Το ελληνικό ποδόσφαιρο θρηνεί την απώλεια του Mimi Domazos, ο οποίος συνέδεε το όνομά του με τον Παναθήνα, για τον οποίο αγωνίστηκε για είκοσι χρόνια και αγαπήθηκε από τον κόσμο του.
Λεπτομερώς η ανακοίνωση
Μετά τα νέα της απώλειας του Domazos, ο PA Panathinaikos δημοσίευσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
“Η οικογένεια Panathinaikos σήμερα φωνάζει την απώλεια από την κορυφή στην κορυφή, Mimis Domazos. Είναι μια μέρα πένθους για το σύλλογο. Ο εμβληματικός στρατηγός του Παναθήνα που μας μεταδίδεται στην αιωνιότητα. Θα παραμείνει αθάνατος στη μνήμη όλων μας και τα επιτεύγματά του υπενθυμίζουμε επίσης στις μελλοντικές γενιές ότι ο Mimis Domazos ήταν ένα και μοναδικό.
Ο στρατηγός ήταν, είναι και θα είναι ο σημαντικότερος ποδοσφαιριστής για να δείξει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν ο πρώτος από τους πρώτους. Ήταν ο μεγάλος σεφ και ηγέτης του τριφύλλι για 20 χρόνια κατά τη διάρκεια του οποίου τίμησε τη φανέλα της λέσχης και αγαπήθηκε από τους οπαδούς όσο και ο καθένας. Ήταν το “δέκα πηγάδι”! Ήταν αυτός που όλοι είχαν ως πρότυπο. Ήταν αυτός που ήθελε να έχει τον ηγέτη του. Ήταν αυτός που δεν ήθελε έναν αντίπαλο. Ήταν ο καλύτερος άσος των σταδίων που έχει πάρει ποτέ αυτή η χώρα.
Γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1942 και ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στις λεωφόρους Ambelokipi γύρω από τη λεωφόρο. Στην ηλικία των 13 ετών, κυκλοφόρησε το πρώτο του δελτίο με την άμυνα του Ambelokipi. Το ταλέντο του ήταν απαράμιλλο και ο Παναθηναϊκός ήταν το πεπρωμένο του. Ο πρώτος του άτυπος με τους Πράσινους ως εξτρεμιστής στα δεξιά έλαβε χώρα σε φιλικό αγώνα εναντίον του Aek για το Κύπελλο των Χριστουγέννων, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1958. Μεταφέρθηκε στον Παναθηναϊκό στην ηλικία των 17 ετών.
Την ημέρα που φορούσε επισήμως τη φανέλα του τριφύλλι, ο Rous στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου άλλαξε κυρίως. Κατά τη διάρκεια των ημερών του, ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε: κέρδισε εννέα πρωταθλήματα (1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972, 1977), τρία φλιτζάνια (1967, 1969, 1977) και ένα Βαλκανικό Κύπελλο (1977).
Ο σύλλογος έχει γίνει γνωστός στα άκρα της Γης και ο Domazos ήταν το πιο λαμπρό αστέρι του. Το αποκορύφωμα της εποχής του Domazos “Golden” ήταν η επική πορεία του τριφύλλι στον τελικό του Champions League το 1971. Ο θρυλικός Wembley εισήλθε στο πεδίο για πρώτη φορά ως ηγέτης της μοναδικής ελληνικής ομάδας που έχει παίξει ποτέ στο τελικός. Αργότερα, οδήγησε τα πράσινα στο διπλό ιστορικό τελικό του Intercontinental Cup εναντίον του Nacional Montevideo. Ο “γενικός” κάτοχος υποτροφιών μπροστά από τον αριθμό δέκα στο πίσω μέρος και με την πανοπλία στο χέρι που δείχνει το δρόμο και εμπνέει τους συμπαίκτες του. Όπως έκανε πάντα σε όλα τα στάδια …
Συνέχισε να παίζει τον Παναθήνα το καλοκαίρι του 1959 έως το 1978. Επέστρεψε τον Δεκέμβριο του 1979 για να κλείσει την τεράστια καριέρα του στην ομάδα της καρδιάς του. Φορέστε το πράσινο για 20 εποχές κάνοντας 504 κλοπές εμφανίσεις στο στήθος. Είναι το κύριο πράγμα στην ιστορία του Παναθήνα, αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του (538 παιχνίδια, 141 γκολ). Έπαιξε 39 φορές στα ευρωπαϊκά κύπελλα και συνολικά 600 παιχνίδια με το τριφύλλι στο στήθος του!
Ήταν ένας μεγάλος βιρτουόζος, αλλά και ένας μεγάλος εκτελεστής, όπως έδειξε τα 165 γκολ που σκόραρε με τον Παναθήνα: 136 στο πρωτάθλημα, 26 στο Κύπελλο και 3 στην Ευρώπη ήταν η εντυπωσιακή του ιστορία σε αυτόν τον τομέα.
Γεννημένος, ο Mimis Domazos, δεν ήθελε να χάσει ακόμη και στους φιλικούς βετεράνους των βετεράνων του Παναθηναϊκού. Με το δικό του στόχο το 2000, οι Πράσινοι επικράτησαν 1-0 με τους βετεράνους της Ajax να λαμβάνουν τον αγώνα εκδίκησης για τον χαμένο τελικό του 1971.
Ο Domazos παρέμεινε μια ζωή δίπλα στον Παναθήνα, ενώ μερικές φορές και μέλος της διοίκησης της ομάδας. Ποτέ δεν έχασε τον αγώνα του ως Παναθήνα. Με το κρύο και τις βροχές, ακόμη και σε δύσκολες στιγμές για το σύλλογο, ο “γενικός” έδωσε συνεχώς το “παρόν” στο βάθρο. Αιώνιο παθιασμένο με το ποδόσφαιρο, αιώνιο εραστή του Παναθηναϊκού …
Ο απαράμιλλη Domazos, ο «στρατηγός των στρατηγών», ο αγαπημένος μας Mimis, δεν είναι πλέον μαζί μας. Το αστέρι του, ωστόσο, θα λάμψει για πάντα και θα είναι ένας οδηγός για τις νέες γενιές του Παναθήνα.
Εκφράζουμε τα ειλικρινά συλλυπητήριά μας στους αγαπημένους του. “”
