Από τα τέλη του 2023 έως την άνοιξη του 2024, οι αγρότες σε όλη την Ευρώπη κατέβαιναν με τα τρακτέρ τους στα κιονόκρανα να εκφράσουν την αγανάκτησή τους προς εθνικές και κοινοτικές πολιτικές. Οργή κατέκλυσε επίσης την καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες, με τα τρακτέρ να παρατάσσονται κοντά στα κτίρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Οι αγρότες εκφράζουν πολλές ανησυχίες και παράπονα, αλλά στην κορυφή της λίστας βρίσκονται Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, που παρουσιάστηκε το 2019 από την Επιτροπή. Πρόκειται για ένα σύνολο πρωτοβουλιών πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων νέων περιορισμών στη χρήση φυτοφαρμάκων, απαγόρευσης των κινητήρων εσωτερικής καύσης και προστασίας της βιοποικιλότητας. Όλα αυτά τα μέτρα οδήγησαν σε αυξημένο κόστος για αυτούς.
Σε εθνικό επίπεδο, ορισμένα μέτρα επιβάρυνσης έχουν αφαιρεθεί και άλλα έχουν ληφθεί μέτρα στήριξης των αγροτώνοι κυβερνήσεις φυσικά έχοντας τα μάτια τους καρφωμένα Ευρωεκλογές τον Ιούνιο.
Όμως τα μέτρα δεν ικανοποίησαν. Και οι διαμαρτυρίες δεν αφορούσαν μόνο τους αγρότες, σημειώνει. στην ανάλυσή του για τις Εξωτερικές Υποθέσεις. “Ήταν μια εκδήλωση ενός βαθύτερου προβλήματος, ενός αυξανόμενου χάσματος μεταξύ των ευρωπαϊκών αγροτικών περιοχών και τις πόλεις της. Αυτό το χάσμα μπορεί να μην είναι ακόμη βαθύ, αλλά συνεχίζει να διευρύνεται καθώς αυξάνεται η δυσαρέσκεια στις αγροτικές κοινότητες, που αντιπροσωπεύουν το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Ευρώπης», προειδοποιεί το Foreign Affairs.
Όσο παγιώνονται οι ανισότητες και διευρύνεται το χάσμα ως προς την απασχόληση, το εισόδημα και τις ευκαιρίες μεταξύ αγροτικών περιοχών και αστικών κέντρων, οι πολίτες των πρώτων θα αισθάνονται «ξεχασμένοι», «αόρατοι». Και καθώς αυτό το συναίσθημα εντείνεται, θα αυξηθεί και ο αριθμός των αρνητικών «εκπλήξεων» για τα κυρίαρχα κόμματα.
Οι καμπάνες του πρόσφατου παρελθόντος σε ΗΠΑ και Ευρώπη
Αυτό δεν είναι κάτι που θα δούμε για πρώτη φορά. Ο «ξεχασμένοι» από τους λεγόμενους «ζώνες σκουριάς», τους Hillbillies όπως τους λένε στις ΗΠΑ, είναι αυτοί που έδωσαν τη νίκη στον Ντόναλντ Τραμπ το 2016. Γιατί μίλησε για τα προβλήματά τους και γιατί υποσχέθηκε να προστατεύσει τις δουλειές τους. Διότι ο οικονομικός του εθνικισμός (ακόμα κι αν το παρελθόν είχε δείξει ότι μπορούσε να στραφεί εναντίον του) έπεισε περισσότερα από ένα πρόγραμμα που απλά δεν τους είχε υπολογίσει.
Αλλά αυτή τη στιγμή και στην Ευρώπη, οι αγροτικές και οι αποβιομηχανοποιημένες περιοχές στρέφονταν προς «αντισυστημικές» επιλογές και προς την ακροδεξιά. Ηχηρά μηνύματα στις κάλπες έστειλαν το Duisburg στη Γερμανία, το Enins Beaumont στη Γαλλία, το Yorkshire στη Μεγάλη Βρετανία. Στην εποχή της εκβιομηχάνισης, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι μετανάστευσαν στην κοιλάδα του Ρουρ ή στις βιομηχανικές περιοχές της Αγγλίας και της Γαλλίας, βρήκαν σταθερή, καλά αμειβόμενη εργασία σε εργοστάσια κάθε είδους. Καθώς τα εργοστάσια άρχισαν να κλείνουν, οι εργασίες μετατοπίστηκαν στην Ασία, οι περιοχές συρρικνώθηκαν. Όσοι παρέμειναν εκεί ένιωσαν παγιδευμένοι ή «αόρατοι».
Οι ζώνες σκουριάς δοκιμάζουν την Ευρώπη
Η διαίρεση και οι επιπτώσεις της
Η τρύπα εισόδημα και απασχόληση μεταξύ αγροτικές ή αποβιομηχανοποιημένες περιοχές Και αστικά κέντρα επεκτάθηκε την τελευταία δεκαετία. Η πρόσφατη κρίση κόστους ζωής στην Ευρώπη συνέβαλε στην περαιτέρω όξυνση αυτών των επίμονων ανισοτήτων. Αλλά οι πολιτικοί και οι ελίτ φαίνεται να έχουν ξεχάσει τι συνέβη πριν από μερικά χρόνια και δεν φαίνεται πλέον να το δίνουν σημασία. Οι αγρότες είναι οι ξεχασμένοι νέοι.
Πολλοί άνθρωποι στις αγροτικές περιοχές αισθάνονται ότι οι κυβερνήσεις τους δεν αναγνωρίζουν ή δεν ενδιαφέρονται για τις ανάγκες τους – και αυτή η δυσαρέσκεια τροφοδοτεί τον ακροδεξιό λαϊκισμό.
Μια πρόσφατη μελέτη του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας διαπίστωσε ότι οι κάτοικοι της υπαίθρου στην Ε.Ε. είναι πιο πιθανές από τις αντίστοιχες πόλεις τους πιστεύουν ότι το η κυβέρνηση ενεργεί άδικα απέναντί τους, αγνοεί ή νοιάζεται λιγότερο για ανθρώπους σαν αυτούς και νοιάζεται λιγότερο για τους ανθρώπους της περιοχής του από ό,τι σε άλλες περιοχές της χώρας.
Για παράδειγμα, Το 51% των κατοίκων της υπαίθρου αισθάνεται ασέβεια στις κοινότητές τους, ενώ μόνο το 42% των κατοίκων των πόλεων εκφράζει το ίδιο παράπονο. Περίπου το 65% των κατοίκων της υπαίθρου πιστεύει ότι οι κυβερνήσεις τους δεν σέβονται ανθρώπους σαν αυτούς, σε σύγκριση με το 58% των κατοίκων των αστικών περιοχών.
