Τα χέρια μου είναι τόσο χαλαρά που οι μύες μου έχουν παραλύσει.
«Πώς είναι η φαντασία σου;» Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που δέχτηκα από τον Στέφανο όταν κάθισα απέναντί του στη μεγάλη πολυθρόνα με την κίτρινη κουβέρτα. «Λοιπόν, υποθέτω», απάντησα.
Βρισκόμαστε κάπου στην Καλλιθέα, ένα βροχερό απόγευμα. Ο θόρυβος του δρόμου και της κίνησης εξαφανίζεται μόλις μπείτε στον χώρο που στεγάζει το γραφείο σας. Μας οδηγεί σε ένα ελαφρώς σκοτεινό δωμάτιο. Μέσα υπάρχει ένα γραφείο με διάφορα μικρά αντικείμενα, χρήσιμα στην ακόλουθη διαδικασία ύπνωσης, συμπεριλαμβανομένου ενός μετρονόμου και μερικές γυάλινες σφαίρες. Κάθομαι στην καρέκλα και αυτός κάθεται σε μια καρέκλα στα αριστερά μου. Το άγχος που είχα νιώσει πριν δοκιμάσω αυτή τη διαδικασία εξαφανίστηκε μόλις μπήκα στο δωμάτιο και με προετοίμασε για αυτό που θα ακολουθούσε.
Τα πάντα, από τη μυρωδιά μέχρι τους ήχους που χρησιμοποιεί για να βοηθήσει τον ασθενή να επιτύχει βαθιά χαλάρωση, ή αλλιώς, να τον υπνωτίσει, να δημιουργήσει ένα αίσθημα οικειότητας. Όπως μου εξήγησε ο Στέφανος Λέων Βαούτης – που ασχολείται με την Υπνοθεραπεία και το Hypno Coaching– πολλοί άνθρωποι, σε ποσοστό 15%, δεν μπορούν να αφεθούν και να φτάσουν σε ένα επίπεδο χαλάρωσης, ενώ το 15% των ανθρώπων μπορεί να υπνωτιστεί πολύ γρήγορα.
Για πολλούς η ύπνωση θεωρείται κάτι σαν κομπογιαννισμός και συχνά τη συνδέουν με το μεταφυσικό και δεν αναγνωρίζεται ακόμη στη χώρα μας ως μορφή θεραπείας. Είναι μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης, όπου το ασυνείδητο μέρος του μυαλού μας είναι «ξεκλειδωμένο».
Αυτό προέρχεται, όπως μας λέει ο Στέφανος, από έναν μηχανισμό που διατηρούν τα ζώα μεταξύ τους – για παράδειγμα, τη μαγνητική οπτική επαφή που αναπτύσσει ένα φίδι όταν βρίσκεται μπροστά σε ένα ποντίκι που είναι το θήραμά του. Αυτά τα δευτερόλεπτα όπου τα μάτια τους συναντιούνται και όπου το ποντίκι αποστεώνεται, είναι εκείνα που μπορούν να συγκριθούν με τη διαδικασία της ύπνωσης στον άνθρωπο.
Διαβάστε επίσης: «Κάτι μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης»: Υπνωτιστής μιλάει για το περίεργο επάγγελμά του
«Πολλοί άνθρωποι έρχονται εδώ με τραύματα που ούτε καν θυμόντουσαν και βουτώντας στο υποσυνείδητό τους τα βγάζουν στην επιφάνεια. Πολλοί έχουν άγχος και προβλήματα ύπνου και κάνοντας συνεδρίες που διαρκούν από 1,5 έως 2 ώρες, το καταφέρνουν», μου λέει ο Στέφανος.
Όταν κάποιος μπαίνει στη διαδικασία να δοκιμάσει την ύπνωση για πρώτη φορά, η συνεδρία ξεκινά με ασκήσεις δεκτικότητας, συνεχίζει με ένα σύντομο ιστορικό, μετά αρχίζει η βαθιά χαλάρωση για να επιτευχθεί ύπνωση και στις επόμενες συνεδρίες, υπάρχουν συνεδρίες που εμβαθύνουν στα παιδικά τραύματα. ανησυχίες, αγωνίες. άγχος και οτιδήποτε άλλο θέλουμε να διορθώσουμε. «Η ύπνωση θεραπεύει την ψυχή», μας λέει. Άλλωστε, οι περισσότεροι ασθενείς που έρχονται σε αυτόν έρχονται αντιμέτωποι με αγχώδεις διαταραχές και έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης.
Έτσι ξεκινά η συνεδρία. Ο Στέφανος έρχεται μπροστά μου και μου ζητάει να σχηματίσω με τα χέρια μου το γράμμα «Τ» βάζοντάς τα το ένα πάνω στο άλλο. Μετά μου ζητάει να χαλαρώσω το χέρι από πάνω, το σηκώνει και μου λέει να το αφήσω όταν το αφήσει να κατέβει. Το ίδιο κάνει και με το άλλο χέρι.
Έπειτα παίρνει μια μικρή γυάλινη σφαίρα, την αρπάζει και την τοποθετεί ακριβώς μπροστά από το μέτωπό μου, ζητώντας μου να εστιάσω το βλέμμα μου πάνω της ενώ τη μετακινεί από αριστερά προς τα δεξιά.
Φέρνει το χέρι του στα μάτια μου και μου λέει να τα κλείσω πολλές φορές, εισπνέοντας και βγάζοντας βαθιά. «Νιώστε τους μύες γύρω από τα μάτια να χαλαρώνουν, τα βλέφαρά σας βαραίνουν και δεν μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας». Σε κάθε βήμα δίνεις οδηγίες και ήδη νιώθω χαλαρός.
Με κάθε εισπνοή και εκπνοή που παίρνω, νιώθω ένα μεγάλο βάρος να σηκώνεται από πάνω μου. «Νιώσε πώς κάθε μυς, κάθε αδένας, κάθε κύτταρο, κάθε νεύρο χαλαρώνει όλο και πιο βαθιά, από το κεφάλι μέχρι τις άκρες των δακτύλων των ποδιών», μου λέει μετά, ένα ένα, μου σηκώνει τα χέρια και μου λέει να τα αφήσω να πέσουν. παρακάτω. Νιώθω ήδη ότι το σώμα μου έχει «λυθεί».
«Μόλις αγγίξω το μέτωπό σας, θα αρχίσετε να μετράτε αντίστροφα από το 100 και με κάθε αριθμό θα λέτε «Χαλαρώνω πιο βαθιά», μέχρι να εξαφανιστούν οι αριθμοί, να εξαφανιστούν, μέχρι να πετύχετε χαλάρωση και να μην μπορείτε πλέον να μετράτε». Πράγματι, αρχίζω να μετράω αντίστροφα και γύρω στο 91, αρχίζω να χάνομαι. «Έχω χαθεί», αναφωνώ.
Ακολουθούν μερικά δευτερόλεπτα απόλυτης σιωπής, κατά τη διάρκεια των οποίων μου ζητά να επικεντρωθώ στην αναπνοή μου και στους χτύπους της καρδιάς μου και να καθαρίσω το μυαλό μου από κάθε σκέψη. Να μπούμε σε φάση βαθιάς χαλάρωσης. Εκείνη τη στιγμή, εκείνα τα λεπτά, νιώθω ότι χάνω την αίσθηση του χρόνου, μην καταλαβαίνω πού βρίσκομαι και τι μου συμβαίνει. Τα χέρια μου είναι τόσο χαλαρά που οι μύες μου έχουν παραλύσει. Τα πόδια μου έχουν αρχίσει να παγώνουν και νιώθω πιο χαλαρή από ποτέ.
Με παίρνει πίσω και ξεκινάμε πάλι την ίδια διαδικασία, αλλά μόλις τη δεύτερη φορά αρχίζει να δημιουργεί μια νοερή εικόνα μέσω της οποίας μεταφέρομαι στη μέση του πουθενά.
“Φανταστείτε ότι βρίσκεστε κάπου στο σύμπαν, μέσα σε ένα ποτήρι που λειτουργεί ως ασπίδα γύρω σας. Τώρα φανταστείτε ένα λευκό υγρό φως να απλώνεται στο δεξί σας πόδι. Αναπνεύστε βαθιά και με την εκπνοή, διώξτε το μαύρο σύννεφο από μέσα σας, διώξτε κακή ενέργεια, άγχος, τοξικότητα, αρνητικά συναισθήματα» μου λέει. Με κάθε αναπνοή που παίρνω, εστιάζω σε κάθε σημείο του σώματός μου, από τα πόδια μέχρι το κεφάλι μου, και με κάθε αναπνοή, απελευθερώνω ένα τεράστιο βάρος που κουβαλάω από το σώμα μου.
«Τώρα νιώστε ότι όταν εισπνέετε, ολόκληρο το σώμα σας γεμίζει με αυτό το λευκό φως και όταν εκπνέετε, διώχνετε την αρνητικότητα».
Όταν με φέρνει απαλά στην πραγματικότητα, μου λέει να ξαναβάλω ενέργεια στα χέρια μου, στα πόδια μου, για να νιώσω ξανά το σώμα μου στον καναπέ. Έχω παγώσει, ανοίγω τα μάτια μου και νιώθω σαν να ξυπνάω από βαθύ ύπνο. Τα χέρια μου είναι λίγο μουδιασμένα και μου χρειάζονται λίγα δευτερόλεπτα για να μπορέσω να τα μετακινήσω.
Είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια διαδικασία διαλογισμού, η οποία στη συνέχεια συνδυάζεται με ψυχοθεραπεία. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια διαδικασία όπου ο χρόνος περνά ανεπαίσθητα, το σώμα χαλαρώνει εντελώς, τα άκρα κρυώνουν καθώς το αίμα κυλάει πιο αργά και το πρόσωπο γίνεται ροζ. Αυτή είναι η διαδικασία της ύπνωσης, ή της βαθιάς χαλάρωσης.
Τεντώνομαι και προσπαθώ να καταλάβω τι συνέβη. Νιώθω μια περίεργη ευφορία, ξεκούραση, ένα απίστευτο αίσθημα χαλάρωσης, σαν να απαλλάχθηκε το σώμα από όλο το άγχος που είχε συσσωρευτεί μέσα του. Ένα αίσθημα γαλήνης που έχω ξεχάσει τι είναι σε μια βάρβαρη καθημερινότητα.
Φεύγω από το γραφείο ανάλαφρος και με καλή διάθεση. Σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι να εγκαταλείψουμε επιτέλους αυτό που μας τρομάζει, να δοκιμάσουμε εναλλακτικές θεραπείες, να μην τρέμουμε στο άγχος του άγνωστου, να μην απορρίπτουμε πριν ζήσουμε.
