«Ποτέ μην παίρνετε τον εαυτό σας πολύ στα σοβαρά, αν το κάνετε, θα γράψετε μόνο ανοησίες».
Η παρουσία του στη σκηνή είναι τόσο ιδιαίτερη που δημιουργεί ένα μαγνητικό πεδίο ανάμεσα σε αυτόν και το κοινό. Εκστατικοί ρυθμοί, περίεργη κινησιολογία, σκοτάδι. Λευκό μακιγιάζ προσώπου, μαύρα μάτια και χείλη και αυτός, πίσω από τον χαρακτήρα του Eddie Dark, mίλα για τον θάνατο, την αγάπη και το άγχος που διακατέχει ολόκληρο το σώμα τουπίσω από μια σιλουέτα που μοιάζει σαν να βγήκε από ταινία τρόμου.
Από μικρός ζωγράφιζε τη ζωή του στα κόμικς, προσπαθώντας να το καταλάβει, αλλά την ανάγκη να εκφράσει τον βαθύτερο εαυτό του, μεταμορφώθηκε σε μουσική και λόγια.
Νιώθει σαν ξεχασμένος ροκ σταρ που επιβιώνει σε μια κοινωνία που πεινάει για αυτούς που θα ανέβουν στην επιφάνεια και θα ανατρέψουν τα πάντα. Στα λόγια και στα κομμάτια του σιγοβράζει οργή, θυμός, απογοήτευση. Προχωρά στα μονοπάτια της freak wave pop και ζητά μια εθνική εναλλακτική σκηνή που δεν θα αποτελείται από καλλιτέχνες, αλλά από μικρές βόμβες μαζικής καταστροφής. Δεν θέλει να πάρει τον εαυτό του στα σοβαρά, αλλά κρύβει μέσα του την ανάγκη να κάνει τη ζωή πιο δύσκολη.
Μίλησέ μας για την ενασχόλησή σου με τα κόμικς και πώς έγινε η μετάβαση στη μουσική.
Έντι Νταρκ: Από μικρός μου άρεσε να λέω ιστορίες, αλλά σπάνια κάποιος είχε τη διάθεση να τις ακούσει. Αυτό τους έκανε να μείνουν μέσα μου σε σημείο που αν δεν έκανα κάτι, θα αρρώσταινα. Ο μόνος τρόπος που βρήκα διέξοδο για αυτές τις ιστορίες ήταν μέσω των κόμικς.
Το ότι μόνο ένα στυλό και ένα τετράδιο ήταν αρκετά για να πω αυτό που ήθελα να πω ήταν λυτρωτικό. Αν κάτι με ενοχλούσε πραγματικά, θα έκανα μια μονοσέλιδη ταινία για αυτό και ξαφνικά θα είχε νόημα.
Ζωγράφισα τη ζωή μου και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να την καταλάβω, έφτιαξα μια καρικατούρα του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου και αυτό μου επέτρεψε να δω τα πράγματα πολύ πιο σφαιρικά και να τα πάρω λιγότερο σοβαρά.
Η στροφή προς τη μουσική έγινε τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής μου, γιατί τα κόμικς που έφτιαχνα είχαν αρχίσει να με ανησυχούν, γίνονταν όλο και πιο «απαισιόδοξα». Έπρεπε λοιπόν να βρω έναν νέο τρόπο έκφρασης για να βγω από το χάος στο οποίο είχα μπει. Η μουσική ήταν η πιο απλή.
Ποιος είναι ο Νίκος πίσω από τον χαρακτήρα του Eddie Dark; Βρίσκεις κοινά σημεία που έχεις ως άνθρωπος με αυτά που έχεις κατασκευάσει καλλιτεχνικά;
Δυστυχώς δεν το θυμάμαι πια. Ο Έντι δεν τον αφήνει πια να βγει πολύ. Αλλά αν θέλετε πραγματικά να μάθετε, απλά δώστε προσοχή στους στίχους.
Με την ευκαιρία, πώς προέκυψε αυτό το όνομα;
Ήθελα να κοροϊδεύω ονόματα όπως το «Sid vicious» και κάπως έτσι γεννήθηκε ο Eddie Dark.
Η σιλουέτα σας επηρεάζεται από μια ταινία, μουσική ή κάτι που σκεφτήκατε όταν δημιουργούσατε κόμικ;
Η φιγούρα του Έντι είναι εμπνευσμένη κυρίως από τις ταινίες και πιο συγκεκριμένα από το «The Phantom of the Paradise». Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, στα 6 μου, η μητέρα μου μου έδειξε το κόμικ «Το κοράκι», και ίσως αυτό έπαιξε ρόλο.
Φοβάστε το σκοτάδι ή είναι πηγή έμπνευσης για εσάς;
Το να φοβάσαι το σκοτάδι σημαίνει να ζεις μόνο στο φως, που μπορεί να σε τυφλώσει.
Σε μια πόλη τόσο αποπνικτική όπως η Αθήνα, υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μέρος που σας ενθουσιάζει περισσότερο;
Έχω εξερευνήσει κάθε γωνιά της Αθήνας πάνω από εκατό φορές. Νύχτα, μέρα, χειμώνας, καλοκαίρι κ.λπ. Άλλωστε μόνο οι δικοί του με ενθουσιάζουν.
Τα λόγια σας περιέχουν έντονα στοιχεία μελαγχολίας και απογοήτευσης. Ταιριάζουν με την ψυχολογία σου;
Είναι εντάξει να είσαι λυπημένος, αλλά νομίζω ότι είμαι απλώς λυπημένος τώρα. Και η διαφορά είναι πολύ ουσιαστική.
Σε τρομάζει περισσότερο η απώλεια του θανάτου ή η απώλεια μιας αγάπης;
Υπάρχει διαφορά;
Αν μπορούσατε να κυκλοφορήσετε ένα τραγούδι με έναν νεκρό καλλιτέχνη, ποιος θα ήταν;
Δεν το σκέφτηκα ποτέ, αλλά θα πω με απόλυτη σιγουριά τον Λου Ριντ.
Έχετε πει ότι είστε ροκ σταρ σε μια εποχή που δεν χρειάζεται ροκ σταρ. Ίσως τελικά είναι απαραίτητο;
Μην κάνετε λάθος, ο Eddie Dark είναι μια παρωδία ενός rockstar, δεν είναι rockstar. Μέχρι τώρα πίστευα ότι κάτι τέτοιο ήταν περιττό και ότι ήταν απλώς ένα «μετα» αστείο εκ μέρους μου, αλλά τελευταία έχω παρατηρήσει ότι αυτός ο χαρακτήρας έχει ενοχλήσει πολύ κόσμο που θα έπρεπε.
Οπότε ναι, η κοινωνία χρειάζεται περισσότερους ροκ σταρ. Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να είναι θαρραλέοι και πρόθυμοι να κάνουν ό,τι χρειάζεται. Άνθρωποι που δεν θέλουν να κάνουν μουσική επειδή θέλουν να γίνουν μουσικοί, αλλά επειδή θέλουν να ουρλιάξουν στο μικρόφωνο και να σπάσουν τα ηχεία. Μακάρι να υπήρχαν περισσότερα έργα με αυτή τη νοοτροπία. Θέλω μια εναλλακτική μουσική σκηνή αποτελούμενη από μικρές βόμβες μαζικής καταστροφής και όχι καλλιτέχνες.
Υπάρχει χώρος για ρομαντικούς και μουσικούς το 2024;
Κανένας αληθινός ρομαντικός δεν θα ήθελε να είναι εδώ. Άρα το αν υπάρχει χώρος δεν με αφορά.
Είναι το άγχος ένα συναίσθημα που σε καθορίζει ως άνθρωπο; Υπάρχει κάτι που σε βοηθά να χαλαρώσεις;
Το άγχος είναι η ζωή μου. Ξυπνάω αγχωμένος και κοιμάμαι αγχωμένος. Γεννήθηκα με άγχος και με αυτό θα πεθάνω. Μέχρι στιγμής δεν έχω βρει κάτι που να με χαλαρώνει.
Τι σου δίνει περισσότερη ενέργεια κάθε μέρα;
Η ανεξήγητη ανάγκη να περιπλέξει τη ζωή μου.
Σας έχει δοθεί κάποια συμβουλή που σας έχει ανοίξει το μυαλό;
«Ποτέ μην παίρνετε τον εαυτό σας πολύ στα σοβαρά, αν το κάνετε, θα γράψετε μόνο ανοησίες».
Τι θα σου έλεγε το 10χρονο παιδί σου για όσα έχεις καταφέρει και τι κάνεις σήμερα;;
Νομίζω ότι θα έλεγε απλώς «ευχαριστώ».
Πείτε μας κάτι για τον δίσκο που κυκλοφορεί τώρα.
Το νέο άλμπουμ είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το προηγούμενο. Πολύ πιο «βαρύ» και θυμωμένο. Είχα την τύχη να γνωρίσω έναν πολύ ιδιαίτερο άνθρωπο που με άλλαξε εντελώς ως μουσικό. Έδρασε ως μούσα μου και μου αποκάλυψε ποια μουσική ήθελα πραγματικά να κάνω. Πραγματικά ανυπομονώ να το μοιραστώ με τον κόσμο και νομίζω ότι θα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιημένοι.
