Ο Ιβάν Σβιτάιλο βρέθηκε στην εκπομπή «Καλυτέρα Αργά» και μίλησε για τον ερχομό του στην Ελλάδα, τη δύσκολη περίοδο που πέρασε λόγω του αλκοόλ, ενώ εξομολογήθηκε ότι μετά τον θάνατο του πατέρα του δεν μπορούσε άλλο να χορέψει.
«Όταν βρέθηκα σε αυτή τη χώρα και έπρεπε να προσαρμοστώ, από τον Βάνια έγινα Γιάννης μετά Ιβάν. Όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησα να γίνω γνωστός σε όλους χωρίς να ξέρω τον εαυτό μου.
Είμαι σε ένα στάδιο που ήθελα να γνωρίσω τον εαυτό μουχωρίς να παραμένει μόνιμα σε ανάγκη να γίνει αντιληπτός. Το ταξίδι της «κοπριάς» είναι μεγάλο.
Είναι ωραίο να πέφτεις, να σηκώνεσαι και να υποστηρίζεις τον εαυτό σου. Άρα δεν αδικείσαι ποτέ. Τον τελευταίο καιρό βλέπω πολύ κόσμο που νιώθει αδικημένος. Προσπαθώ να στοχεύσω τα βέλη στον εαυτό μου», είπε ο Ιβάν Σβιτάιλο.
Για το πώς ξεπέρασε μια περίοδο εθισμού στο αλκοόλ, ο γνωστός ηθοποιός είπε:
«Δεν είναι σαν να είμαι σε απεξάρτηση. Καθώς βρέθηκα σε μια σκοτεινή περίοδο, αποφάσισα να ξεφύγω από αυτήν.
Το πρόβλημα δεν είναι το ίδιο το αλκοόλαλλά πόσο μπορούμε να ισορροπήσουμε. Όταν έχω δύο κόρες, δύο σκυλιά, μια γυναίκα, δεν μπορώ παρά να νιώθω τυχερός.
Πρέπει να έχεις άλυτο σκοτάδι για να μείνεις στη λάσπη και να μην θέλεις να μείνεις υγιής. »
Τέλος, εξομολογήθηκε ότι δεν μπόρεσε ποτέ να ξαναχορέψει μετά τον θάνατο του πατέρα του, ενώ μίλησε και για την παρενόχληση που δέχτηκε λόγω των κιλών που πήρε κάποια στιγμή στο παρελθόν.
«Έχω πολλούς τραυματισμούς, δεν μπορώ να επιστρέψω στον χορό όπως θα ήθελα, θα ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία. Από τότε που πέθανε ο πατέρας μου, δεν μπορώ πια να χορέψω. Δεν ξέρω γιατί.
Έκανα επίσης μια πραγματικά μεγάλη μετάβαση από τον χορό στο θέατρο. Χόρεψα αρκετά, κυνήγησα το όνειρό μου, ταξίδεψα, χόρεψα με όποιον ήθελα και ένιωθα ότι για να παίξω έναν καλό ηθοποιό έπρεπε να «πεθάνει» ο χορευτής.
Όλα έχουν το βάρος τους. Ήθελα να βουτήξω στο θέατρο χωρίς να έχω τους τρόπους να χορεύω», εξήγησε ο Ιβάν Σβιτάιλο.
Δεν το έκρυψεΔέχτηκα πολύ bullying ότι από εκεί που με έβλεπαν ως χορεύτρια, «κομμάτια», με είδαν σε μια σειρά 140 κιλών.
Όταν αποφάσισα να σταθώ ξανά στα πόδια μου, άρχισα να κάνω πράγματα που αγαπώ, όπως το μπάσκετ.
Άρχισα να τρέχω, μεθοδικά, ήξερα ότι ήταν ένα μακροπρόθεσμο πρόβλημα. Δεν μπορώ να περιμένω ότι η αλλαγή θα συμβεί σε έναν μήνα που μου πήρε ένα μήνα για να καταστρέψω τον εαυτό μου».
