Η αραβική λέξη Nakba σημαίνει καταστροφή και θυμίζει στους Παλαιστίνιους την εποχή που έχασαν την πατρίδα τους κατά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο το 1948. Υπολογίζεται ότι περίπου 700.000 Παλαιστίνιοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Πολλοί Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στο εξωτερικό παραμένουν απάτριδες μέχρι σήμερα.
Η 15η Μαΐου 1948 σηματοδότησε την έναρξη του Αραβο-Ισραηλινού πολέμου. και από τότε, οι Παλαιστίνιοι βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τον εκτοπισμό τους. Πολύ κρατούν παλαιστινιακές σημαίες ή τα κλειδιά του τότε σπιτιού τους δηλώνοντας ότι είναι δικαίωμα επιστροφής τους. Στο παρελθόν, ορισμένες διαδηλώσεις μετατράπηκαν σε αιματηρές συγκρούσεις. Το Ισραήλ έχει κατηγορήσει τη Χαμάς, την οποία θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση, και άλλες οργανώσεις ότι χρησιμοποιούν την ημέρα για να προωθήσουν τους δικούς τους στόχους.
Ο όρος «Ημέρα Νάκμπα» επινοήθηκε το 1998 από τον τότε Παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ.
Γιατί έπρεπε να φύγουν οι Παλαιστίνιοι
Μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Παλαιστίνη βρισκόταν υπό τουρκική κυριαρχία και ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια τέθηκε υπό βρετανικό έλεγχο. Στη συνέχεια, λόγω του αυξανόμενου αντισημιτισμού στην Ευρώπη, μεγάλος αριθμός Εβραίων από όλο τον κόσμο εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που θεωρούσαν πατρίδα τους.
Αφού βίωσε το Ολοκαύτωμα της Ναζιστικής Γερμανίας, ένα σχέδιο διχοτόμησης της Παλαιστίνης εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Στις 14 Μαΐου 1948 ανακηρύχθηκε το κράτος του Ισραήλ. Σε αντίδραση Πέντε αραβικά κράτη κήρυξαν τον πόλεμο, αλλά τελικά ηττήθηκαν από το Ισραήλ το 1949. Περίπου 700.000 Παλαιστίνιοι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και περισσότερα από 400 αραβικά χωριά έχουν καταστραφεί, ενώ παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν σημειωθεί και από τις δύο πλευρές. Στο τέλος του πολέμου, το Ισραήλ κατείχε περίπου το 40% της γης που αρχικά προοριζόταν για τους Παλαιστίνιους. του Σχεδίου Διχοτόμησης του ΟΗΕ του 1947.
Οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι βρέθηκαν απάτριδες πρόσφυγες στη Λωρίδα της Γάζας, τη Δυτική Όχθη και τις γειτονικές αραβικές χώρες. Πολύ λιγότεροι έχουν μετακομίσει στο εξωτερικό. Περίπου 6,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι στη Μέση Ανατολή παραμένουν απάτριδες στην τρίτη ή τέταρτη γενιά. Εξακολουθούν να ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς που με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκε σε πόλεις καταφυγίου. Βρίσκονται κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας, την κατεχόμενη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Έχουν οι Παλαιστίνιοι το δικαίωμα να επιστρέψουν;
Σύμφωνα με το ψήφισμα 194 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών του 1948, καθώς και το ψήφισμα 3236 του 1974 και τη Σύμβαση του 1951 σχετικά με το καθεστώς των προσφύγων, Οι Παλαιστίνιοι που θεωρούνται πρόσφυγες έχουν το «δικαίωμα της επιστροφής»“.
Το Ισραήλ πάντως απορρίπτει το «δικαίωμα επιστροφής» των Παλαιστινίων, λέγοντας ότι αυτό θα σήμαινε το τέλος του Ισραήλ ως εβραϊκού κράτους. Το Ισραήλ αρνήθηκε επίσης να αναλάβει την ευθύνη για το ταξίδι Παλαιστίνιοι, επισημαίνοντας ότι μεταξύ 1948 και 1972, περίπου 800.000 Εβραίοι εκδιώχθηκαν ή χρειάστηκε να εγκαταλείψουν αραβικές χώρες όπως το Μαρόκο, το Ιράκ, η Αίγυπτος, η Τυνησία και η Υεμένη.
Τα τελευταία 76 χρόνια έχουν γίνει διάφορες προτάσεις για την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος. Η πιο σημαντική παραμένει η λύση των δύο κρατών, με την Ιερουσαλήμ να χωρίζεται σε δύο πρωτεύουσες. Ωστόσο, οι τρέχουσες εξελίξεις στον πόλεμο αφήνουν ελάχιστα περιθώρια αισιοδοξίας.
Πηγή: Deutsche Welle
