Το αποτέλεσμα του πρώτος γύρος των γαλλικών βουλευτικών εκλογών και η ιστορική πρόοδος της ακροδεξιάς κυριαρχεί στα άρθρα του γερμανικού Τύπου, που αναλύουν τι σηματοδοτούν οι χθεσινές εξελίξεις στη Γαλλία.
Το ιστορικό προβάδισμα της Εθνικής Συσπείρωσης της Μαρίν Λεπέν και του Τζόρνταν Μπαρντέλα στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, παρόλο που πλησιάζει ο αποφασιστικός δεύτερος γύρος στις 7 Ιουλίου, έχει ήδη προκαλέσει πολιτικό σεισμό στη Γαλλική Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία σύμφωνα με τον πόλεμο. Το αριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο, οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι παραμένουν στη δεύτερη θέση και το κεντρώο κόμμα του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στην τρίτη θέση.
«Η ξέφρενη προέλαση των εθνικιστών» είναι ο τίτλος της ανάλυσης της εφημερίδας ΤΑΖ. «Η ακροδεξιά συνεχίζει την ταχεία της πορεία με ποσοστό υψηλότερο από αυτό των ευρωεκλογών (…) Αυτό καταδεικνύει την ταχεία κατάρρευση των φιλελεύθερων κομμάτων, που εκπροσωπούνταν προηγουμένως στον κυβερνητικό συνασπισμό του Μακρόν. Αντιμέτωποι με την πρόοδο της ακροδεξιάς, η Τα κόμματα της αριστεράς αντιπολίτευσης συγκεντρώθηκαν για να σχηματίσουν ένα νέο εκλογικό μέτωπο και έτσι έχουν κερδίσει έδαφος, αλλά τα ποσοστά τους είναι απλώς μια τάση και δεν επιτρέπουν πραγματικές αλλαγές, γιατί στην πλειονότητα των εκλογικών περιφερειών θα υπάρξει δεύτερος γύρος με δύο. ή τρεις υποψήφιοι Η άνοδος της ακροδεξιάς θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί».
Η πρώτη ακροδεξιά κυβέρνηση μετά το καθεστώς του Βισύ;
Στο σχόλιό του το Γερμανικό Δίκτυο Συντακτών RND επιβεβαιώνει ότι για τον Μακρόν «το διακύβευμα ήταν μεγάλο και πάνω από όλα έπαιξε άσχημα. Δεν κατάφερε να συνειδητοποιήσει ότι πολλοί Γάλλοι δεν θεωρούν τη σύνθεση του Κοινοβουλίου ως προβληματική, αλλά μάλλον απορρίπτουν τον Μακρόν ως πρόεδρο. Οι λόγοι είναι πολλοί, όχι πάντα δίκαιοι και μερικές φορές συνδέονται με το ίδιο το γαλλικό πολιτικό σύστημα, το οποίο δίνει μεγάλη εξουσία στον πρόεδρο. »
“Ωστόσο, ακριβώς επειδή το Κοινοβούλιο δεν είναι το πρόβλημα, η αλλαγή της σύνθεσής του δεν μπορεί να δώσει λύση. Η κατάσταση φαίνεται μπερδεμένη και δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα ξεκάθαρο αποτέλεσμα σε μια εβδομάδα, αλλά μάλλον να φοβόμαστε. Εάν το Ράλι Εθνικό κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, αυτό θα ήταν η πρώτη ακροδεξιά κυβέρνηση στη Γαλλία μετά το καθεστώς του Βισύ.
Macron, Κοινοβούλιο και 2027
Στην ανάλυσή της για το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία, η Νοτογερμανική Zeitung δηλώνει ότι εάν καμία πολιτική δύναμη δεν πετύχει απόλυτη πλειοψηφία, η Βουλή θα αποκλειστεί. «Αυτό θα αποτελούσε μια νέα πρόκληση για τη Γαλλία: η χώρα δεν έχει την κουλτούρα των κυβερνήσεων συνασπισμού, κάτι που θα ήταν απαραίτητο για τη δημιουργία μετεκλογικών συμμαχιών. Δεν υπήρξαν ποτέ ανεξάρτητοι τεχνοκράτες στη Γαλλία. Και ο Μακρόν δεν θα μπορέσει να διαλύσει ξανά το Κοινοβούλιο τον επόμενο χρόνο», σημειώνει ο SZ.
Στη συνέχεια η εφημερίδα του Μονάχου έθεσε το ερώτημα: «Ένας χρόνος με αδιέξοδο στη Βουλή; Πολλοί σχολιαστές πιστεύουν ότι αυτή η περίοδος θα μπορούσε να διαρκέσει ακόμη περισσότερο. Ο πρόεδρος είπε πριν από τρεις εβδομάδες ότι δεν θα παραιτηθεί πριν από το τέλος της θητείας του τον Μάιο του 2027. Όμως η πολιτική πίεση θα μπορούσε σύντομα να ενταθεί και να τον αναγκάσει να το κάνει. «Το απόγευμα της Κυριακής χιλιάδες πολίτες βγήκαν στους δρόμους πολλών πόλεων για να διαδηλώσουν κατά των εκλογικών αποτελεσμάτων και κατά των υψηλών επιδόσεων της ακροδεξιάς».
Από τον Lionel Jospin στον Jordan Bardela
Η Zeit, στη εις βάθος ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων, επιχειρεί μια σύγκριση με τη συμβίωση Σιράκ-Ζοσπέν το 1997 με πιθανή άνοδο στην εξουσία του ακροδεξιού Τζόρνταν Μπαρντέλα, πρωθυπουργού που επέλεξε η Μαρίν Λεπέν, με τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν: «Η ιστορία δείχνει το εξής. Ένας Μπαρντέλα ως Πρωθυπουργός μπορεί να αλλάξει πολλά πράγματα. Όταν ο σοσιαλιστής Lionel Jospin έγινε πρωθυπουργός και ο συντηρητικός Jacques Chirac ήταν πρόεδρος, κατάφερε να περάσει την εβδομάδα των 35 ωρών. Ένα αριστερό σχέδιο λοιπόν κατά του συντηρητικού αρχηγού κράτους. Η εμπειρία των δήμων όπου βασιλεύει η ακροδεξιά δείχνει ότι όταν η εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια τους, αυξάνεται αντί να μειώνεται. «Δεν θα αναγνωρίσετε μια χώρα υπό τη Λεπέν», προβλέπει ένας αντίπαλος από το Freys, στη νότια Γαλλία, όπου η εξουσία βρίσκεται στα χέρια του φίλου της Λεπέν, Ντέιβιντ Ρασλίν, εδώ και δέκα χρόνια. Είναι λοιπόν η επιτυχία του Λαϊκού Μετώπου που θα καθορίσει πώς θα είναι η Γαλλία μετά την επόμενη Κυριακή. »
Πηγή: Deutsche Welle
