Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι «η πλήρης ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτός είναι ο στρατηγικός μας στόχος. Είναι προφανές ότι αυτό είναι για Το αμοιβαίο μας συμφέρον να προσεγγίσει το μπλοκ την Τουρκία με παρόμοια προοπτική“.
«Η Άγκυρα επιδιώκει να ενισχύσει τη φιλία της με τη Δύση»
Παρά τα «εμπόδια» όπως το Κυπριακό και τις διαφορετικές προσεγγίσεις στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, οι πρόσφατες δηλώσεις του Ερντογάν επιβεβαίωσαν ότι Η Άγκυρα επιδιώκει να ενισχύσει τη φιλία της με τη Δύση, απορρίπτοντας την κριτική που έχει αλλάξει στην εξωτερική πολιτική.
Σύμφωνα με την Dailysabah, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Τουρκία απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τη Δύση και προς εναλλακτικές συμμαχίες, όπως οι συνεργασίες. με τη Ρωσία, την Κίνα ή διάφορες περιοχές όπως η Λατινική Αμερική και ο Κόλπος.
Ωστόσο, η Τουρκία έχει επανειλημμένα απορρίψει αυτούς τους ισχυρισμούς, λέγοντας ότι η χώρα επιδιώκει μια ισορροπία μεταξύ Ανατολής, Δύσης και άλλων εναλλακτικών σχηματισμών. ακολουθώντας τα τελευταία χρόνια μια εξωτερική πολιτική βασισμένη στον ρεαλισμό και τον πραγματισμό.
Έγιναν οι δηλώσεις Ερντογάν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με τον Εσθονό ομόλογό του, Αλάρ Καριςστην πρωτεύουσα Άγκυρα την Πέμπτη.
Το δήλωσε και ο Καρής Η χώρα του υποστηρίζει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και τονίζει τη σημασία του “στρατηγικού διαλόγου”.
Επιβεβαίωσε την ισχυρή υποστήριξη της χώρας του στην αίτηση ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, τονίζοντας τη σημασία του συνεχιζόμενου διαλόγου μεταξύ Άγκυρας και Βρυξελλών.
Επιπλέον, επαίνεσε την Τουρκία ως βασικό στρατηγικό εταίρο για την ασφάλεια της γειτονιάς της ΕΕ.
Οι σχέσεις της Τουρκίας με το ευρωπαϊκό μπλοκ ξεκίνησαν το 1959 με την υπογραφή του Συμφωνία της Άγκυρας, με στόχο την προοδευτική οικονομική συνεργασία της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), τον πρόδρομο της Ε.Ε.
Αυτό σηματοδότησε την αρχή ενός μακροπρόθεσμου οράματος σύγκλισης και πιθανής μελλοντικής ολοκλήρωσης της χώρας.
Φιλοδοξίες της Τουρκίας, 1999
Το 1999, οι φιλοδοξίες της Τουρκίας έκαναν ένα βήμα μπροστά όταν της χορηγήθηκε επίσημο καθεστώς υποψήφιας χώρας για πλήρη ένταξη στην ΕΕ.
Η απόφαση αυτή έγινε δεκτή αλλά με προσοχή στην Ε.Ε.
Οι επίσημες ενταξιακές διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2005 υπό την κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΚ) υπό την ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Αυτές οι διαπραγματεύσεις περιελάμβαναν μια συνολική αξιολόγηση της ευθυγράμμισης της Τουρκίας με το κεκτημένο της ΕΕ, ένα ευρύ σύνολο νόμων, κανονισμών και πολιτικών που αποτελούν τα θεμέλια του μπλοκ.
Η διαδικασία περιλάμβανε το άνοιγμα και, στη συνέχεια, το προσωρινό κλείσιμο μεμονωμένων κεφαλαίων, καθένα από τα οποία αντιπροσωπεύει έναν συγκεκριμένο τομέα πολιτικής, αφού πληρούνταν τα καθορισμένα κριτήρια.
Ωστόσο, ο δρόμος προς την ένταξη αποδείχθηκε δύσκολος.
Η πρόοδος στις διαπραγματεύσεις ήταν αργή. Η ΕΕ εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για την έλλειψη προόδου σε βασικά ζητήματα, ενώ η Τουρκία επέκρινε αυτό που θεωρεί ως διπλά μέτρα και μέτρα και έλλειψη δέσμευσης από την ΕΕ.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την de facto αναστολή της ενταξιακής διαδικασίας, αφήνοντας το μέλλον της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ κατάσταση αβεβαιότητας.
Παρά την καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων, οι σχέσεις μεταξύ του μπλοκ και της Τουρκίας παραμένουν πολύπλευρες.
Οι δύο πλευρές συνεχίζουν να συνεργάζονται για διάφορα θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Αυτή η συνεχής δέσμευση, αν και δεν συνδέεται άμεσα με τη διαδικασία προσχώρησης, καταδεικνύει τη διαφορετική φύση της σχέσης τους.
Από το καλοκαίρι του 2023, η Άγκυρα και το μπλοκ εργάζονται για τη βελτίωση των δεσμών.
Μετά την ολοκλήρωση των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών τον Μάιο του 2023, οι Βρυξέλλες άλλαξαν το λόγο τους από «τη σημασία της συνεργασίας με την Τουρκία» σε «τη συνέχιση των σχέσεων σε στρατηγική και στραμμένη προς το μέλλον βάση».
Το μπλοκ υπογραμμίζει το στρατηγικό συμφέρον ανάπτυξης σχέσεων με την Τουρκία με βάση τη συνεργασία και το αμοιβαίο όφελος.
Η επιβεβαίωση της δέσμευσης της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ από τον Ερντογάν, σε συνδυασμό με την υποστηρικτική στάση κρατών μελών της ΕΕ όπως η Εσθονία, υπογραμμίζει τη δυνατότητα για μια νέα φάση στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας.
