Ή Δεσποινίς Μοιραράκη με αφορμή τη νέα σειρά επεισοδίων του Cash or Trash έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και μίλησε για την απώλεια του συζύγου της και τη μάχη της με τον καρκίνο.
Η απουσία του συζύγου σας δεν σας έκανε να θέλετε να μετακομίσετε;
Οχι. Αφού μπόρεσα να δεχτώ και να αντιμετωπίσω τον θάνατό του καθώς «έφυγε» και στα δύο μου χέρια και τον έβλεπα να λιώνει αργά σαν κερί και δεν πέθανα πριν «φύγει», αυτό είναι το μόνο που μπορώ να αντέξω. Είμαι η επιθυμία του να είναι δυνατός. Έχω και τα παιδιά μου δίπλα μου. Η ζωή είναι το πιο πολύτιμο δώρο του Θεού και πρέπει να την προστατεύουμε και να την αγαπάμε. Θεωρώ λοιπόν τον εαυτό μου πολύ τυχερό και τυχερό που υπάρχω και έχω βιώσει αυτή την τέλεια σχέση. Γιατί ήταν μια σχέση ζωής. Οι συγκινητικές στιγμές που ζήσαμε με τον Γιάννη ήταν μοναδικές. Αγάπη, ρομαντισμός, υποστήριξη, σεβασμός, αφοσίωση, το κρατάω σαν φυλαχτό και προχωρώ…
Είχε μάθει ο Τζον ότι είχε καρκίνο;
Ήταν Νοέμβριος του 2019. Είχα μια μεγάλη παράσταση στο Hilton και ο John ανακάλυψε ότι είχε καρκίνο δύο μέρες πριν την εμφάνισή του. Δεν μου το είπε όμως γιατί δεν ήθελε να μου δημιουργήσει προβλήματα στη δουλειά μου. Αυτό ήταν το μεγαλείο του John – ποιος άλλος θα το έκανε αυτό; Μου το αποκάλυψε μετά από είκοσι μέρες, όταν επιστρέψαμε σπίτι, γιατί ήμασταν εκείνη την ώρα στο ξενοδοχείο. Από εκείνη τη στιγμή πιστέψαμε και οι δύο ότι θα τον νικήσουμε και ότι θα επιζήσει. Δεν το είπαμε σε κανέναν εκείνη τη στιγμή. «Δεσποινίς, δεν θέλω να είμαστε θέμα συζήτησης. Δεν θέλω να μας λυπούνται», μου έλεγε συνέχεια. Μετά καταφέραμε να το συντηρήσουμε, γιατί ακολούθησε η πανδημία του κορωνοϊού και ήμασταν όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας.
Όμως μετά από ένα χρόνο, τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν. Υπέφερε για τρία χρόνια, έκανε μεταστάσεις και υποβαλλόταν τη μια επέμβαση μετά την άλλη. Αλλά ήταν πολύ δυνατός και ήμουν σίγουρος ότι θα φτάναμε εκεί. Πίστεψα στο θαύμα της Παναγίας. “Μην ανησυχείς. Δεν θα σε αφήσω μόνη. Θα είμαστε μαζί για πάντα”, μου είπε.
Αλλά το τελευταίο εξάμηνο, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι μπορεί να τον χάσω. Μου το είπαν και οι γιατροί, αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω. Αλλά δεν του είπα τίποτα και προσπαθούσα να δρομολογήσω έργα για το κοινό μας μέλλον, χωρίς να υπάρχει. Πιστεύω ότι αν έχω κάνει ένα πράγμα στη ζωή μου, είναι ότι έχω υποστηρίξει ηθικά τον άντρα μου. Ήμουν η μοναδική του νοσοκόμα, δεν έφερνα άλλους ανθρώπους να τον βοηθήσουν. Συνήθως μου έλεγε: «Το τελευταίο πράγμα που θέλω στη ζωή μου είναι να είσαι η νοσοκόμα μου». » Ήμουν πάντα μαζί του με όλο μου το είναι.
