Πήλινες πλάκες 3.000 ετών από την περιοχή του Μεσοποταμία, αποτελούν πλέον ένα νέο εργαλείο στα χέρια των επιστημόνων για την κατανόηση της ιστορίας του πλανήτη μας. Περιέχουν οξείδια του σιδήρου τα οποία, μετά από κατάλληλη μελέτη, μπορούν να αποκαλύψουν αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο της Γης.
Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας ΕπιστημώνΗ νέα μέθοδος μας δίνει έναν νέο τρόπο να κατανοήσουμε πώς έχει αλλάξει το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη κατά τη διάρκεια της ιστορίας, κάτι που μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε καλύτερες προβλέψεις για το μέλλον του.
Συχνά βασιζόμαστε σε μεθόδους χρονολόγησης, όπως η ραδιοφωνική χρονολόγηση, για να αποκτήσουμε την αίσθηση της χρονολόγησης στην αρχαία Μεσοποταμία. Ωστόσο, ορισμένα από τα πιο κοινά αντικείμενα, όπως τα πιάτα και τα κεραμικά, δεν μπορούν εύκολα να χρονολογηθούν επειδή δεν περιέχουν οργανικά υλικά. Αυτή η έρευνα δημιουργεί μια σημαντική βάση χρονολόγησης που επιτρέπει απόλυτα ακριβή χρονολόγηση χρησιμοποιώντας τον αρχαιομαγνητισμό.
Ο μαγνητικό πεδίο της Γης δεν είναι σταθερή και αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Αυτές οι αλλαγές μπορούν να καταγραφούν σε επιφανειακά υλικά. Για παράδειγμα, στη λάβα, τα μαγνητικά σωματίδια θα ευθυγραμμιστούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης και θα παραμείνουν σε αυτή τη θέση καθώς η λάβα ψύχεται και στερεοποιείται. Η μελέτη αυτών των πετρωμάτων για τη δημιουργία καταγραφής του μαγνητικού πεδίου σε όλη την ιστορία ονομάζεται παλαιομαγνητισμός.
Σήμερα, οι αρχαιολόγοι προχωρούν ακόμη παραπέρα μελετώντας τεχνητά αντικείμενα και αποκαλώντας τα αρχαιομαγνητισμό. Η τεχνική είναι απλή. Κάθε μία από τις 32 πινακίδες της Μεσοποταμίας φέρει το όνομα του βασιλιά που βασίλεψε την εποχή που κατασκευάστηκε η πλάκα. Στη συνέχεια πήραν ένα μικρό κομμάτι πλάκας και χρησιμοποίησαν ένα μαγνητόμετρο για να μετρήσουν την ευθυγράμμιση των οξειδίων του σιδήρου. Αυτό τους επέτρεψε να δημιουργήσουν μια αναπαράσταση του μαγνητικού πεδίου της Γης σε μια περίοδο 2.000 ετών, από την τρίτη έως την πρώτη χιλιετία π.Χ.
Στη συνέχεια συνέκριναν τα αποτελέσματά τους με άλλες αναπαραστάσεις του μαγνητικού πεδίου από άλλες παλαιομαγνητικές μελέτες. Συνολικά, αυτή η τεράστια πηγή δεδομένων αποκάλυψε τη γεωμαγνητική ανωμαλία της Εποχής του Σιδήρου της Λεβαντίνης (LIAA), μια μυστηριώδη κορυφή στην ένταση του μαγνητικού πεδίου που συνέβη στο σημερινό Ιράκ μεταξύ 1050 και 550 π.Χ.
Επιπλέον, αποκαλύφθηκαν σημαντικές διακυμάνσεις μεταξύ 604 και 562 π.Χ., δείχνοντας ότι το μαγνητικό πεδίο της Γης μπορεί να αλλάξει σημαντικά σε σύντομες χρονικές περιόδους.
