Ο αλληλεπίδραση με τους φίλους και την οικογένειά μας, μπορούν να μας κρατήσουν υγιήςγιατί βελτιώνονται απρόσβλητος το σύστημά μας και να μειώσει τον κίνδυνο ασθενειών όπως καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη τύπου 2προτείνει περαιτέρω έρευνα.
Ερευνητές από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κίνα κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα αφού μελέτησαν πρωτεΐνες από δείγματα αίματος που ελήφθησαν από περισσότερους από 42.000 ενήλικες που στρατολογήθηκαν από τη Βιοτράπεζα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Τα ευρήματά τους δημοσιεύονται σήμερα στο περιοδικό Nature Human Behavior.
Οι κοινωνικές σχέσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στην ευημερία μας. Τα στοιχεία δείχνουν όλο και περισσότερο ότι και τα δύο κοινωνική απομόνωση καθώς και μοναξιά συνδέονται με κακή υγεία και πρόωρο θάνατο.
Ωστόσο, τα θέματα μηχανισμών μέσα από ποιες κοινωνικές σχέσεις επηρεάζουν την υγεία παραμένουν ασαφείς.
Ένας τρόπος για να εξερευνήσετε τους βιολογικούς μηχανισμούς είναι να εξετάσετε τις πρωτεΐνες που κυκλοφορούν στο αίμα.
Οι πρωτεΐνες είναι μόρια που παράγονται από τα γονίδιά μας και είναι απαραίτητα για να βοηθήσουν το σώμα μας να λειτουργεί σωστά.
Μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως χρήσιμοι στόχοι φαρμάκων, επιτρέποντας στους ερευνητές να αναπτύξουν νέες θεραπείες για τη θεραπεία ασθενειών.
Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, Ηνωμένο Βασίλειο και το Πανεπιστήμιο Fudan, στο Κίναεξέτασε τα «πρωτεώματα» – τη συλλογή πρωτεϊνών – που υπάρχουν σε δείγματα αίματος που ελήφθησαν από περισσότερους από 42.000 ενήλικες ηλικίας 40 έως 69 ετών στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Αυτό τους επέτρεψε να δουν ποιες πρωτεΐνες υπήρχαν σε υψηλότερα επίπεδα σε κοινωνικά απομονωμένα ή μοναχικά άτομα και πώς αυτές οι πρωτεΐνες πρωτεΐνες συνδέονται με κακή υγεία.
Οι ερευνητές υπολόγισαν τις βαθμολογίες κοινωνικής απομόνωσης και μοναξιάς των συμμετεχόντων.
Η κοινωνική απομόνωση είναι ένα αντικειμενικό μέτρο που βασίζεται, για παράδειγμα, αν ζούμε μόνοιπόσο συχνά αλληλεπιδρά κοινωνικά με τους άλλους και αν συμμετέχει σε κοινωνικές δραστηριότητες.
Η μοναξιά, από την άλλη, είναι α υποκειμενικό μέτρο που βασίζεται στο αν ένα άτομο νιώθει μόνος.
Τι έδειξαν τα αποτελέσματα;
Όταν ανέλυσαν τα πρωτεώματα και έλαβαν υπόψη παράγοντες όπως π.χ ηλικία, φύλο και κοινωνικοοικονομικό υπόβαθροη ομάδα βρήκε 175 πρωτεΐνες που σχετίζονται με την κοινωνική απομόνωση και 26 πρωτεΐνες που σχετίζονται με τη μοναξιά (αν και υπήρχε σημαντική επικάλυψη, με περίπου το 85% των πρωτεϊνών να σχετίζονται με τη μοναξιά επίσης να σχετίζονται με την κοινωνική απομόνωση).
Πολλές από αυτές τις πρωτεΐνες παράγονται ως απόκριση σε φλεγμονή, ιογενή λοίμωξη και ως μέρος των ανοσολογικών μας αποκρίσεων. Έχουν επίσης συνδεθεί με καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη τύπου 2, εγκεφαλικό επεισόδιο και πρόωρο θάνατο.
Στη συνέχεια, η ομάδα χρησιμοποίησε μια στατιστική τεχνική για να μελετήσει την αιτιώδη σχέση μεταξύ της κοινωνικής απομόνωσης και της μοναξιάς, από τη μία πλευρά, και των πρωτεϊνών, από την άλλη. Χρησιμοποιώντας αυτή την προσέγγιση, εντόπισαν πέντε πρωτεΐνες των οποίων η αφθονία προκλήθηκε από τη μοναξιά.
«Το ξέρουμε κοινωνική απομόνωση Και Η μοναξιά συνδέεται με κακή υγείααλλά ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί.
Η εργασία μας έχει επισημάνει έναν αριθμό πρωτεϊνών που φαίνεται να διαδραματίζουν βασικό ρόλο σε αυτή τη σχέση, με τα επίπεδα ορισμένων πρωτεϊνών να είναι ιδιαίτερα αυξημένα ως άμεσο αποτέλεσμα της μοναξιάς», εξηγεί ο Δρ Chun Shen από το Τμήμα Κλινικής Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. και Fudan University Institute of Science and Technology for Brain-Inspired Intelligence.
«Αυτά τα αποτελέσματα είναι διδακτικά τη σημασία της κοινωνικής επαφής να είσαι καλά. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι όλων των ηλικιών αναφέρουν ότι αισθάνονται μόνοι.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει χαρακτηρίσει την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά «παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας».
Πρέπει να βρούμε τρόπους για να αντιμετωπίσουμε αυτό το αυξανόμενο πρόβλημα και να κρατήσουμε τους ανθρώπους συνδεδεμένους για να τους βοηθήσουμε να παραμείνουν υγιείς», δήλωσε η καθηγήτρια Barbara Sahakian από το Τμήμα Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Cambridge.
