρίς πατέρα ή μητέρα σε ένα περιβάλλον σύγχυσης των γονεϊκών ρόλων», αφήνοντας ανοιχτό ένα παράθυρο για αυτό που ονομάζεται «παιδική εγκυμοσύνη». υποκατάσταση», που θα παρέχει κίνητρα «για την εκμετάλλευση ευάλωτων γυναικών» και την αλλοίωση του ιερού θεσμού της οικογένειας.

Η Εκκλησία, που πρέπει να εκφράζει το θέλημα του Θεού και να καθοδηγεί τα μέλη της με ορθόδοξο τρόπο, δεν μπορεί να τα δεχτεί όλα αυτά, γιατί διαφορετικά θα πρόδιδε την αποστολή της. Και το κάνει όχι μόνο από αγάπη για τα μέλη του, αλλά και από αγάπη για την ίδια την Πολιτεία και τους θεσμούς της, ώστε να συμβάλλουν στην κοινωνία και να συμβάλλουν στην ενότητά της.

Αποδεχόμαστε φυσικά τα δικαιώματα των ανθρώπων, που εξελίσσονται εντός επιτρεπόμενων ορίων, σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις τους, αλλά η νομιμοποίηση του απόλυτου «δικαιώματος», που είναι η θεοποίηση των δικαιωμάτων, βρίσκεται στην αρχή της ίδιας της κοινωνίας.

5. Η Εκκλησία ενδιαφέρεται για την οικογένεια, που είναι το κύτταρο της Εκκλησίας, της κοινωνίας και του Έθνους.

Αυτό πρέπει να το υποστηρίξει και η Πολιτεία, διότι στο ισχύον Σύνταγμα γίνεται αντιληπτό ότι «η οικογένεια ως βάση για τη διατήρηση και προαγωγή του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους» (αρ. 21).

Σύμφωνα με τον Καταστατικό Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, που είναι νόμος του κράτους (590/1977), «η Εκκλησία της Ελλάδος συνεργάζεται μετά του Κράτους, σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος όπως η… ύψωση του θεσμού του γάμου. και η οικογένεια» (αρ. 2).

Έτσι, καλούμε την Πολιτεία να αντιμετωπίσει το δημογραφικό πρόβλημα «που μετατρέπεται σε βόμβα έτοιμη να εκραγεί» και αποτελεί το κυρίαρχο εθνικό ζήτημα της εποχής μας, η λύση του οποίου διακυβεύεται από το επικείμενο νομοσχέδιο και τον καλούμε να στηρίξει πολύτεκνες οικογένειες που προσφέρουν πολλά στην κοινωνία και το έθνος.

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος ανακοινώνει όλα τα παραπάνω σε όλα τα μέλη της «με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και αγάπης», γιατί όχι μόνο είναι ο λεγόμενος «γάμος ομοφυλόφιλων» ανατροπή του χριστιανικού γάμου και του θεσμού του παραδοσιακού γάμου. . Η ελληνική οικογένεια, αλλάζοντας τον κανόνα, αλλά και επειδή η ομοφυλοφιλία έχει καταδικαστεί από όλη την εκκλησιαστική παράδοση, ξεκινώντας από τον απόστολο Παύλο (Ρωμ. 1, 2432), και αντιμετωπίζεται με μετάνοια, που είναι αλλαγή του τρόπου ζωής.

Βεβαίως, υπάρχει μια βασική αρχή σύμφωνα με την οποία, ενώ η Εκκλησία καταδικάζει κάθε αμαρτία ως απομάκρυνση του ανθρώπου από το Φως και την αγάπη του Θεού, ταυτόχρονα αγαπά κάθε αμαρτωλό, γιατί και αυτός έχει «την εικόνα του Θεού». ” και μπορεί να επιτύχει “ομοίωσιν”, εάν συνεργασία στη Χάρη του Θεού.

Η Ιερά Σύνοδος απευθύνει αυτόν τον υπεύθυνο λόγο σε εσάς, τους μακαριστούς χριστιανούς, στα μέλη της και σε όλους όσους περιμένουν τον λόγο της, γιατί η Εκκλησία «λέγει την αλήθεια εν αγάπη» (Εφεσ. 4, 15) και «αγάπη εν αληθεία». “. (2 Ιωάννη 1, 1).

† ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Αθηνών, Πρόεδρος
† Καρυστίας και Σκύρου Σεραφείμ
† Ευστάθιος Μονεμβασιάς και Σπάρτης
† Αλέξιος Νικαίας
† Χρυσόστομος Νικοπόλεως και Πρέβεζας
† Ιερίσσης Θεόκλητος
† Παντελεήμων Μαρώνειας και Κομοτηνής
† Κίτρους και Κατερίνης Γεώργιος
† Μαξίμ Ιωαννίνων
†Ελασσώνος Χαρίτων
† Αμφιλόχιος Θήρας, Αμοργού και Νήσονας
† Νικηφόρος Γόρτυνος και Μεγαλόπολης
† Δαμασκηνός από την Αιτωλία και την Ακαρνανία

Ο αρχιγραμματέας
Αρχιμ. Ιωάννης Καραμούζης