«Τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζονται στο δίπολο της ανικανότητας και του ηρωισμού»
Αν μπορούσε να περιγράψει τα παιδικά της χρόνια, θα διάλεγε τη λέξη «σύγχυση». Να μεγαλώσει μπερδεμένη σχετικά με την αναπηρία τηςκάτι που έχει από καιρό απορρίψει. Πολλά χρόνια της παιδικής του ζωής πέρασε σε νοσοκομεία, γιατρούς και κέντρα αποκατάστασης. Μεγάλωσε προσπαθώντας να ομαλοποιηθεί. Ενώ τα υπόλοιπα παιδιά ονειρεύονταν το επάγγελμα που θα ακολουθούσαν όταν μεγαλώσουν, εκείνη μεγάλωσε για να «γίνει καλή».
Η ιστορία του είπε στον αναγνώστη:
Έφτασα στα 24 και ανακάλυψα ότι η ζημιά μου δεν «θεραπεύτηκε». Σκέφτομαι πόσο θα με είχε σώσει, ψυχολογικά και συναισθηματικά, αν το ήξερα νωρίτερα. Έφτασα στα 25 για να καταλάβω ότι το σώμα μου δεν ευθύνεται για τον αποκλεισμό που βιώνω, αλλά ότι είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής του επιβολής.
Κανείς δεν με προετοίμασε για τον αποκλεισμό που φέρνει η αναπηρία. Κανείς δεν με προστάτεψε με τη δαιμονοποίηση του κακού. Και είναι δύσκολο να μεγαλώσεις και να σκέφτεσαι ότι φταίει το σώμα σου αν σε αποκλείουν από την καθημερινότητα, από σχολικές διακοπές, από αθλήματα, από φίλους, από ταξίδια κ.λπ. Και είναι εντελώς απελευθερωτικό να μαθαίνεις και να συνειδητοποιείς ότι δεν φταίει το σώμα σου, ότι η αναπηρία είναι ο αποκλεισμός που βιώνεις και ότι μπορεί να αλλάξει – χωρίς να αλλάξει τίποτα στο σώμα σου.
Κάντε CrossFit
Ξεκίνησα να κάνω CrossFit πριν από οκτώ χρόνια. Ο αθλητισμός μπήκε στη ζωή μου απροσδόκητα και την άλλαξε εντελώς. Το είχα ακούσει από τις αρχές του στην Ελλάδα από δύο φίλους αθλητές. Δεν ξέρω τι ακριβώς με παρακίνησε. Αλλά νομίζω ότι ήταν η ανάγκη μου να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου και να γίνω μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Μέχρι τότε, η καθημερινότητά μου ήταν γεμάτη κακές συνήθειες – αργά τα βράδια, αλκοόλ, τσιγάρα, κατάθλιψη. Ήθελα να αλλάξω. Ήθελα να βρω τον εαυτό μου.
Ένα βράδυ, ήμουν έξω με έναν φίλο και συναθλητή. Του περιέγραφα πόσο μου αρέσει αυτό το άθλημα. Μετά μου είπε ότι ο προπονητής του ήθελε να φροντίσει ένα άτομο με κινητική αναπηρία. Δεν έχασα χρόνο και έκλεισα ραντεβού μαζί του. Ο Θανάσης, ο πρώτος μου προπονητής στο Comradery, είναι ο άνθρωπος που σημάδεψε την αλλαγή μου, με έμαθε να βρίσκω το εσωτερικό μου κίνητρο, να γίνω μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου σωματικά και ως προσωπικότητα.
Όταν πρωτοξεκίνησα, κυριολεκτικά δεν μπορούσα να καθίσω και να σηκωθώ από το κουτί χωρίς βοήθεια. Μου πήρε πολύ χρόνο και επιμονή για να μάθω το σώμα μου και να προσαρμόσω τις ασκήσεις. Εκείνη την εποχή, δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξη προσαρμοστικού CrossFit. Ανακαλύπταμε ανεξερεύνητη περιοχή. Όλα αυτά τα χρόνια, έχω παρακολουθήσει τέσσερα γυμναστήρια CrossFit και έχω εκπαιδευτεί από εξαιρετικούς προπονητές που έχουν συμβάλει σε αυτό που έχω γίνει σήμερα.
Σήμερα προπονούμαι στο NorthZone. Εκεί γνώρισα και τον προπονητή μου, τον Αιμίλιο Πουλίδη. Τον πλησίασα για να με βοηθήσει στα προκριματικά βίντεο και καταλήξαμε να προετοιμαστούμε για τους αγώνες. Είναι ο πρώτος προπονητής στην Ελλάδα που άνοιξε τον δρόμο για την εκπροσώπηση των αθλητών με αναπηρία σε αγωνιστικό επίπεδο. Και εκτός από τις προπονητικές του γνώσεις, έχει και την κουλτούρα να εντάσσει κατάλληλους αθλητές στο CrossFit. Πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό το βήμα, να αγωνιστώ, με έναν πιο κατάλληλο προπονητή.
Λατρεύω το CrossFit, ταιριάζει στην προσωπικότητά μου. Είναι εκρηκτικό, δυναμικό και εξελισσόμενο. Μου αρέσει που υπάρχει ένταση, αλλαγές και εκπλήξεις. Μου αρέσει που χάρη σε αυτό μπορείς πάντα να ξεπερνάς τα προσωπικά σου όρια. Λατρεύω το γεγονός ότι το ένα λεπτό μπορεί να κρέμομαι από μια μπάρα και το επόμενο να σηκώνω μια μπάρα. Το CrossFit είναι κάτι πολύ περισσότερο από σωματική άσκηση, αναπτύσσει ταυτόχρονα τον χαρακτήρα σου.
Δεν θα κουραστώ ποτέ να το λέω. Μου άλλαξε τη ζωή. Η προπόνηση είναι κυριολεκτικά ο λόγος που σηκώνομαι από το κρεβάτι το πρωί. Όσον αφορά την κινητικότητά μου, πολλοί πιστεύουν ότι κουράζω τα πόδια μου και ότι δεν κάνω τη χάρη στον εαυτό μου. Αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι κάθε χρόνο τα τελευταία οκτώ χρόνια, ήμουν σε καλύτερη φάση. Έμαθα κινήσεις και δεξιότητες μέσα από τον αθλητισμό που οι γιατροί μου είχαν απαγορεύσει να αποκτήσω κατά τη διάρκεια της ζωής μου. Εμπιστεύομαι το σώμα μου και σέβομαι τα όριά του.
Σχεδόν κάθε μέρα, η μέρα μου ξεκινάει με μια προπόνηση. Στη συνέχεια περνάω χρόνο στο σπίτι προετοιμαζόμενος για τη δουλειά ή σπουδάζοντας για το διδακτορικό μου. Μετά πηγαίνω στη δουλειά, αλλά τις μέρες που δεν δουλεύω απολαμβάνω χρόνο με τον εαυτό μου, τον σύντροφό μου ή τους φίλους μου. Γενικά, μου αρέσει να μην μένω στάσιμος. Αλλάζω συνεχώς την καθημερινότητά μου και δουλεύω συνεχώς σε νέα έργα.
«Τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζονται στο δίπολο της ανικανότητας και του ηρωισμού»
Αν επικεντρωθώ στον αθλητισμό, θα πω ότι γενικά τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζονται ανάμεσα στο δίπολο αναπηρία και ηρωισμό, κάτι που οδηγεί σε παρανοήσεις και στερεότυπα. Αν κάποιος δει έναν χρήστη αναπηρικού αμαξιδίου σε έναν αγώνα, συνήθως θα σκεφτεί «Έχει τη δύναμη της ψυχής», «Παρά την κατάστασή του, προσπαθεί» και άλλα παρόμοια πετράδια. Όμως τέτοιες αντιλήψεις υπονομεύουν την ιδιότητα του αθλητή και επικεντρώνονται στο κακό. Ειδικά όταν μιλάμε για αθλητές που συμμετέχουν σε ένα άθλημα, μιλάμε για πάρα πολλές ώρες προπόνησης και πάρα πολλές ατομικές θυσίες. Αυτό δεν πρέπει να τεθεί σε κίνδυνο.
Αυτό οδηγεί στο φαινόμενο της έμπνευσης πορνό όπου τα άτομα με αναπηρία αντικειμενοποιούνται ως έμπνευση για άτομα χωρίς αναπηρία. Και όχι, δεν είναι κακό που κάποιος εμπνέεται από την επιτυχία μου. Αυτό που αποδοκιμάζουμε είναι ο συσχετισμός της έμπνευσης με το κακό.
Πρόκριση στη Wodcelona και τρίτη θέση
Όταν μιλάμε για διαγωνισμούς που αφορούν άτομα με αναπηρία, αναφερόμαστε γενικά σε «ειδικές», «ειδικές» εκδηλώσεις που αφορούν μόνο αυτούς. Η Wodcelona είναι μια εκδήλωση για όλους μας, είναι η πιο περιεκτική εκδήλωση στον κόσμο. ΑΜΕΑ, μη, έφηβοι, ηλικιωμένοι μπορούν και συνυπάρχουν σε έναν διαγωνισμό, στον ίδιο χώρο και να διαγωνίζονται ισότιμα. Στην πραγματικότητα, όλοι ανταγωνιζόμαστε σε κοινά προγράμματα, το καθένα με τις δικές του προσαρμογές κατηγορίας. Η Wodcelona σπάει τα όρια και εξελίσσεται κάθε χρόνο.
Είμαι ο πρώτος Έλληνας CrossFitter με ειδικές ανάγκες που πληροί τις προϋποθέσεις για τη Wodcelona και είμαι πολύ ενθουσιασμένος γι’ αυτό. Η προετοιμασία ήταν αρκετά απαιτητική. Ο Αιμίλιος ήταν δίπλα μου στην προπόνηση αλλά και ψυχολογικά. Δεν είχα ξαναζήσει παρόμοια διαδικασία. Δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω.
Άρχισα να σχεδιάζω το ταξίδι και μετά συνειδητοποίησα πόσα χρήματα χρειάζονται για να αγωνιστώ στο εξωτερικό. Χρήματα που δεν μπορούσα να πάρω πίσω σε ένα μήνα. Έψαξα για χορηγό, αλλά δυστυχώς βρήκα κλειστές πόρτες. Έτσι μπήκα στο crowdfunding. Αυτό δεν είναι κάτι που έχω κάνει στο παρελθόν ούτε ήξερα πώς λειτουργούσε. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τεράστια! Δεν περίμενα να ανακτήσω το ποσό σε 50 ώρες. Ο καθένας βοήθησε με όποιον τρόπο μπορούσε, είτε με ειδοποίηση είτε με χρήματα. Είμαι απερίγραπτα ευγνώμων. Όλοι συνέβαλαν στην πρόκριση στον διαγωνισμό.
Περάσαμε υπέροχα σε όλο αυτό το ταξίδι. Ήμουν γεμάτος ενέργεια και ενθουσιασμό, πηδούσα όλη την ώρα χωρίς λόγο. Γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους στη διοργάνωση καθώς και άλλους αθλητές.
Δεν είχα λάβει μέρος σε κανένα διαγωνισμό πριν, οπότε δεν ήξερα πώς λειτουργούσε. Για παράδειγμα, δεν ήξερα ότι όταν τελείωσα το πρόγραμμα, έπρεπε να επιστρέψω στον τερματισμό, οπότε έχασα μια πρώτη (γέλια). Αυτό που με δυσκόλεψε ήταν ότι οι περισσότεροι αθλητές της τάξης μου είχαν πιο λειτουργικά άκρα και έτρεχαν. Ήμουν σε σοβαρό μειονέκτημα σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Τερμάτισα πρώτος σχεδόν σε κάθε προπόνηση, έχασα την πρώτη θέση τρεις φορές γιατί δεν μπορούσα να τρέξω όπως αυτοί στον τερματισμό.
Στους τελευταίους αγώνες χρειαζόμουν οπωσδήποτε την πρώτη ή τη δεύτερη θέση. Στο πέμπτο λοιπόν, τερμάτισα πρώτος με διαφορά. Όταν ο Εμίλιο και εγώ φτάσαμε στον τερματισμό, μας κυρίευσε τόσο πολύ η συγκίνηση που αγκαλιαστήκαμε και κλάψαμε για λίγο. Αλλά επίσης, κάθε φορά που τελειώναμε, μας κυρίευαν τόσο δυνατά συναισθήματα που όταν ξαναζώ εκείνες τις στιγμές, χαμογελάω.
Υπήρχαν φορές που γύριζα σπίτι χαρούμενος, γιατί τα είχα πάει τόσο καλά, και άλλες φορές, με πείσμα, γιατί είχα αποτύχει. Κάθε μικρή και μεγάλη επιτυχία ή αποτυχία στην προετοιμασία με έφερε στην τρίτη θέση.
«Ελπίζω να ενισχύσω την προσαρμοστική κοινότητα της χώρας»
Η μεταχείριση των αθλητών με αναπηρία είναι γενικά υποτιμητική. Για να αλλάξει αυτό, τα διαχωριστικά πλαίσια πρέπει να είναι σπασμένα. Προπονηθείτε και διαγωνιστείτε μαζί σε κοινές διοργανώσεις, ανεξαρτήτως αναπηρίας. Να σας αντιμετωπίζουν σαν αθλητές και ανταγωνιστές, όχι σαν συμμετέχοντες.
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένταξη στον αθλητισμό. Αντίθετα, βασίζεται σε ειδικά και αμφιλεγόμενα πλαίσια για τα άτομα με αναπηρίες και η συμπερίληψη περιορίζεται στη ρητορική.
Όσον αφορά το άθλημα του CrossFit, τα πράγματα είναι ακόμα πιο περίπλοκα, καθώς είναι στενά συνδεδεμένο με ένα συγκεκριμένο μοντέλο αμαξώματος. Ίσως αυτό έχει αναλυθεί με τα χρόνια, αλλά υπάρχει ακόμα δρόμος. Για να αλλάξουμε, πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας και να επαναδιατυπώσουμε τα στερεότυπα με τα οποία μεγαλώσαμε. Πρέπει να πάψουν να μας φοβούνται ή να μας ηρωοποιούν. Δεν γνωρίζω άλλα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα που να ασχολείται με το CrossFit σε αγωνιστικό επίπεδο. Ελπίζω να γίνουμε πιο πολλοί -και όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο- και να ενισχυθεί η προσαρμοστική κοινότητα της χώρας.
Επίσης, για την ένταξη και προβολή του αθλητισμού, η Πολιτεία από την πλευρά της θα πρέπει να διοργανώνει κοινές εκδηλώσεις, να προσφέρει οικονομική στήριξη -και όχι μόνο- στους αθλητές, αλλά και εκστρατείες αναπλαισίωσης στερεοτύπων.
Θέλω να αφιερώσω τον φράχτη στον Εμίλιο, τον προπονητή μου. Χωρίς αυτόν, ίσως να μην είχα κάνει το ίδιο. Δεν είναι απλώς ένας προπονητής CrossFit, είναι ένας επαγγελματίας που σέβεται τον κάθε αθλητή ως άτομο. Με κέρδισε γιατί ποτέ δεν με αντιμετώπιζε διαφορετικά από τους άλλους αθλητές και με κάθε προπόνηση μου έδινε το κίνητρο να πιέζω τον εαυτό μου λίγο παραπάνω. Το ένστικτό μου με οδήγησε να του προτείνω να είναι ο προπονητής μου για την προετοιμασία μου και δεν έκανα λάθος. Οι συμβουλές και η μεθοδική του προσέγγιση με βοήθησαν να βελτιώσω την απόδοσή μου σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια των αγώνων οι συμβουλές και η παρουσία του ήταν καθοριστικές. Μαζί αγωνιστήκαμε, μαζί πετύχαμε και μαζί κερδίσαμε! Σχεδιάζουμε ήδη τους επόμενους αγώνες μας!
