Ο Keir Starmer δεν είναι καλός. Δεν είναι παθιασμένος ομιλητής. Δεν συγκινεί, δεν ξεσηκώνει πάθη, δεν ξεσηκώνει πλήθη. Είναι καλοντυμένος, σοβαρός, μετρημένος και απίστευτα… βαρετός.
Στα καλύτερά του, είναι «σαν δάσκαλος έτοιμος να εμφανιστεί σε σχολική ντίσκο», σχολιάζει το Politico. Ακόμη πιο καυστικός, οι New York Times τον ονόμασαν το αστέρι του «50 Shades of Beige».
Η έμπνευση για τον… Mark Darcy;
Στα βρετανικά ταμπλόιντ διαβάζουμε μάλιστα ότι ο ηγέτης των Εργατικών, που θριάμβευσε στις εκλογές της Πέμπτης και ορκίστηκε πρωθυπουργός, είναι αυτός που ενέπνευσε έναν από τους βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου Bridget Jones, που διασκευάστηκε με επιτυχία για τη μεγάλη οθόνη. Μιλάμε φυσικά για τον σοβαρό δικηγόρο Mark Darcy, ο οποίος κλέβει την καρδιά του πρωταγωνιστή.
Αυτό δεν είναι απίθανο: η Darcy (που υποδύεται ο Colin Firth) και ο Starmer είναι και οι δύο δικηγόροι ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Στάρμερ έζησε στην Οξφόρδη και στο Λιντς, όπου ζούσε και η Έλεν Φίλντινγκ, δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου. Η μεγάλη νομική μάχη του Starmer με τα McDonald’s έγινε πρωτοσέλιδο στα τέλη της δεκαετίας του 1990, την εποχή που ο Fielding έγραφε το πρώτο του μυθιστόρημα της Bridget Jones. Ο Starmer σχολίασε ότι αυτό είναι «πολύ κολακευτικό», αν είναι αλήθεια.
Όχι άλλο… η τρέλα
Είναι τελικά τόσο γοητευτική η πλήξη; Εάν έχετε ζήσει 8 χρόνια χάους και χάους, πιθανότατα έχετε ζήσει.
Συντηρητικό πανδαιμόνιο
Από το Brexit, η Βρετανία έχει βυθιστεί σε διαρκές χάος. Από την παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον και της Τερέζα Μέι που διαπραγματεύονταν συμφωνία με την ΕΕ για 3 χρόνια. που απέτυχε να κερδίσει την έγκριση του Κοινοβουλίου, του Boris Johnson και του Partygate και του Πρωθυπουργού – μια παρωδία της Liz Truss στην πιο σοβαρή, αλλά μάλλον «ελαφρώς» Rishi Sunak.
Ο Στάρμερ απέτισε φόρο τιμής στον τελευταίο, λέγοντας: Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον απερχόμενο πρωθυπουργό, Ρίσι Σουνάκ. Το επίτευγμά του ως πρώτος Αγγλοασιάτης Πρωθυπουργός της χώρας μας και η επιπλέον προσπάθεια που θα απαιτούσε, δεν πρέπει να υποτιμάται από κανέναν. »
Άλλωστε, δεν ήταν τόσο πολύ που οι Βρετανοί δεν ήθελαν τον Σουνάκ. Δεν άντεχαν άλλο τους Συντηρητικούς, ένα κόμμα που σε 14 χρόνια εξουσίας άλλαξε πέντε ηγέτες και πρωθυπουργούς, εν μέσω συνεχών κρίσεων, σκανδάλων και αναταραχών. Δεν άντεξαν άλλο… την τρέλα.
Στη μάχη Μπάιντεν-Τραμπ
Ήταν ακριβώς αυτό το συναίσθημα που οδήγησε στην εκλογή του Τζο Μπάιντεν το 2020. Οι Αμερικανοί δεν συνειδητοποίησαν ξαφνικά σήμερα ότι ο Μπάιντεν ήταν γέρος. Το ήξεραν πριν από 4 χρόνια. Είχαν όμως ζήσει 4 χρόνια… τρέλας επί Ντόναλντ Τραμπ. Σήμερα, αφού έζησαν τη βαρετή εκδοχή, ετοιμάζονται να επιστρέψουν στην πρώτη επιλογή. Και αφήστε τον Starmer να το έχει υπόψη του επίσης. Γιατί τελικά αυτό που θέλει κάθε εκλογικό σώμα είναι η αποτελεσματικότητα.
