Ο Αντώνης Τσαπατάκης έχει πλέον δύο Ολυμπιακά μετάλλια, ένα χάλκινο μετάλλιο στο Τόκιο και ένα ασημένιο στο Παρίσι.
Ο Κρητικός αθλητής κατέλαβε τη δεύτερη θέση στον τελικό των 100μ. Εμπρός SB4 στους Παραολυμπιακούς και μόλις κρέμασε το ασημένιο μετάλλιο στο στήθος το πανηγύρισε με την ψυχή του.
«Έχω την αίσθηση ότι για μια ακόμη μέρα ήμουν και έμεινα ελεύθερος», ήταν τα πρώτα του λόγια στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα. “Άλλη μια μέρα που έκανα το καλύτερο δυνατό και δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα γιατί ξέρω ότι έδωσα τα πάντα. Για κάθε αγώνα είμαι χαρούμενος, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αλλά γνωρίζοντας ότι έδωσα περισσότερα από όσα μπορούσα”, συνέχισε. , καταλήγοντας: “Το ασημένιο μετάλλιο δεν σημαίνει τίποτα, εκτός από το ότι είναι άλλη μια μέρα δουλειάς. Η ζωή είναι ένας καθημερινός αγώνας που δεν ξέρεις ότι υπάρχει. .”
Ο Αντώνης Τσαπατάκης μίλησε στη Σάσα Σταμάτη για την προσπάθεια που έφερε αυτή τη μεγάλη διάκριση και στέλνει το δικό της μήνυμα στον κόσμο να μην φοβάται, αλλά να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του.
Πώς σου φαίνεται το ασημένιο μετάλλιο που κέρδισες στο Παρίσι;
Έκανα τα δυνατά μου. Είμαι περήφανος γιατί έκανα το καλύτερο δυνατό.
Περιμένατε να λάβετε μια τόσο μεγάλη διάκριση;
Και φυσικά όλα ήταν προγραμματισμένα. Το αποτέλεσμα δεν με εξέπληξε. Όλα ήταν σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Πού αφιερώνεις το μετάλλιό σου;
Σε όλους όσους προσπαθούν και αποτυγχάνουν αλλά συνεχίζουν να προσπαθούν.
Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σας;
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόπλων Δυνάμεων που θα γίνει τον Δεκέμβριο στη Γερμανία και φυσικά τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Θέλω να στείλεις ένα μήνυμα στον κόσμο για το πώς το έκανες.
Κάθε άνθρωπος έχει τους αγώνες του. Δεν υπάρχει κανένας που να μην έχει προβλήματα. Ένας άνθρωπος που δεν έχει προβλήματα είναι αυτός που δεν φαντάζεται ότι έχει εξελιχθεί και που ζει μια ζωή χωρίς ύπαρξη. Θέλω η ζωή μου και η ζωή των ανθρώπων να έχει προβλήματα, για να εκτιμήσουμε τις αξίες και όλα όσα έχουμε ξεχάσει τελευταία. Η φρενίτιδα της γρήγορης απόκτησης μας έκανε να ξεχάσουμε τις δυνατότητες που έχουμε στη διάθεσή μας.
Ποιοι ήταν δίπλα σου όλα αυτά τα χρόνια;
Δεν έχω καταφέρει τίποτα μόνος μου, αλλά με τους ανθρώπους που με στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια, με την οικογένειά μου και τους προπονητές μου. Ακόμη και όταν τα αθλήματα αναπηρίας δεν ήταν πολύ γνωστά, με βοήθησαν. Κάθε μέρα ερχόταν και ένας χορηγός.
Ποιο είναι το μότο της ζωής σας;
Ο κανόνας της ζωής μου είναι οι ανάγκες και οι επιθυμίες μου.
