Το άρθρο του Κυρικάου Μιτότας με τίτλο “Η Ευρώπη πρέπει να ξοδεύει περισσότερα για την άμυνά της”, που δημοσιεύθηκε από Οικονομικός χρόνος.
Μεταξύ άλλων, το Πρωθυπουργός Σημειώστε ότι «το στρατιωτική δαπάνη Θα πρέπει να αποκλειστούν από τους κανόνες του προϋπολογισμού της ΕΕ. “”
Επιπλέον, ο πρωθυπουργός τονίζει ότι “η Ελλάδα έχει καταλάβει από καιρό το κρίσιμη σημασία επένδυση στην άμυνα. “”
“Αλλά αυτά Προκλήσεις ασφάλειας Δεν είναι πλέον περιφερειακός χαρακτήρας. Γεωπολιτικά ζητήματα για Ευρώπη Ποτέ δεν ήταν υψηλότερη “, δήλωσε ο Κυριάκος Μιτότακτος.
Σύμφωνα με τον ίδιο, “αν η ένωσή μας θα παραμείνει κολόνα Και σταθερότητα, πρέπει να αποκτήσουμε ένα ισχυρό, ενοποιημένο και αξιόπιστο αποτρεπτικό. Δεν υπάρχει χρόνος για σπατάλη. “”
Σημειώστε ότι ο πρωθυπουργός προτείνει “τη δημιουργία ενός νέου ευρωπαϊκού εργαλείου, ύψους τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια ευρώΓια να χρηματοδοτήσουμε τις συλλογικές ανάγκες της άμυνας. “”
Mitsotakis: Το άρθρο στους οικονομικούς χρόνους
“Ο συνδυασμός του επιθετικού πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, της μεταβλητότητας στη Μέση Ανατολή και της ευρύτερης παγκόσμιας εξουσίας, που η Ευρώπη θα πρέπει να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για την ασφάλειά της.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι είναι απαραίτητες πρόσθετες επενδύσεις 500 δισ. Ευρώ κατά την επόμενη δεκαετία.
Δεν είναι μόνο μια αναγκαιότητα, αλλά και μια ευκαιρία να εξασφαλιστεί η ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία, υπέρ της οποίας έχω από καιρό. Αλλά για να το κάνουμε αυτό, χρειαζόμαστε συλλογική δράση σε δύο μέτωπα: Πρώτον, χρειαζόμαστε ένα βιώσιμο μοντέλο χρηματοδότησης για αύξηση των αμυντικών εξόδων. Και δεύτερον, πρέπει να μετατρέψουμε την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία.
Όσον αφορά τη χρηματοδότηση, το πρόβλημα είναι ότι, στο νέο ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, οποιαδήποτε σημαντική αύξηση των αμυντικών δαπανών είναι πιθανό να ενεργοποιήσει τις διαδικασίες ελλείμματος EX (EDP), οι οποίες έχουν σχεδιαστεί για προϋπολογισμούς σε «κρατική κίνηση εντός ορισμένων ορίων. Αυτό είναι αναποτελεσματικό και ενδεχομένως πολύ ακριβό.
Ωστόσο, υπάρχει ένας απλός τρόπος για να ξεπεραστεί αυτή η δυσκολία: τα έξοδα άμυνας πρέπει να αποκλειστούν από τους δημοσιονομικούς στόχους εκ των προτέρων.
Αυτό θα επιτρέψει στα κράτη μέλη να δαπανήσουν περισσότερα για την άμυνα, διατηρώντας παράλληλα τη δημοσιονομική αξιοπιστία και τις ευνοϊκές αγορές.
Δίνοντας στα κράτη μέλη αυτό το προϋπολογισμό περιθώριο, θα αυξήσουμε τις δυνατότητές μας στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας. Αλλά αυτό δεν θα είναι αρκετό, διότι σε κάποιο σημείο οι αγορές μπορούν να προσθέσουν ένα πρόσθετο κόστος για τις αποδόσεις των κρατικών μας υποχρεώσεων.
Εκτός από την αύξηση του κόστους του προϋπολογισμού, αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ως παράγοντας που αποθαρρύνει τα αμυντικά έξοδα και να οδηγήσει σε δυσανάλογη διαίρεση των κατηγοριών μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ.
Η συμπερίληψη της ασφάλειας και της άμυνας στον κατάλογο των στρατηγικών προτεραιοτήτων της Ευρωπαϊκής Επενδυτικής Τράπεζας θα σας βοηθήσει. Ωστόσο, αυτό από μόνο του θα καλύψει μόνο ένα μικρό μέρος των επενδυτικών μας αναγκών. Για το λόγο αυτό, με βάση τη θετική εμπειρία του μηχανισμού ανάκτησης και ανθεκτικότητας στην ΕΕ, προτείνω να δημιουργηθεί ένα νέο ευρωπαϊκό εργαλείο τουλάχιστον 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη χρηματοδότηση των αναγκών της συλλογικής άμυνας.
Ωστόσο, η αύξηση των αμυντικών δαπανών πρέπει να συνοδεύεται από αύξηση της αποτελεσματικότητας. Καθώς οι δύο πρόσφατες αναφέρουν οι Draghi και Letta, η ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία παραμένει κατακερματισμένη, δεν έχει το μέγεθος και τις ανάγκες που απαιτούνται για την πρόσθετη ολοκλήρωση και εξειδίκευση για τη δημιουργία κέντρων αριστείας.
Η ανάπτυξη συστημάτων άμυνας νέας γενιάς απαιτεί επενδύσεις που υπερβαίνουν τις δυνατότητες οποιουδήποτε μεμονωμένου κράτους μέλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, τον περασμένο Μάιο, με τον πολωνικό πρωθυπουργό Donald Tusk, υπέβαλα μια φιλόδοξη πρόταση για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής ασπίδας αεροπορικής άμυνας ως αξιόπιστου μέσου αποτρεπτικού μέσου σε πιθανές επιθέσεις.
Η ανακοίνωση και η χρηματοδότηση μιας τόσο σημαντικής ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας, η οποία θα ακολουθήσει γρήγορα άλλα έργα ναυαρχίδας, θα έχει άμεσο αντίκτυπο σε τέσσερις τομείς.
Πρώτον, αυτό θα επέτρεπε στα κράτη μέλη και την ΕΕ να ασχολείται με τις κρίσιμες αδυναμίες στο αμυντικό τους δυναμικό.
Δεύτερον, θα ενισχύσει την τεχνολογική και βιομηχανική βάση της Ευρώπης. Τρίτον, αυτό θα αυξήσει προφανώς τη συμβολή της Ευρώπης στο ΝΑΤΟ και θα ενισχύσει τη διατλαντική συνεργασία. Τέλος, και ίσως πάνω απ ‘όλα, θα στείλει ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα ότι η Ευρώπη είναι ενωμένη και αποφασισμένη, μια παγκόσμια δύναμη που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen κατανοεί την ιδέα των εμβληματικών έργων μιας Ευρωπαϊκής Άμυνας στις πολιτικές οδηγίες για τη δεύτερη θητεία του είναι ευπρόσδεκτη.
Το ίδιο ισχύει και για την επόμενη Λευκή Βίβλο για το μέλλον της ευρωπαϊκής άμυνας, καθώς και για τη “στρατηγική προετοιμασίας”. Οι δύο θα συμβάλουν στη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης Άμυνας.
Αυτό είναι σημαντικό επειδή μία από τις βασικές υποθέσεις πίσω από τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία πρέπει να είναι ότι η εδαφική ακεραιότητα κάθε κράτους μέλους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ακεραιότητα όλων των άλλων κρατών μελών και της ΕΕ στο σύνολό της.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να βελτιώσουμε την αξιοπιστία και την επιχειρησιακή αξία της αμοιβαίας άμυνας (42,7 EVP) και της αλληλεγγύης (222 TFEU) υπό τις συνθήκες της ΕΕ.
Ως μετωπιαίο κράτος μέλος, τόσο η ΕΕ όσο και το ΝΑΤΟ, και ως χώρα που αντιμετωπίζει μοναδικές και άμεσες προκλήσεις ασφάλειας, ειδικά στην ανατολική Μεσόγειο, η Ελλάδα ήταν από καιρό η κρίσιμη σημασία της κρίσιμης σημασίας των αμυντικών επενδύσεων.
Αλλά αυτές οι προκλήσεις ασφάλειας δεν είναι πλέον περιφερειακές. Τα γεωπολιτικά ζητήματα για την Ευρώπη δεν ήταν ποτέ υψηλότερα.
Εάν η ένωσή μας πρέπει να παραμείνει ένας πυλώνας ειρήνης και σταθερότητας, πρέπει να αποκτήσουμε μια ισχυρή, ενοποιημένη και αξιόπιστη ικανότητα να αποτρέψουμε. Δεν υπάρχει χρόνος για σπατάλη. “”
